آدرس آی پی (IP Address) که مخفف کلمه ی Internet Protocol است، به مجموعه ای از اعداد گفته می شود که هر کدام به یک دستگاه متفاوت اختصاص داده شده (مثلاً روترها، کامپیوترها، پرینترها و اسمارتفون ها) و آن ها را به یک "شبکه" متصل می کند. آن "شبکه" می بایست حتماً از پروتکل اینترنتی استفاده کند تا بتوان IPها را در آن به کار برد.
هر دستگاهی که به شبکه ی جهانی اینترنت متصل می شود، دارای یک ادرس IP منحصر به فرد است که آن را از سایر دستگاه های متصل به اینترنت، متمایز می کند.
پس از آنکه آدرس های IP به دستگاه ها اختصاص داده شدند، می توان از آن ها برای دو کاربرد اصلی استفاده کرد: مکان یابی به کمک آدرس و شناسایی در شبکه.
به آدرس های IP، آدرس های هشت تایی گفته می شود چراکه این آدرس ها تنها از هشت عدد که نشانگر هشت مکان در شکل باینری هستند، تشکیل شده اند. این هشت عدد در کنار هم، 32 بیت را تشکیل می دهند. هر کدام از این مکان ها می تواند در دو حالت Off یا On (صفر یا یک) قرار گیرد که بدین ترتیب، در مجموع 256 احتمال برای هر هشت تایی وجود خواهد داشت. در آخر، با در نظر گرفتن این موارد، 4.3 میلیارد مقدار متفاوت برای هشت تایی ها وجود خواهد داشت.
از میان این 4.3 میلیارد مقدار متفاوت، تعدادی از آن ها رزرو شده هستند و نمی توان از آن ها به عنوان IP Address استفاده کرد. برای نمونه، آدرس 255.255.255.255 برای برادکست های شبکه ای استفاده می شود؛ آدرس 0.0.0.0 برای آدرس ابتدایی و پیش فرض شبکه استفاده شده و 127.0.0.1 نیز به عنوان آدرس loopback، برای استفاده ی کلاینت ها و هاست ها جهت ارسال پیام به خودشان استفاده می شود.
آدرس آی پی خصوصی یا Private IP Address چیست؟
آدرس 192.168.1.1 در گروه آدرس های خصوصی یا Private قرار می گیرد. آدرس های خصوصی به آدرس هایی گفته می شود که در بازه های خاصی که توسط ISG (Internet Standards Group) برای آدرس های خصوصی تعریف شده، قرار گرفته باشد. این آدرس ها عموماً برای استفاده در شبکه های محلی مانند مدارس و شبکه های LAN شرکت ها استفاده می شوند.
کامپیوتر یا دستگاه هایی که از آدرس IP خصوصی استفاده می کنند، نمی توانند مستقیماً به اینترنت متصل شوند. از آن طرف، کامپیوتر یا دستگاهی که در خارج از یک شبکه ی داخلی قرار دارد هم نمی تواند مستقیماً به دستگاهی که دارای آدرس IP خصوصی است، متصل شود. در این شرایط، اگر این دو دستگاه بخواهند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، می بایست از طریق یک روتر (مودم) یا دستگاه دیگری که می تواند سرویس NAT (Network Address Translation) را ارائه کند، این کار را انجام دهند.
بازه های آدرس Private IP یا آی پی های خصوصی:
• از 10.0.0.0 تا 10.255.255.255 • از 169.254.0.0 تا 169.254.255.255 • از 172.16.0.0 تا 172.31.255.255 • از 192.168.0.0 تا 192.168.255.255
آدرس IP مورد نظر ما یعنی 192.168.1.1 در بازه ی آخر قرار دارد و به همین دلیل، به آن یک آدرس آی پی خصوصی گفته می شود. اولین آی پی از بازه ی آخر یعنی 192.168.0.0 برای اشاره به گروهی از کامپیوترها استفاده می شود و مودم ها نمی توانند از آن به عنوان IP خصوصی خود استفاده کنند.
یکی از دلایل انتخاب آی پی 192.168.1.1 به عنوان درگاه ورود به مودم ها آن است که این آدرس در ابتدای بازه ی آی پی های خصوصی قرار دارد و می توان به آسانی آن را به خاطر سپرد. حال، آی پی دیگری که مودم (روتر) به کامپیوتر شما می دهد نیز در همین بازه قرار دارد و به شکل 192.168.1.x خواهد بود (x بین 2 تا 255 می تواند باشد).
این آی پی در بسیاری از مودم ها می تواند شما را وارد صفحه ی تنظیمات روتر کند. البته آی پی های دیگری نیز هستند که سازندگان روترها از آن ها به عنوان آدرس پیش فرض استفاده می کنند؛ مانند 192.168.2.1 و یا 192.168.0.1. البته امروزه دیگر اکثر مودم ها و به خصوص مودم های کاربران ایرانی، از همان آدرس پیش فرض 192.168.1.1 استفاده می کنند.
اما همانطور که گفته شد، زمانی که می خواهید تنظیمات مودم را برای اولین بار انجام داده و یا به هر دلیلی، تنظیمات مودم اینترنت را بررسی کنید، می بایست از این آدرس استفاده کنید. اما چگونه؟ نت شهر پاسخ این سؤال را نیز برای شما دارد.
ورود به صفحه ی تنظیمات مودم اینترنت
اگر مودم شما از آی پی پیش فرض 192.168.1.1 استفاده می کند، برای ورود به صفحه ی تنظیمات آن می بایست همان آدرس آی پی را در مرورگر خود وارد کنید. برای این کار:
1. یکی از مرورگرهای اینترنت خود را باز کنید (تفاوتی ندارد که اینترنت اکسپلورر، فایرفاکس، کروم و یا غیره باشد) 2. در نوار جستجوی بالا (کادر مستطیلی سفید رنگ) آدرس 192.168.1.1 را بدون هیچگونه پسوند و یا پیشوند وارد کنید و کلید Enter را فشار دهید 3. در صورت نیاز به وارد کردن شناسه کاربری (Username) و کلمه ی عبور (Password)، آن ها را وارد کنید.