farhadii

وقتی پدر یا مادر،  همسر، رییس یا معلم ،   به ما می‌گویند باید چگونه باشیم، در واقع نسخه خودشان را از خود ایده‌آل‌مان، به ما می دهند، تصویری از ایده آلشان از ما !! تصویری که آنان  فکر می‌کنند ما باید به آن تبدیل شویم!!  وقتی که ما این خود بایدی آنها  را قبول می‌کنیم، این خودبایدی  که ترسیم شده توسط آنان است ، تبدیل به صندوقی می‌شود که ما در آن به دام می‌افتیم؛    آنچه ماکس وبر جامعه شناس، آن را «قفس آهنی» ما نامیده ...     و ما در آن مانند یک دلقک،  درون  آن خود  بایدی  !!!   به این سو و آن و سو می‌دویم و خود را به دیوارهای نامرئی می‌زنیم.

 دنیل گلمن