از لیون کامپیوتر قســـــــــــــــــــــــــــــــــــطی خرید کنید
فروش اقساطی برای سراسر ایران
اخبار سخت افزار ، نرم افزار ، بازی و دنیای آیتی در مجله لیون کامپیوتر 
🤩
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'Indilinx Barefoot 3'.
1 نتیجه پیدا شد
-
◄معرفی OCZ Vector 180، دوام و پایداری در خون این SSD است►
AORUS پاسخی ارسال کرد برای یک تاپیک در قطعات و دستگاههای ذخیره سازی
مختصری بر تاریخچه و انواع حافظه های SSD تا همین چند سال قبل، اگر خواهان یک کامپیوتر پرسرعت بودید، خرید CPU ، حافظه رم و کارت گرافیک پرسرعت و قدرتمند والبته گران قیمت، تنها راه دست یابی به آن بود، در حالی که سخت افزارهای کامپیوتر روز به روز پیشرفت می کردند و کارایی آنها به سطح جدیدی پا می گذاشت، اما این امر در مورد هارد دیسک ها صادق نبود و سرعت خواندن و نوشتن پایین این قطعات مکانیکی، به گلوگاهی برای دیگر اجزای کامیپوترها تبدیل شد. البته هارد دیسک ها به میزان چشمگیری پیشرفت کردند اما افزایش کارایی آنها در طول سال های پس از معرفی، به شدت از دیگر اجزای کامپیوتر نظیر CPU عقب بود و عقب هم ماند. در چنین شرایطی که هارد دیسک های مکانیکی توانایی بیشتری نداشتند و در مقابل دیگر سخت افزارها اعتماد به نفسشان را باخته بودند، در سال 1984 شرکت توشیبا با معرفی حافظه های فلش (Flash Memory) نوید آینده بهتری را به دنیای الکترونیک و فناوری بخشید. در سال های ابتدایی معرفی حافظه های فلش، به دلیل ظرفیت بسیار پایینی که داشتند، کسی تصور اش را هم نمی کرد که یک روز بتوان از آنها به جای هارد دیسک ها استفاده کرد. مهمترین قابلیت حافظه های فلش، امکان دستیابی تصادفی (Random)به داده ها است. برای اولین بار در دنیا در سال 1989 بود که با لپ تاپ Psion MC 400 ایده استفاده از حافظه های فلش در کامپیوترها برای ذخیره سازی اطلاعات تحقق یافت. البته اولین استفاده از حافظه های فلش برای ذخیره سازی اطلاعات در کامپیوتر محدودیت های فراوانی داشت تا اینکه در سال 1991 شرکت SanDisk Corporation اولین درایو SSD دنیا را با ظرفیت 20 مگابایت (بله مگابایت!) با قیمت 1,000 دلار معرفی کرد. در سال های بعد پیشرفت ها و معرفی حافظه های SSD ادامه پیدا کرد اما یکی از مشکلات در آن زمان، هزینه بسیار بالا و در نتیجه آن قیمت تمام شده بالا بود. در درایوهای SSD به طور معمول از تراشه های حافظه NAND Flash ابداع شده توسط توشیبا بهره گرفته می شود، این حافظه ها پس از قطع شدن منبع انرژی، داده های خود را حفظ می کنند، حافظه های فلش داده ها را در آرایه ای از سلول های حافظه نگه می دارند. این سلول ها از ترانزیستورهای Floating-gate تشکیل شده اند، در این ترانزیستورها، بیت ها به صورت بار الکتریکی نگه داشته می شود و اگر ولتاژ بالا باشد، 0 و اگر ولتاژ پایین باشد، مقدار 1 است. البته نگه داری داده ها بر روی ترانزیستورها خود توضیحات زیاد و مهمی دارد اما به دلیل کسل کننده بودن آن، از توضیح آن صرف نظر می کنم. انواع SSD از نظر فناوری حافظه سلول های حافظه NAND Flash اولیه (نوع SLC)، به ازای هر سلول تنها قادر به نگه داری یک بیت (0 یا 1) هستند و همین باعث می شد تا هزینه ساخت ظرفیت های بالا، بسیار زیاد باشد، تا اینکه نوع MLC معرفی شد و به ازای هر سلول حافظه، ترانزیستورها می توانستند تا 2 بیت داده ذخیره کنند. حافظه های MLC دقیقاً همان حافظه های مورد استفاده در اغلب SSD های معمولی هستند، سرانجام TLC نیز معرفی شد که هر ترانزیستور می تواند تا 3 بیت داده نگه داری کند. با اینکه افزایش ظرفیت حافظه های NAND Flash خوش آیند است، اما با افزایش ظرفیت، سرعت و طول عمر (تعداد دفعات خواندن و نوشتن) پایین آمد، از این رو حافظه های SLC بیشترین قیمت، سرعت و طول عمر، سپس MLC طول عمر و سرعت کمتر از SLC و در نهایت TLC از هر دو SLC و MLC طول عمر و سرعت کمتری دارد. با این حال از آنجایی که حافظه های MLC و TLC قادر به نگه داری داده های بیشتری هستند، هزینه تمام شده برای ظرفیت های بالاتر کمتر می شود و از این رو برای مصارف کاربران خانگی ایدآل تر هستند اما برای مصارف حرفه ای از نوع گران تر SLC استفاده می شود. برای نمونه اگر برای ساخت یک درایو 128 گیگابایتی SLC به 16 عدد تراشه نیاز باشد، این مقدار برای نوع MLC به 8 و برای نوع TLC تنها 4 عدد خواهد بود و نتیجه آن کاهش هزینه تمام شده است. از توضیحات کسل کننده صرف نظر می کنم و بهتر است به ملاقات عالیجناب OCZ Vector 180 برویم! دوام و پایداری در خون این SSD است از همان ابتدای مورد توجه قرار گرفتن درایوهای SSD نزد کاربران خانگی، این سامسونگ بود که میان سازندگان مختلف، مورد توجه قرار گرفت. با این حال سامسونگ تنها بازیکن حاضر در زمین مسابقه نیست و بازیکن های دیگری، با سطح مهارت ها و توانایی های متفاوت نیز وجود دارند. یکی از آنها شرکت آمریکایی OCZ است که اکنون به تصاحب توشیا در آمده است. در ادامه نگاه مختصری می اندازیم بر پرچمدار محصولات رده مصرف کنندگان خانگی، یعنی Vector 180. این محصول در بسته بندی کوچک و سبکی ارائه می شود که بجز خود درایو SSD، یک براکت برای نصب درایو در کیس های فاقد جایگاه 2.5 اینچی، 8 عدد پیچ، کلید فعال سازی نرم افزار Acronis.True.Image 2014 را خواهید یافت. خود داریو تنها 7 میلی متر ضخامت دارد و از این رو در لپ تاپ ها نیز قابل نصب است. همانند سری های پیشین، OCZ در این درایو نیز از بنده فلزی بسیار محکمی بهره گرفته که افزون بر حفاظت از اجزای حیاتی در برابر ضربه، به عنوان حرارت گیر کنترلر نیز عمل می کند. از آنجایی که این درایو دارای گارانتی است و تمایلی هم به باطل کردن آن ندارم، به جای باز کردن آن، از تصاویر موجود در وب سایت های خارجی استفاده می کنم. در نظر داشته باشید تصاویر مربوط به مدل 960 گیگابایتی Vector 180 است که تعداد بیشتری تراشه حافظه و رم دارد. با باز کردن قاب فلزی بسیار محکم درایو، برد PCB را مقابل خود خواهید یافت که در وسط آن، کنترلر اختصاصی Indilinx Barefoot 3 قرار دارد. این کنترلر ساخت شرکت Indilinx است اما پس از خرید این شرکت توسط OCZ و خرید هر دو توسط توشیبا (تحت نام مشترک توشیبا گروپز)، به طور اختصاصی فقط در محصولات OCZ استفاده می شود. در حقیقت تولد Barefoot 3 به سال 2012 باز می گردد و در طول این سال ها در سطح فیزیکی بجز افزایش سرعت پردازنده، تغییر دیگری به خود ندیده است، اما Firmware یا سیستم عامل کوچک آن به شدت دست خوش تحول گردیده و بهینه سازی های بنیادین زیادی را به خود دیده است. در سری Vector 180 این شرکت از نسخه M00 از کنترلر Barefoot 3 استفاده کرده است که نسبت به نمونه M10 بکار رفته در سری Vertex، سرعت بالاتری دارد. این کنترلر در سری Vector 150 و Radeon R7 نیز یافت می شود. OCZ در این درایو از تراشه های حافظه 19 نانومتری BGA ساخت توشیبا بهره گرفته است. این تراشه ها رویژن دوم تراشه های 19 نانومتری توشیبا و بهترین آنها هستند. در هر طرف برد یک تراشه 128 مگابایتی DRAM از نوع DDR3 ساخت Micron به عنوان حافظه کش قرار دارد. Vector 180 پرچمدار فعلی SSD های OCZ است و یک قابلیت بسیار خاص با خود دارد. قطعه SMD نارنجی رنگی که در تصویر می بینید، خازن tantalum است. tantalum عنصری 15 برابر طلا نایاب تر است. این خازن علیرغم اندازه کوچک اش، ظرفیت بسیار بالایی برای ذخیره کردن انرژی دارد. کارکرد این تراشه، قابلیت PFM+ است. پیش از اینکه این قابلیت را معرفی کنم، بد نیست بدانید که یکی از دلایل خرابی درایوهای SSD، خراب شدن Table Map در موقع قطع ناگهانی برق است. هنگامی که ناگهان برق درایو قطع می شود، احتمال خرابی Table Map بسیار زیاد است. با هدف ازفزایش دوام، پایداری و اطمینان پذیری، OCZ این خازن را در بخش سخت افزاری و در بخش نرم افزاری تکنیک ویژه ای را به خدمت گرفته است. هنگامی که منبع انرژی درایو یکباره قطع می شود، PFM+ به طور خودکار وارد عمل می شود و انرژی لازم برای انتقال Table Map واقع در حافظه کش به حافظه اصلی را فراهم می کند. بنابراین احتمال خرابی درایو به دلیل Table Map corruption به صفر می رسد. خازن tantalum وظیفه تامین انرژی برای انجام این کار را برعهده دارد. این قابلیت تنها در درایوهای SSD رده صنعتی/بیزنس که در آنها سلامت داده حیاتی است، یافت می شود اما خوشبختانه OCZ آن را به SSD های معمولی آورده است. یک راه غیر معمول برای پی بردن به اطمینان پذیری درایوهایSSD، قطع ناگهانی برق برای نزدیک به 10 تا 15 دفعه است که البته به ریسک کردنش به هیچ عنوان نمی ارزد و توصیه هم نمی شود، اما اگر SSD از این شرایط جان سالم به در ببرد، بسیار قابل اعتماد است، در هر حال! عملکرد Vector 180 همانطور که اشاره شد، این درایو دارای قابلیت های حفاظتی، ایمنی و پایداری مختلفی است که یکی از آنها، انتقال Table Map از حافظه کش به حافظه اصلی هر 20 ثانیه یکبار است. این کار در کنار محاسنی که دارد، اما در حقیقت بر روی کارایی درایو نزدیک به 5 درصد تاثیر منفی می گذارد، بنابراین در کنار افزایش اطمینان پذیری درایو، بر عملکرد تاثیر منفی می گذارد. همین قابلیت ایمنی باعث شده تا Vector 180 در بسیاری از بنچمارک ها نزدیک به 5 تا 10 درصد از محصولاتی نظیر سری 850 پرو سامسونگ عقب باشد. با این حال برای آنهایی که دوام و اطمینان اهمیت دارد، این قابلیت ارزشمند است. از آنجایی که بنچمارک های مختلف از این درایو در دسترس است و در اغلب آنها حدود 5 تا 10 درصد از سامسونگ 850 پرو ضعیف تر ظاهر شده است، به ارائه همین عملکرد نسبی بسنده می کنم. یکی از تنها برتری های این درایو در بنچمارک ها، عملکرد بهتر تحت بار کاری شدید است، یعنی در مواقع مواجه با بار کاری نوشتن و خواندن شدید، از بسیاری از درایوهای رقیب عملکرد بهتری دارد. از این رو برای کاربری هایی که چندین برنامه مختلف به طور هم زمان اجرا می شوند مناسب است. یکی از نگرانی ها بابت درایوهای SSD، طول عمر یا تعداد دفعات خواندن و نوشتن است، به همین دلیل می بینیم که بسیاری از کاربران می کوشند تا کمترین میزان خواندن و نوشتن را متوجه SSD کنند و از این رو بسیاری از فایل و مسیر های ذخیره سازی نظیر دسکتاپ ویندوز، مسیر دانلود، کش مرورگر، مسیر نصب برنامه ها، پوش Temp ویندوز و بسیاری دیگر را به هارد دیسک تغییر می دهند :| . این کار از نگاه من بسیار بی معنی است، چرا که در این حالت تنها استفاده SSD بوت کردن ویندزو است! شاید بگویید که نظر تندی است، اما در حقیقت چنین نیست، چرا که صرف 200 تا 500 هزارتومان هزینه برای تنها چند ثانیه سرعت بوت بیشتر، حقیقتاً بی معنی است [-( . بنابراین باید SSD انتخابی به حدی با دوام باشد که دیگر انجام چنین کارهایی لازم نباشد و با خیال آسوده از آن استفاده کنید. OCZ با Vector 180 تضمین روزانه 50 گیگابایت نوشتن به مدت 5 سال را داده است. شاید در نگاه نخست بگویید که ادعایی بیش نیست، اما حقیقتاً بررسی های عملی و مستقل آن را تایید می کنند. تصویر بالا 7.5 ترابایت (بله ترابایت) نوشتن و 10.5 ترابایت خواندن ظرف 11 ماه بدون کوچکترین ارور، کاهش عمر و اختلالی را نشان می دهد. جالب تر اینکه وب سایت kitguru به بررسی ادعاهای OCZ در رابطه با طول عمر درایوهاش پرداخته و در بررسی که kitguru داشته ، یکی از درایوها تا 332 ترابایت نوشتن بی وقفه (استرس بی وقفه نوشتن) دوام آورده است! تصور نمی کنم که به توضیح بیشتری نیاز باشد. Vector 180 به دلیل مکانیزم های ایمنی و حفاظتی مختلف، مقداری مصرف انرژی آن در حالت بلا استفادگی بالا است و از این رو برای استفاده در لپ تاپ مناسب نیست. در پایان من شخصاً هزینه ای را صرف تهیه مدل 120 گیگابایتی Vector 180 کردم که با آن می توانستم مدل 250 گیگابایتی 850 Evo سامسونگ را، آن هم با نزدیک به 40 هزار تومان صرفه جویی تهیه کنم! اما در نهایت با اطمینانمدل 120 گیگابایتی OCZ را به 240 گیگابایتی سامسونگ 850 Evo ترجیح دادم.