بله، فقر سخته. طلبکار داشتن سخته.. قبول دارم. ولی دلیل بر این نیست که من از دیوار خونه مردم بالا برم.
شاید توی این مملکت، که 20-22 سال بیشتر نیست که تونسته وایسه روی پای خودش، هنوز جایگاهی برای اینجور زندگیای سخت، مهیا نشده. البته کمیته امام و نمیدونم بهزیستی و یارانه و اینا هست، ولی شاید کافی نیست.
سربازی هم هست تازه!
بله، همونطور که گفتم: قبول دارم.
از نگاه اسلامی؟... این بحثو با یکی دیگه هم داشتم یه جا دیگه چند وقت پیش، به طرف میگفتم عزیزم آپتیمیستیک باش! طرف زرتی رفت سراغ مسائل مذهبی و دینی و این چیزا. آخه مثبت نگر بودن، چه ربط (خاصی) به دین داره؟ حالا شما که دیگه «دین» رو محدودش هم کردین؛ میگین «اسلامی»، مگه حرف از «دنیوی» و «غیر دنیوی»، فقط محصور شده به اسلام؟ مگه مسیحیت به این چیزا اعتقاد نداره؟
بعدشم، برادر من، لپ کلام بنده، اون قسمت آخرش بود: «حرص و طمعمون بالاست، قناعتمون کم..»
و در ضمن، به دیندار بودن یا نبودن نیستش که؛ به ایمانه، به عمل صالحه، و اینا الزاما دیندار بودن رو نشون نمیدن.
به هر حال، منم نمیگم «همیشه» آپتیمیستیک باش!؛ چون خودمم نمیتونم، یعنی تا الآنش که نتونستم، ولی آدمی میتونه به کمال برسونه خودشو.
اگه هم سوالی براتون پیش اومده و مبهمه در باب اعتقادی و اینا، برین از اونایی که در این زمینه اطلاعات معتبر دارن، سوال کنید. مثلا: [ لینک ]