رفتن به مطلب

خودکشی یک ستاره دنباله دار / عکس


Moh@mm@d _ N
 اشتراک گذاری

Recommended Posts

IMAGE634627761467955803.jpg

اولین بار در ماه جولای گذشته برخورد و فروپاشی یک ستاره دنباله روی سطح خورشید رصد شد. اکنون دانشمندان ناسا پس از چند ماه بررسی درباره خودکشی این دنباله دار و برخورد آن به خورشید، نتایج تحقیقات خود را در مجله علمی "ساینس" منتشر کردند.

به گفته این محققان، وقوع چنین حوادثی می تواند جزئیاتی را درباره ماده ای که این دنباله دارها از آن تشکیل شده اند و خصوصیات پنهان اتمسفر خورشید را آشکار کنند.

در 15 سال اخیر، بیش از هزار و 400 تکه را کشف کرده اند که احتمالاً حاصل فروپاشی ستاره دنباله داری هستند که در حدود 2 هزار و 500 سال قبل به خورشید برخورد کرده است.

این اجرام آسمانی از خانواده دنباله دارهای "کروتز" هستند که به صورت جنون آمیزی در نزدیکی خورشید پرواز می کنند و تاکنون بسیاری از اعضای این خانواده با برخورد به ستاره ما دست به خودکشی زده اند.

باوجود این، تاکنون هیچ تلسکوپی برای اینکه بتواند این رویدادها را دنبال کند به اندازه کافی حساس نبوده است. اکنون دانشمندان با کمک رصدخانه دینامیکهای خورشیدی (SDO)، رصدخانه هلیوسفریک خورشیدی (SOHO) و رصدخانه روابط خورشید- زمین (STEREO) توانستند دنباله دار "کروتز C/2011 N3" را در حرکت دیوانه وار خود به سوی خورشید دنبال کنند.

comet-sun-death-dive-revealed.jpg

"کارل اشریور"، ستاره شناس "مرکز فناوری پیشرفته لاکهید مارتین" در کالیفرنیا به مجله "اسپیس" گفت: "تماشای این دنباله دار بسیار شگفت انگیز بود. این دنباله دار، جرمی آسمانی به وزن حدود 60 هزار تن و به قطر 50 متر است. اما در مقایسه با خورشید که یک میلیون برابر زمین است جالب است که این جرم کوچک می تواند به اندازه کافی نورانی دیده شود."

"اشریور"، مولف اول تحقیق درباره فروپاشی "کروتز C/2011 N3" در جزئیات نتایجی که در تازه ترین شماره مجله ساینس منتشر شد، نشان داد که این دنباله دار 4 جولای، دو روز قبل از نابودی شناسایی شد. در ابتدای رصد، طول دنباله این دنباله دار 10 هزار کیلومتر بود و این جرم آسمانی با سرعت 2.1 میلیون کیلومتر بر ساعت مستقیماً به طرف خورشید حرکت می کرد.

6 جولای، دنباله دار "کروتز C/2011 N3" توانست به عمق اتمسفر خورشید در فاصله حدود 100 هزار کیلومتری از سطح ستاره برسد.

درحالی که به خورشید نزدیک می شد تکه های بسیاری از آن در ابعاد بین خرده سنگهای کوچک تا حداکثر حدود 45 متر از آن جدا شدند و سپس دنباله دار کاملاً بخار شد.

از آنجا که قدمت دنباله دارها به زمان تشکیل منظومه خورشیدی باز می گردد جزئیات درباره مرگ آنها می تواند به درک بهتر اینکه سیارات چگونه از گاز و گرد و غبار سیاره ساز اولیه به وجود آمدند کمک کند.

درحقیقت، بررسی رفتار این دنباله دارها درحالی که در همسایگی خورشید در گردشند می تواند اطلاعات با ارزشی را درباره اتمسفر اسرارآمیز خورشید ارائه کند.

دانشمندان در شرایط عادی قادر نیستند این بخش از خورشید را رصد کنند چون نور این منطقه به اندازه ای نیست که توسط تلسکوپها دیده شود.

مهر

لینک به دیدگاه
Share on other sites

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .
توجه: مطلب ارسالی شما پس از تایید مدیریت برای همه قابل رویت خواهد بود.

مهمان
ارسال پست در این تاپیک...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

 اشتراک گذاری

×
  • اضافه کردن...