اســــلحـــه های بـــرتــــر

[Mohamad Hajati 1039]

دوستان عزیز همون طور که از اسم تایپیک مشخصه قصد معرفی اسلحه های برتر رو داریم....

[Mohamad Hajati 1039]

Gepard،توپ ضد هوایی زرهی آلمانی

تانک پدافند هوایی گپارد ساخته شده در کارخانه های کراوس–مافی وگمن KMW در مونیخ آلمان میباشد که در نیروهای مسلح کشورهای بلژیک،هلند و آلمان عملیاتی شده است.43 دستگاه توپ پدافند هوایی خودکششی گپارد مازاد بر نیاز ارتش آلمان،از سوی این کشور به نیروهای مسلح رومانی اهدا شد.اولین دستگاه از این هدیه گران قدر در نوامبر 2004 تحویل شد .

این خودرو با سامانه مهار آتش،سنسورهای کشف و ردیابی هدف در هر شرایط آب و هوایی و توپهای خودکار پر قدرت،یکپارچه شده است. نقش این خودرو در میان نیروی های ناتو شامل حفاظت از تاسیسات کلیدی،واحدهای رزمی و نیروهای در حین حرکت و یا مستقر در میدان نبرد میباشد.

گپارد بر پایه ی اتاقک تانکهای مشهور لئوپارد1،همراه با یک برجک دو نفره که به و سیله نیروی الکتریسیته عمل میکند و تازه طراحی شده ی کاملاً چرخان که بر روی آن سوار شده و یک جفت توپ خودکار 35mm اورلیکن KDA و دو آنتن رادار که بر روی آن نصب شده است.رادار کشف هدف در عقب برجک و رادار ردیاب بر روی پیشانی برجک و بین دو توپ نصب شده است.طول لوله های توپ 3.15 متر است و در صورت استفاده از مهمات FAPDS سرعت خروج گلوله از دهانه توپ به 1440 متر بر ثانیه میرسد و حداکثر برد موثر توپها نیز 5500 متر میباشد.توپهای خودکار KDA قادرند دو نوع متفاوت از مهمات را مورد استفاده قرار دهند،به طور معمول گلوله ها به صورت تلفیقی از 320 تیر ضد هوایی و 20 تیر ضد اهداف زمینی برای هر توپ هستند.در مجموع نرخ آتش توهای اورلیکن 1100 گلوله در دقیقه است .

نیروی لازم برای به حرکت در آوردن برجک الکتریکی گپارد به وسیله ی یک جنراتور 40 کیلوواتی تامین میشود که خود جنراتور نیز از یک موتور 4 سیلندر 3.8 لیتری مرسدس بنز نیرو میگیرد.

گپارد مجهز به 8 پرتاب کننده نارنجک دود زا که در دو طرف برجک نصب شده اند نیز میباشد.KMW در حال گسترش یک سیستم موشکی بر پایه موشکهای سطح به هوای استینگر برای گپارد است.یک جفت از این پرتاب کننده های استینگر در دو طرف هر یک از توپهای 35 میلیمتری نصب خواهد شد.


گونه ها

به طور کلی دو نمونه متفاوت از گپارد در حال خدمت هستند،گونه استاندارد که برپایه تنظیمات آلمانی هستند و گونه متفاوت هلندی.

آلمانی
• رادرا جستجو گر:باند S و 15 کیلومتر برد
• رادار ردیاب:باند Ku و 15 کیلومتر برد
• مسافت سنج لیزری

هلندی
• رادار جستجو گر:باند X و 15 کیلومتر برد
• رادار ردیاب:باند X/Ka و 13 کیلومتر برد


برنامه های به روز رسانی گپارد شامل یکپارچه کردن امکانات سیستم C3 که در آن برد رزمی گسترش و مسافت درگیری با اهداف به طور چشمگیری افزایش یافته،ضمن اینکه زمان واکنش کوتاه تر و احتمال بر اصابت گلوله و نابودی هدف نیز بهتر شده است.تاکید اصلی در برنامه های به روز رسانی گپارد مواردی همچون نصب سیستم های جدید کنترل آتش،فرماندهی و کنترل مدیریت،وسیله اندازه گیری سرعت گلوله هنگام خروج از دهانه توپ و نهایتاً به دست آوردن گواهی لازم برای استفاده از مهمات ویژه سوراخ کننده زره مجهز به خرج موشکی جدا شونده موسوم به FAPDS میباشد .

شبکه فرماندهی،کنترل و ارتباطات در گپاردهای هلندی شامل سیستم کنترل جدید TICCS همراه با بی سیم FM9000 ساخت شرکت تیلز (سیگنال پیشین) هلند است.سیستم C3 برای گپارد های آلمانی HflaAFüSys است که شامل دستگاه بی سیم مدرن SEM93 ساخت کمپانی معروف SEL/Alcatel میباشد.


گپارد از کامپیوتر کنترل آتش دیجیتال،محصول EADS بهره میبرد.این کامپیوتر دیجیتالی مینیاتوری از پردازنده 32 بیتی موتورولا 68020، کامپیوتر های تک صفحه مداری همراه با کمک پردازنده های محاسباتی و فرماندهی،کنترل و ارتباطات( C3) استفاده میکند .

گپارد مجهز به رادار های جستجو گر و ردیاب مستقل از هم مجهز شده است،رادار جستجو گر(در باند S برای خودروهای آلمانی و باند X برای خودروی های هلندی)در قسمت عقب برجک و رو به جلو نصب شده و رادار ردیاب (در باند Ku برای خودروی های آلمانی و باند X/Ka برای همتایان هلندی) بر روی پیشانی برجک مستقر شده است.رادار ها توانایی اسکن 360 درجه محیط و همزمان ردیابی اهداف،خنثی سازی پارازیت را دارا میباشند.علاوه براین رادار های گپارد قابلیت جستجو گری خود را در حال حرکت نیز همچنان حفظ میکنند. 

منبع:دانشجو

[Mohamad Hajati 1039]

ارتش آمریکا برای نظارت بر فعالیت‌های مخالفان مسلح در افغانستان، از تجهیزات جدید جاسوسی که با اشکال مختلف از جمله سوسک طراحی شده‌اند، استفاده می‌کند. این تجهیزات کوچک می‌توانند هرگونه تحرک مخالفان مسلح را ضبط کنند و به مرکز فرماندهی گزارش دهند.
تلویزیون “طلوع‌نیوز” افغانستان، به نقل از مقامات ارتش آمریکا گزارش داد: این قطعات، بسیار ریز هستند و در محلی که جاسازی شوند، قابل تشخیص نیستند.
این ابزار جاسوسی همچنین به شکل سنگ نیز ساخته شده اند.

پیش از این، مقامات ارتش آمریکا از استفاده پهپادهایی با وزن حدود 3 کیلو نیز در افغانستان خبر داده بودند.

[Mohamad Hajati 1039]

میل-۲۴
میل ام آی-۲۴(به روسی: Миль Ми-۲۴) (نام‌گذاری ناتو Hind) یک بالگرد تهاجمی سنگین روسی است. میل ام آی-۲۴ همچنین ظرفیت حمل ۸ سرباز مسلح را داراست.
در آغاز سال ۱۹۶۷ در اتحاد جماهیر شوروی پیشین طراحی بالگرد میل ام آی-۲۴ در دستور کار قرارداده شد، این بالگرد بر پایه بالگرد ترابری میل می ۱«هیپ» شکل گرفت هرچند هیچ گونه قطعه مشترک اصلی ندارند. در سال ۱۹۶۹ نخستین نمونه آن پرواز آزمایشی خود را با موفقیت به انجام رساند و نخستین سری آن در سال ۱۹۷۱ به تولید انبوه رسید. این باگرد در نمونه‌های مختلف و برای رسیدن به اهداف گوناگون به مدت ۲۰ سال در کارخانه‌های واقع در شهر «ارسنبوی» و «راستوف» روسیه به تعداد ۲۳۰۰ فروند ساخته شدند. در سال ۱۹۹۲ تولید و مونتاژ این بالگردها متوقف شد. این بالگردها به آهستگی از ارتش روسیه کنار گذاشته و بالگردهای کاموف ک‌ا-۵۰،میل-۲۸ و کاموف ک‌ا-۶۰ جایگزین آنها می‌شوند.
یک فروند میل-۲۴ در خرداد ۱۳۶۱ در عملیات بیت المقدس توسط هوانیروز غنیمت گرفته شد وهم اکنون در باغ موزهٔ نظامی سعداباد نگهداری می‌شود.
گنجایش: ۸ نفر سرباز با وسایل و یا ۴ تخت برای زخمیان یا حمل بار در داخل کابین به وزن ۱۵۰۰ تا ۲۴۰۰ کیلوگرم و یا نصب ۲۰۰ کیلوگرم مهمات در روی مقرهای خارجی؛
قطر ملخ اصلی: ۳/۱۷ متر؛
قطر ملخ دم: ۹۱/۳ متر؛
درازا: ۱۵/۱۷ متر؛
بلندا: ۵/۶ متر؛
وزن خالص: ۸۲۰۰ کیلوگرم؛
وزن بارگیری شده: ۱۱۲۰۰ کیلوگرم؛
بیشینه وزن برخاست: ۱۲۰۰۰ کیلوگرم؛
حجم باک سوخت داخلی: ۱۵۰۰ لیتر؛
پیشرانه: دو دستگاه توربو شفت مدل TBZ-117 ساخت کارخانه ساخت موتور هواپیمای کلیموف هر یک به قدرت ۲۲۲۰ اسب بخار؛
بیشینه سرعت پرواز: ۳۲۵ کیلومتر بر ساعت؛
بیشینه سرعت اوج گیری: ۴/۱۲ متر بر ثانیه؛
برد: ۱۰۰۰ کیلومتر؛
برد مفید: ۵۹۵ کیلومتر؛
سقف پرواز خدماتی: ۲۰۰۰ متر؛
بیشینه سقف پرواز: ۴۵۰۰ متر؛
خدمه: دونفر؛ یک نفر خلیان و یک نفر مسئول رزم.
یک قبضه تیربار ۷/۱۲ میلی متر چهارلول هدایت از راه دور با مهمات ۷/۱۲ میلی متری و ۱۴۷۰ فشنگ؛
یک دستگاه توپ دو لول کالیبر ۳۰ میلی متر مدل گش L-23 هدایت از دور؛
موشک انداز هشت تایی مسلح به موشک ضدتانک با سرعت فراصوت و برد ۶ هزار متر مدل اشتورم-B؛
قابلیت نصب دو نارنجک انداز ۳۰ میلی متری؛
امکان نصب چهار فروند موشک ضد تانک مدل کژدم M-17PC؛
امکان نصب موشک‌ها برد کوتاه هوا به هوا مدل اور R-60 یا موشک‌های ۵۵*۲۰ میلی متری و یا ۲۴۰ میلی متری مدل هوا به هوا c-5 مدل نور و یا مجهز به بمب‌های ۱۵۰۰ کیلو گرمی کالیبر کوچک، ناپالم و دودزا؛
توانایی مین گذاری.

[Mohamad Hajati 1039]

لباس هوشمند ارتش آمریکا:
در جنگهاي قرن بيستم از يونيفورم تنها براي گرم نگهداشتن سربازان استفاده مي‌شد، اما در جنگ‌هاي آينده اين لباسها احتمالا به سيستم‌هاي الكترونيكي پيچيده‌تري تبديل خواهند شد.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اداره تحقيقات نيروي دريايي آمريكا در حال بررسي يونيفرمهايي هستند كه از قابليت تشخيص گلوله خوردن سربازان يا قرار گرفتن در معرض عوامل هسته‌اي و بيولوژيكي برخوردارند.
در اين لباسها كه «يونيفرمهاي هوشمند» ناميده شده‌اند، حسگرهايي براي خون، تابش و سموم شيميايي بافته مي‌شود.
اين لباسها همچنين مجهز به ادوات جي‌پي‌اس و راديو است تا ارزيابي آنها از سلامت سرباز به اطلاع پايگاه برسد.
اين يكي از موارد فناوري پيشرفته مورد مطالعه پنتاگون و شركتهاي دفاعي براي يونيفرمهاي سربازان است. از موارد ديگر مي‌توان به عينكهايي با قابليت ارائه ديد برتر و لباسهايي با پارچه الكتريكي براي ارائه ارتباط راديويي بين سربازان اشاره كرد.
حسگرهاي پزشكي درون اين يونيفرمها نيز به سربازان كمك خواهد كرد؛ چرا كه برخي مواقع تاخيرهاي شديدي در كمك‌رساني به مجروحان جنگي در ميدان جنگ صورت مي‌گيرد. البته اين ايده جايگزين كمكهاي پزشكي نبوده بلكه به پزشكان كمك مي‌كند با تشخيص اوليه به افزايش سرعت اين فرايند بپردازند.
در مواردي كه سربازان در معرض شليك گلوله، تابش راديواكتيوي يا سموم شيميايي قرار گرفته، ارزيابي ميزان آسيب وارد شده به اندام حياتي بسيار مهم است. با اين پوشش هوشمند، محل گلوله توسط حسگرهاي درون پارچه لباس شناسايي شده و عمق زخم و اندام آسيب ديده اطراف آن برآورد مي‌شود.
علاوه بر آن در صورت قرار گرفتن فرد در معرض مواد شيميايي يا هسته‌اي، اين پوشش مي‌تواند با نشانه‌هاي مشخص درون خون، ادرار، بزاق و عرق به شناسايي عوامل بپردازد.
پنتاگون در حال حاضر با شركت اينووگا قرار داد ساخت لنزهايي را بسته كه اطلاعات جنگي سه‌بعدي پهپادها و ماهواره‌ها را مستقيما درون چشم افراد متمركز مي‌كنند.
اين نمايشگرهاي ريز مستقيما در كره چشم كاربر قرار گرفته و با يك عينك سبك داراي يك نمايشگر شفاف داخلي كار مي‌كند.
يك سيستم فناوري پيشرفته پیشگامانه ديگر به سربازان يك گروهان اجازه خواهد داد تا از ميان چشمان هم قطاران خود به مشاهده اطراف بپردازد.
اين فناوري جديد كه شامل بافت آنتهاي ارتباطي درون پارچه لباسهاي سربازان بوده، مي‌تواند فيلم ضبط شده توسط دوربين روي كلاه‌خود، فرمانهاي صوتي و اطلاعات جي‌پي‌اس را بطور يكجا حتي در ميان جنگ و در زمان پنهان شدن سربازان ارسال كند.
اين سيستم براي ارتقاي سطح آگاهي يك تيم نظامي به عنوان يك گروه طراحي شده كه به سربازان اجازه مي‌دهد به مشاهده موقعيتهايي از ميان چشمان همكاران خود بپردازند.
شيوه عملكرد اين آنتها، نياز براي حمل آنتهاي راديويي بزرگ و جاگير را از بين مي‌برد.

[Mohamad Hajati 1039]

آب سنگین
ب سنگین آبی است که نسبت ایزوتوپ دوتریوم در آن از حد آب معمولی بیشتر است. در آب سنگین (با فرمول D۲O) بر خلاف آب معمولی (با فرمول H۲O) به جای هیدروژن ایزوتوپ هیدروژن دوتریم (بافرمول اتمی ۲H )با اکسیژن ترکیب شده‌است.با کمک این نوع از آب می‌توان پلوتونیوم لازم برای سلاح‌های اتمی را بدون نیاز به غنی سازی بالی اورانیوم تهیه کرد. از کاربردهای دیگر این آب می‌توان به استفاده از آن در رآکتورهای هسته‌ای با سوخت اورانیوم، به عنوان مهارگر (Moderator) به جای گرافیت و نیز عامل انتقال گرمی رآکتور نام برد.

آب سنگین واژه‌ای است که معمولاً به اکسید هیدروژن سنگین، D۲O یا ۲H۲O اطلاق می‌شود. هیدروژن سنگین یا دوتریوم (Deuterium)ایزوتوپی پایدار از هیدروژن است که به نسبت یک به ۶۴۰۰ از اتمهای هیدروژن در طبیعت وجود دارد. خواص فیزیکی و شیمیایی آن به نوعی مشابه با آب سبک H۲O است.
والتر راسل در سال ۱۹۲۶ با استفاده از جدول تناوبی «مارپیچ» وجود دو تریم را پیش بینی کرد.

هارولد یوری شیمیدان و از پیشتازان فعالیت روی ایزوتوپها که در سال ۱۹۳۴ جایزه نوبل در شیمی گرفت در سال ۱۹۳۱ ایزوتوپ هیدروژن سنگین را که بعدها به منظور افزایش غلظت آب مورد استفاده قرار گرفت، کشف کرد.

همچنین در سال ۱۹۳۳، گیلبرت نیوتن لوئیس (Gilbert Newton Lewis شیمیدان و فیزیکدان مشهور آمریکایی) استاد هارولد یوری توانست برای اولین بار نمونه آب سنگین خالص را به‌وسیله عمل الکترولیز بوجود آورد.

اولین کاربرد علمی از آب سنگین در سال در سال ۱۹۳۴ توسط دو بیولوژیست بنامهای هوسی (Hevesy) و هافر (Hoffer) صورت گرفت. آنها از آب سنگین برای آزمایش ردیابی بیولوژیکی، به منظور تخمین میزان بازدهی آب در بدن انسان، استفاده قرار دادند.
در طبیعت از هر ۳۲۰۰ مولکول آب یکی آب نیمه سنگین HDO است. آب نیمه سنگین را می‌توان با استفاده از روش‌هایی مانند تقطیر یا الکترولیز یا دیگر فرآیندهای شیمیایی از آب معمولی تهیه کرد. هنگامی که مقدار HDO در آب زیاد شد، میزان آب سنگین نیز بیشتر می‌شود زیرا مولکول‌های آب هیدروژن‌های خود را با یکدیگر عوض می‌کنند و احتمال دارد که از دو مولکول HDO یک مولکول H۲O آب معمولی و یک مولکول D۲O آب سنگین به وجود آید. برای تولید آب سنگین خالص با استفاده از روش‌های تقطیر یا الکترولیز به دستگاه‌های پیچیده تقطیر و الکترولیز و همچنین مقدار زیادی انرژی نیاز است، به همین دلیل بیشتر از روش‌های شیمیایی برای تهیه آب سنگین استفاده می‌کنند.
آب سنگین در بعضی از انواع رآکتورهای هسته‌ای نیز به عنوان کند کننده نوترون به کار می‌رود. نوترون‌های کند می‌توانند با اورانیوم واکنش بدهند.از آب سبک یا آب معمولی هم می‌توان به عنوان کند کننده استفاده کرد، اما از آنجایی که آب سبک نوترون‌های حرارتی را هم جذب می‌کنند، رآکتورهای آب سبک باید اورانیوم غنی شده اورانیوم با خلوص زیاد استفاده کنند، اما رآکتور آب سنگین می‌تواند از اورانیوم معمولی یا غنی نشده هم استفاده کند، به همین دلیل تولید آب سنگین به بحث‌های مربوط به جلوگیری از توسعه سلاح‌های هسته‌ای مربوط است. رآکتورهای تولید آب سنگین را می‌توان به گونه‌ای ساخت که بدون نیاز به تجهیزات غنی سازی، اورانیوم را به پلوتونیوم قابل استفاده در بمب اتمی تبدیل کند. البته برای استفاده از اورانیوم معمولی در بمب اتمی می‌توان از روش‌های دیگری هم استفاده کرد. کشورهای هند، اسرائیل، پاکستان، کره شمالی، روسیه و آمریکا از رآکتورهای تولید آب سنگین برای تولید بمب اتمی استفاده کردند.با توجه به امکان استفاده از آب سنگین در ساخت سلاح هسته‌ای، در بسیاری از کشورها دولت تولید یا خرید و فروش مقدار زیاد این ماده را کنترل می‌کند. اما در کشورهایی مثل آمریکا و کانادا می‌توان مقدار غیر صنعتی یعنی در حد گرم و کیلوگرم را بدون هیچ گونه مجوز خاصی از تولید کنندگان یا عرضه کنندگان مواد شیمیایی تهیه کرد. هم اکنون قیمت هر کیلوگرم آب سنگین با خلوص ۹۸۹۹درصد حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ دلار است. گفتنی است بدون استفاده از اورانیوم غنی شده و آب سنگین هم می‌توان رآکتور تولید پلوتونیوم ساخت. کافی است که از کربن فوق العاده خالص به عنوان کند کننده استفاده شود از آنجایی که نازی‌ها از کربن ناخالص استفاده می‌کردند، متوجه این نکته نشدند در حقیقت از اولین رآکتور اتمی آزمایشی آمریکا سال ۱۹۴۲ و پروژه منهتن که پلوتونیوم آزمایش ترینیتی و بمب مشهور «فت من» را ساخت، از اورانیوم غنی شده یا آب سنگین استفاده نمی‌شد.
رصد خانه نوترینوی سادبری در انتاریوی کانادا از هزار تن آب سنگین استفاده می‌کند. آشکار ساز نوترینو در اعماق زمین و در دل یک معدن قدیمی کار گذاشته شده تا مئون‌های پرتوهای کیهانی به آن نرسد. هدف اصلی این رصدخانه یافتن پاسخ این پرسش است که آیا نوترینوهای الکترون که از همجوشی در خورشید تولید می‌شوند، در مسیر رسیدن به زمین به دیگر انواع نوترینوها تبدیل می‌شوند یا خیر. وجود آب سنگین در این آزمایش‌ها ضروری است، زیرا دوتریم مورد نیاز برای آشکارسازی انواع نوترینوها را فراهم می‌کند.
چنانچه در اکسید هیدروژن تنها یکی از اتمهی هیدروژن به یزوتوپ دوتریوم تبدیل شود نتیجه حاصله (HDO) را آب نیمه سنگین می‌گویند. در مواردی که ترکیب مساوی از هیدروژن و دوتریوم در تشکیل مولکوهی آب حضور داشته باشند، آب نیمه سنگین تهیه می‌شود. دلیل ین امر تبدیل سریع اتم هی هیدروژن و دوتریوم بین مولکولهی آب است، مولکول آبی که از ۵۰ درصد هیدروژن معمولی (H) و ۵۰ درصد هیدروژن سنگین(D) تشکیل شده‌است، در موازنه شیمییی در حدود ۵۰ درصد HDO و ۲۵ درصد آب (H۲O) و ۲۵ درصد D۲O خواهد داشت.

نکته قابل توجه آن است که آب سنگین را نبید با با آب سخت که اغلب شامل املاح زیاد است و یا یا آب تریتیوم (T۲O or ۳H۲O) که از یزوتوپ دیگر هیدروژن تشکیل شده‌است، اشتباه گرفت. تریتیوم یزوتوپ دیگری از هیدروژن است که خاصیت رادیواکتیو دارد و بیشتر بری ساخت موادی که از خود نور منتشر می‌کنند بکار برده می‌شود.
آب با اکسیژن سنگین، در حالت معمول H۲۱۸O است که به صورت تجارتی در دسترس است ببیشتر برای ردیابی بکار برده می‌شود. بعنوان مثال با جایگزین کردن این آب (از طریق نوشیدن یا تزریق) در یکی از عضوهای بدن می‌توان در طول زمان میزان تغییر در مقدار آب این عضو را بررسی کرد.

این نوع از آب به ندرت حاوی دوتریوم است و به همین علت خواص شیمیایی و بیولوژیکی خاصی ندارد برای همین به آن آب سنگین گفته نمی‌شود. ممکن است اکسیژن در آنها بصورت ایزوتوپهای O۱۷ نیز موجود باشد، در هر صورت تفاوت فیزیکی این آب با آب معمولی تنها چگالی بیشتر آن است.
از مخلوط آب سنگین با ۱۸O H۲ آبی که اکسیژن آن ایزوتوپ ۱۸O است نه ۱۶O برای انجام آزمایش اندازه گیری سرعت سوخت و ساز بدن انسان و حیوانات استفاده می‌شود. این آزمون سوخت و ساز را معمولاً آزمون آب دوبار نشان دار شده می‌نامند.

[مقدم 39]

عالي بود مستر وقت كردي در مورد جنگنده هاي پيشرفته هم مطلب بذار

[Mohamad Hajati 1039]

عالي بود مستر وقت كردي در مورد جنگنده هاي پيشرفته هم مطلب بذار

به روی دیده عزیزم

[Mohamad Hajati 1039]

توپولف-۱۶۰
توپولف تی یو -۱۶۰ (به روسی: Туполев Ту-۱۶۰) نام بمب افکن استراتژیک مافوق صوت و سنگین ساخت شرکت توپولف در کشور روسیه (شوروی) است. این بمب‌افکن، رادارگریز و شبیه و قابل قیاس با بمب‌افکن آمریکایی بی-۱ لنسر است در حالی که ابعاد آن بزرگتر است و ظرفیت حمل مهمات بیشتری دارد. این بمب افکن دارای قابلیت حمل بمب هسته‌ای و متعارف می‌باشد و آخرین بمب افکن استراتژیک ساخت شوروی و همچنین سنگین‌ترین بمب‌افکن فعلی جهان است. روسیه هم اکنون ۳۵ عدد از این بمب‌افکن را در اختیار دارد، و تولید این بمب افکن هنوز در روسیه ادامه دارد.

دو فروند از تی یو-۱۶۰ برای انجام پرواز آزمایشی ۱۳سپتامبر۲۰۰۸ وارد ونزوئلا شد. از این بمب افکن‌ها تحت عنوان میراث‌های جنگ سرد نام برده شده است. خلبانهای این وسیله به درناهای سفید معروف‌اند به علت توانایی مانور بالا و رنگ سفید این پرنده.

ناتو این هواپیما را با نام Tupolev Tu-۱۶۰ و لقب Blackjack می‌شناسد. هواپیمای بمب افکن مافوق صوت استراتژیک توپولف ۱۶۰ طی سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۲ توسط مجتمع پژوهشی و مهندسی هواپیمایی توپولف در مسکو و در مجموعه هواپیماسازی «گاربونف» کازان مستقر در تاتارستان در دست تولید بود.اما یک فروند نیز در ماه مه سال ۲۰۰۰ میلادی به نیروی هوایی روسیه تحویل داده شد.البته نیروی هوایی اوکراین این هواپیما را در سال ۲۰۰۱ از خدمت خارج کرد.Tu۱۶۰ توانایی انجام ماموریت‌های محوله در تمامی شرایط آب و هوایی و روز و شب را برخوردار می‌باشد. Tu۱۶۰ در طی دوران جنگ سرد به منظور شلیک موشک‌های ALCM یا موشک کروز شلیکی از هوا به مرحله طراحی و تولید رسید.بلک جک امروزه سنگین وزن‌ترین و می‌توان گفت تا حدودی قدرتمندترین بمب افکن حال حاضر دنیاست.
سازه بدنه بر مبنای یک تیر تیتانیومی است که بطور کل همه اعضای اصلی این پرنده به این تیر تیتانیومی متصل می‌باشند.به دلیل پرواز در سرعت‌های مافوق صوت، دارای سیستم بال متغیر است که بنابر سرعت موجود میزان به عقب رفتگی بال را توسط کامپیوتر تنظیم می نماید.بال‌های متغیر این هواپیما کلاً می‌تواند در سه حالت ۲۰ درجه برای فرود، ۳۵ درجه برای کروز یا گشت زنی عادی در آسمان و ۶۵ درجه برای پرواز در سرعت‌های بالای صوت قرار گیرد. در حالتی که بال‌ها کاملاً به عقب برگشته اند، از سطح داخلی بال‌ها فلپ هایی به صورت عمودی روی هر بال بلند می‌شوند که نقش ایجاد ثبات را در سرعت‌های بالا ایفا می‌کنند. همچنین در امتداد جلو و عقب این چرخ‌ها محفظه‌های حمل تسلیحات در خط میانی وسط هواپیما تعبیه شده است.در انتهای مخروطی دم هواپیما، چترهای فرود آن قرار داده شده‌اند که به کاهش سرعت در هنگام فرود کمک می‌کنند.برد عملیاتی هواپیما ۱۴۰۰۰ کیلومتر و سقف پرواز آن ۱۶۰۰۰ متر و حداکثر سرعت این هواپیما در ارتفاع بالا ۲۰۰۰ کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع پایین ۱۰۳۰ کیلومتر می‌باشد.ارابه فرود: این هواپیما شامل یک ارابه دو چرخی در دماغه یا جلوی هواپیما و دو ارابه شش چرخی در دو جفت، در میان موتورها و یک چتر ترمز می‌باشد.این بمب افکن مجهز به سیستم سوختگیری هوایی است که برای انجام عملیات سوخت گیری هوا به هوا با دقت بیشتر، لوله سوخت گیری در جلوی شیشه خلبانان قرار گرفته که عمل سوخت گیری را به مراتب ساده تر می سازد که در شرایط عادی لوله سوخت گیری در نوک بدنه در جلوی کابین خلبان جمع می‌شود.ظرفیت سوخت گیری این هواپیما ۱۶۰ تن می‌باشد.Tu-۱۶۰ برای برخاستن به یک باند ۳۰۵۰ متری از بتونی نیاز دارد.
خدمه پروازی توپولف ۱۶۰ چهار نفر شامل یک خلبان و کمک خلبان ومهندس پرواز و مسول تسلیحات است. که هر چهار نفر به صندلیهای پرتاب شونده صفر/صفر (سرعت صفر/ارتفاع صفر)مجهز هستند که می‌توانند با ایمنی کامل در همه ارتفاعات و سرعتهای پروازی حتی در زمان استقرار هواپیما بر روی باند اقدام به خروج اظطراری یا همان ایجکت نمایند.بر خلاف سایر بمب افکن‌های سنگین دیگر که از یوک و فرمان استفاده می‌کنند، این بمب افکن همچون جنگنده‌ها یک دسته فرمان برای کنترل هواپیما توسط خلبان دارد.
این هواپیما برای تامین قدرت خود از چهار موتور قدرتمند NK-۳۲ توربوفن مجهز به پس سوز بهره می جوید که هرکدام از این موتورها رانشی برابر با ۲۵۰۰۰ کیلوگرم تولید می‌کند.موتورها در دو غلاف زیر بالها قرار گرفته‌اند و دارای ورودی‌های هوای متغیر هستند.
این هواپیما قابلیت حمل موشک کروز استراتژیک Kh-۵۵MS با برد ۳۰۰۰ کیلومتر( که در غرب و ناتو بهAS-۱۵ کنت معروف است ) را داردو تا ۱۲ تیر از این موشک (یعنی در هر محفظه شش تیر)قابل حمل است. بلک جک می‌تواند جنگ افزارهای هسته‌ای و متعارف شامل موشکها ی دوربرد هسته‌ای را حمل نماید.این هواپیما برای دفاع از خود از انواع موشک‌های حرارتی مادون قرمز، مغشوش کننده رادار و پرتاب کننده فلر یا همان گوی‌های آتشین گمراه کننده موشک حرارتی برخوردار است.همچنین امکان حمل موشک kh-۱۵P(نام ناتو:AS-۱۵) با برد ۲۰۰ کیلومتر وجود دارد که می‌تواند به یک کلاهک اتمی یا متعارف ۲۵۰ کیلوگرمی مجهز شود.ظرفیت نهایی این بمب افکن ۴۰ تن بمب یا موشک می‌باشد.
این هواپیما از سیستم کنترل با فرامین الکتریکی (FBW)استفاده می‌کند.در این هواپیما از کامپیوتر استفاده بسیاری شده و این بمب افکن از یک سیستم هدفگیری یکپارچه و سیستم ضد جنگ الکترونیکی و کنترل خوددکار سود میجوید. در دماغه این هواپیما، سیستم رادارای آبزور K قرار گرفته است که از آن هم برای اسکن آسمان و همینطور برای بررسی و مطالعه اهداف زمینی استفاده می‌شود. همچنین در دماغه رادار سپوکا نیز برای بررسی سطح زمین هنگام پرواز سینه مال یا بسیار نزدیک به زمین و در ارتفاعات پایین نیز تدارک دیده شده است. برای هدایت موشک ها، از سیستم پیشرفته راداری ناوبری/حمله اختاپوس که هم برای هدایت هواپیما و هم به منظور هدایت سلاح‌ها به کار برده می‌شود، استفاده می‌شود. این سیستم اطلاعات و مختصات محوری لازم را برای موشک‌های کروز شلیک شده به خوبی فراهم می‌آورد. همچنین این سیستم نقشه‌ای دیجیتالی را از سطح زمین قبل از پرتاب موشک به آن تحویل می‌دهد که عمل هدایت را دقیق تر می‌کند.

با انجام عملیات ارتقاء بر روی این هواپیما، انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۵ در خدمت باقی‌مانده و پرواز نمایند.

[Mohamad Hajati 1039]

چه وسایلی همراه صندلی خلبان است؟

آیا می‌دانید وقتی خلبان بیرون می‌پرد چه چیزهایی با او به بیرون پرتاب می‌شوند؟

1- غذا به اندازه سه روز
2- شکلات
3-یک کلت جنگی
4-یک کلت منور
5- یک قایق بادی مخصوص سقوط در آب
6-یک قلاب ماهی گیری
7-یک دستگاه شبیه کباب پز برای طبخ غذا
8-یک پودر مخصوص که اگر خلبان در آب سقوط کند با آن ریختن آن پودر کوسه ها دور می شوند
9-بسته کمک های اولیه
10-چاقوی معروف و بسیار تیز MC 1 که حتی قادر به بریدن مفتول فلزی می باشد
11-آینه برای علامت دادن در روز
12-یک تشک بادی که اگر خلبان بالای جنگل سقوط کند. این تشک اطراف بدن او را می پوشاند تا به خلبان آسیبی نرسد
13-قرص تصفیه آب
14-یک رادیو ضد آب برای درخواست کمک

[Mohamad Hajati 1039]

دلفین های ؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
یک تیم نیروی دریایی متشکل از دلفین ها که می توانند خطر را شناسایی و آن را شکار کنند، قرار است در نیروی دریایی آمریکا جایگزین ربات ها شوند.
به گزارش روزنامه سان، این موجودات زنده با استفاده از مهارت های ویژه خود خطر را شناسایی می کنند و جابجایی آنها به دست فرماندهان نظامی آمریکایی صورت می گیرد. این دلفین ها مجهز به مواد منفجره هستند و به زودی درکنار سربازهای آمریکایی در عراق و بحرین مشغول خدمت می شوند!
این دلفین ها دوربین هایی را بر روی بال های خود حمل می کنند و می توانند موارد مشکوک را شناسایی و در حالت شناور آنها را علامت گذاری کنند.

[Mohamad Hajati 1039]

بزرگترین نیروی خلق شده توسط انسان 
پروژه مخوف ایوان : 

بر خلاف باور اکثریت قریب به اتفاق مردم تئوری نسبیت مشهور آلبرت اینشتین که به برابر نسبی میزان ماده و انرژی در جهان به یک نسبت خاص اشاره میکند نه تنها پیچیده نیست بلکه فرمول ساخت هیچ سلاح هسته ای نیز نیست !!! 

میدانیم که هر آنچه در جهان بیکران هستی وجود دارد یا به شکل ماده و یا به شکل انرژیست ! ماده به انرژی تبدیل و برای شکل گیری ماده انرژی صرف میگردد ! بنابراین میزان ماده و انرژی در جهان همواره برابر است اما به نسبتی خاص ! 

بر مبنای این تئوری یک گرم ماده میتواند به میزان انرژی معادل مجذور سرعت نور در واحد ژول تبدیل گردد ! و برای خلق یک گرم ماده در جهان همین میزان انرژی باید صرف شود !! E=mC2

سرعت نور C عددی برابر 300,000 (کلیومتر در ساعت) !! و مجذور آن یعنی 90,000,000,000 ( ژول ) میزان انرژی معادل یک گرم ماده است !!

این میزان انرژی برای روشن نگاه داشتن یک لامپ 60 وات به مدت 47.5 سال !! و یا سفر یک شاتل فضایی سوپرسونیک ( مافوق صوت ) به مریخ کافیست !! و فراموش نکنید فقط یک گرم ماده باید چنین انرژی تولید کند و یا برای خلق یک گرم ماده این میزان انرژی باید مصرف گردد !

شرایط چنین واقعه ای همان راز پیدایش جهان هستی است !!!


انسان پُر شَر تا امروز برای نخستین ( و امید که آخرین ) بار با تولید نیروی عظیمی از مقدار به نسبت ناچیزی ماده ؛ دست به ریسکی باورنکردی با حیات کره زمین زد و در سال 1961 میلادی با انفحار بمبی به وزن 27 تن نیرویی معادل یک درصد انرژی که خورشید در طی مدت همان زمان تولید میکند خلق کرد !! 

قدرتمندترين بمب هيدروژني كه تا كنون منفجر شده است، با نام تزار و با اسم رمز " ايوان " طی 14 هفته با رهبري فيزيكدان معروف شوروي سابق با نام خاريتون و با مشاركت آندره ساخاروف معروف طراحي شد.

اين طراحي براي انفجاري به شدت و قدرتِ بکصد میلیون تُن (مگاتن) تي.ان.تي در نظر گرفته شده بود.!!!

حال آن كه قدرت مدل ساخته شده از بیم خطرات و براي كاهش اثرات آن به 50 مگا تن كاهش يافته بود که این میزان خود از 10 برابر نیروی کل مواد منفجره ای که در جنگ جهانی دوم توسط تمامی دنیا استفاده شده بود ، متجاوز بود !

. صبح روز این آزمایش به تاریخ 30 اکتبر 1961 شوروي سابق از بزرگترين بمب‌افكن آن دوران خود يعني توپولف- 95 براي پرتاب اين بمب که وزن 27 تن، طول 8 متر و قطر 2.1 متر داشت استفاده كرد. بمب از ارتفاع 11 هزار متري توسط خلبان معروف روسي دورنانتسف بر روي جزيره ناوايا- زمليا پرتاب و آن را تبديل به جهنم كرد.

تیم پروازی دستچین شده برای اجرای عملیات حداقل میدانستند که امکان کور شدن در اثر شدت نور ؛ حتی با چشمان بسته دور از انتظار نخواهد بود و به استفاده از عینک مخصوصی موظف گردیده بودند.

بمب به وسیله ای چتر مانند مجهز گردید بود که خود 800 کیلوگرم وزن داشت و از ارتفاع 11.000 متری پرتاب شد و به واسطه چتر مسیری چهل و پنج کیلومتری را در آسمان تا هدف طی کرد تا برای گروه پرواز فرصت فرار از مهلکه را ایجاد کند !

چاشنی نوترونی در ارتفاع 4000 متری از سطج زمین عمل کرد بک اتم هیدروژن ( ایزوتوپ خاص ) را با سرعت نور به سمت هسته بمب شلیک کرد و خورشید به این ترتیب متولد شد !! 

در واقع بمب بر فراض منفطه منفجر شد ! ا و در کاکپیت توپولوف با وجود عینک مخصوص دیگر تا دقایق بعد چیزی دیده نشد ! و آنها گمان کردند زمان متوفق شده و ........

آنها گریختند اما سرِبزنگاه ! چرا که قارچ تشکیل شده از انفجار بمب تا ارتفاع 64 کیلومتری از سطح زمین سر به فلک کشید !! یک هواپیمای جت مسافربری امروزی هم بین 8 و حداکثر 12 کیلومتر پرواز میکند !

از پيامدهاي هولناک چنین انفجار مهیبی و تصور اینکه بمب 100 مگا تن منهدم میشد یا شود ؛ كورچاتف از دانشمندان برجسته هسته‌اي شوروي سابق ظاهرا به دلیل صدمات روحی و روانی مجبور به كناره‌گيري از پژوهشها درباره تسليحات هسته‌اي شد.

بر اثر انفجار بمب تزار گوي ( تنه قارچ ) داغ بسيار بزرگي که تشكيل شد كه از فاصله 1000 كيلومتري به وضوح قابل مشاهده بود. !!

این فاصله به طور تقریبی در ایران بین شهرهای سرخس در شرق خراسان شمالی و خرمشهر در خوزستان قابل تصور است !

این ستون زبانه ی خورشیدی از سرخس در خرمشهر دیده میشد !

در ارتفاع 64 كيلومتری قارچی به قطر 30 کیلومتر ایجاد شد و بر سر بخشی از نیم کره شمالی سایه ترسناک مرگ فکند. موجودات زنده در فاصله 100 كيلومتري از جامد به گاز ( بخار ) بدون ذره ای باقی مانده تبدیل شدند . حرارت در منقطه به قطر 300 کیلومتر به دلیل برخورد با جبهه های هوا که فشار از دست میدادند ، محبوس ماند و تا ساعت ها جو را میگداخت ! و در فاصله پانصد کیلومتری محل انفجار نیز ایجاد سوختگي نوع سوم میکرد.

میزان تشعشع رادیواکتو با توجه به خصلت بمبهای هیدروژنی و ارتفاع چهار هزار متری وقوع انفجار در حد ناچیز ، اما میزان تخریب موثر ( تخریب به میزان صددر صد) در محوطه ای به قطر نزدیک به 400 کیلومتر ، شکاف ایجاد شده در زمین محل انفجار در ارتفاع چهارهزامتری گودالی در زمین به عمق 5 متر و به قطر سه کیلومتر بود و صخره های عظیم گرانیتی محوطه وسیع انفجار تبدیل به خاکستر شیشه ( سیلیکون سوخته ) شدند !!

موج انفجار و فرکانس های ایجاد شده سه بار دور زمین را طی کرده و همچنان پر قدرت دریافت میشد .... و موجی از صداي با فرکانس بسیار پایین ( امواج بلند ) غیر قابل شنیدن برای انسان ) به حدي بود كه با رسیدن به فنلاند شنيده شده و با این وجود باعث شكستن شيشه‌هاي منازل نیز گشت. 

ميزان انرژي آزاد شده معادل 1017×1/2 ژول بود كه معادل يك درصد انرژي است كه خورشيد در زمان معادل يعني 8-10×9/3 ثانيه توليد مي‌كند.!!!

بمب اصلی و 100 مگاتنی تزار هرگز ساخته نشد ! چون در آن زمان شوروی علاوه بر اثبات نیروی بی پایان مجادله برای ساختن بمبهای قوی تر به غرب متوجه این حقیقت شد که این بمب تنها یک کاربرد میتواند داشته باشد و آن ایجاد واقعه " روز قیامت موعود " خواهد بود !!!

[Mohamad Hajati 1039]

• بمب هیدروژنی 

• در یکی از پست های اخیر به بیان ساده و طرز ساخت بمب اتمی (پلوتونیومی ) پرداختیم و در ادامه نوع دوم بمب های هسته موسوم به هیدروژنی حضورتان تقدیم میگردد.

• بمب هیدروژنی یا بمب گرماهسته‌ای نام رایج وسایل انفجاری است که در آن‌ها از انرژی آزاد شده در فرآیند همجوشی هسته‌ای برای تخریب استفاده می‌شود.

• تنها بمب های اتمی به کار رفته در تاریخ جهان ، پایان جنگ چهانی دوم توسط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و فرمان هری ترومن رئیس جمهور وقت آمریکا بر شهرهای هیروشیما و ناکازاکی فرود آمد و در کسری از ثانیه بیش از ۲۲۰٬۰۰۰ تَن انسان بی دفاع و بی گناه را به تلی از خاکستر تبدیل کرد.

• در بمب هیدروژنی به دلیل نیاز به حرارت زیاد برای شروع همجوشی، از یک بمب شکافت هسته‌ای ( پلوتونیم - نوترون ) به عنوان چاشنی بمب استفاده می‌شود. میزان تشعشعات مرگ بار و پایدار رادیواکتیو در این بمب ها به نسبت در حد ناچیز اما قدرت تخریبی این بمب ۲۰۰ برابر یک بمب اتمی است و از این بمب تا کنون به طور رسمی در جنگی استفاده نشده‌است.

• در این نوع بمب، با ایجاد یک انفجار اورانیومی یا پلوتونیومی کوچک ! ، دمایی معادل چندین میلیون درجه سلیسیوس !! ایجاد می‌شود.

• ایزوتوپهای هیدروژنی که در بمب بکار رفته‌اند، تحت این شرایط با یکدیگر جوش می‌خورند و به هلیم تبدیل می‌شوند و در این همجوشی، انرژی بسیار زیادی را آزاد می‌سازند.

• بنابراین در این نوع بمب، ترکیبی از شکاف هسته‌ای و همجوشی هسته‌ای بکار رفته‌است.بمب اتمی نسبتا کوچکی که هیروشیما را نابود کرد، تنها قدرت انفجاری معادل ۲۰ هزار تُن، تی‌.ان‌.....تی ، داشت. در مقابل، بزرگترین بمب هیدروژنی‌ای که با تاکنون برای آزمایش، منفجر شده، معادل ۵۰ میلیون تُن تی‌ان‌تی قدرت انفجاری داشته‌است. 

• نام این بمب بمب تزار بود که اتحاد جماهیر شوروی آن را در سال ۱۹۶۱ آزمایش کرد. این قدرت انفجاری ۲۵۰۰ برابر قدرت انفجاری بمب هیروشیماست. البته بمب اصلی با نام رمز ایوان طرحی به قدرت ۱۰۰ میلیون تن تی.ان.تی بود ، که در مدل آزمایشی برای کاهش تاثیرات و از بیم خطرات قدرت آن را به نصف تقلیل داده بودند !! 

• نحوه شکل گیری انفجار :

• برای انجام عمل پیوند باید هسته دو اتم هیدروژن را به شدت ( با سرعتی تقریبا برابر با سرعت نور ) به یکدیگر برخورد نموده، تا با هم پیوند خورده و در هم ذوب شوند. اما دافعه الکترواستاتیکی بین دو هسته، مانع بزرگی در این راه محسوب می‌شود و در فواصل بینهایت نزدیک این دافعه فوق‌العاده زیاد است. 

• بنابراین بایستی به هسته‌ها آنقدر سرعت داد که از این مانع عبور نمایند. می‌دانیم که سرعت ذرات در هر گازی بستگی به درجه حرارت آن گاز دارد. پس کافی است درجه حرارت را آنقدر بالا ببریم تا سرعت لازم برای عبور از این مانع بدست آید. 

• درجه حرارت لازم برای این کار چندین میلیون درجه سانتیگراد است و چنین حرارتی در کره زمین وجود ندارد. اما اگر یک بمب اتمی در وسط توده‌ای از هسته‌های سبک منفجر شود، حرارت فوق العاده‌ای که از انفجار بمب حاصل می‌شود، حرارت هسته‌های سبک را به قدری بالا می‌برد که پیوند آنها را امکانپذیر سازد. این موضوع اساس ساختمان بمب حرارتی و هسته‌ای (ترمونوکلئور) می‌باشد.

• در لحظه انفجار بمب تزار 10 درصد نیروی حرارتی که خورشید در همان زمان ( یک میلیونیم ثانیه ) ایجاد میکند خلق شد !!! 

• همانطوری که در کبریت عادی برای آتش گرفتن ابتدا گوگرد موجود در آن بر اثر مالش محترق می‌شود و آنگاه باروت را روشن می‌سازد، در بمبهای (حرارتی و هسته‌ای) نیز ابتدا یک بمب اتمی معمولی منفجر می‌شود و در نتیجه انفجار توده‌ای از اجسام سبک را به حرارت فوق‌العاده‌ای می‌رساند، بطوری که هسته‌های آنها به هم می‌پیوندند و آنگاه انفجار مهیب‌تری انجام می‌گیرد.

• بعد از انفجار یک بمب اتمی معمولی، عمل سرد شدن به سرعت انجام می‌گیرد. بنابراین، باید فعل و انفعالاتی را در نظر گرفت که در آنها عمل پیوند به سرعت انجام گیرد. اگر یک بمب اتمی را در مخلوطی از دوتریوم و تریتیوم محصور کرده و مجموعه را در یک محفظه با مقاومت مکانیکی زیاد قرار دهیم، پس ازانفجار بمب اتمی محیط مساعدی برای یک فعل و انفعال ترمونوکلئور (فعل و انفعال هسته‌ای گرمازا) بوجود می‌آید و در اثر آن عمل پیوند هسته‌ها انجام شده و هلیوم بوجود می‌آید.

• در نتیجه این فعل و انفعال، حدود هفده میلیون الکترون ولت، انرژی آزاد می‌شود. این میزان انرژِی نسبت به واحد وزن ماده قابل انفجار، در حدود چهار برابر انرژی است که از شکسته شدن اورانیوم حاصل می‌شود. به عبارت دیگر در موقع پیوند هسته‌های دوتریم و تریتیوم، انرژی بیشتر بر واحد جرم نسبت به شکافته شدن هسته‌های اورانیوم رها می‌شود.

• من نمیدانم انسانها با چه سلاحی در جنگ جهانی سوم به نبرد یکدیگر خواهند رفت ! اما مطمئنم در جنگ جهانی چهارم سلاحشان چوب و سنگ و چماق خواهد بود !!!
• آلبرت اینشتین 

• یک نکته : بسیاری از مردم به اشتباه نابغه فیزیک و ریاضیات جهان پروفسور آلبرت اینشتین را مخترع بمب اتمی می شناسند !! 

• در حالی که تئوری نسبیت مشهور وی تنها به برابر نسبی میزان ماده و انرژی در جهان اشاره میکند و بر مبنای آن یک گرم ماده میتواند انرژی معادل مجذور سرعت نور در واحد ژول ایجاد کرده و برای خلق یک گرم ماده در جهان همین میزان انرژی باید صرف شود !! E=mC2


• یولیوس رابرت اوپنهایمر (متولد ۲۲ آوریل ۱۹۰۴ در نیویورک، ایالات متحده؛ ، فیزیکدان نظری آمریکایی و استاد دانشگاه برکلی بود.وی همراه با انریکو فرمی ، به خاطر نقشش در پروژه منهتن،پروژه ای در زمان جنگ جهانی دوم که به ساخت اولین بمب اتمی منجر شد، در جهان به عنوان «پدر بمب اتمی» شناخته شده است و دو بمب پسرک یا پسر کوچک (به انگلیسی: Little Boy) و «مرد چاق» (به انگلیسی: Fat Man) هدیه تاریخی او به مردمان دو شهر هیروشیما و ناکازاکی محسوب میگردد !

• اوج جیرت از دَدمنشی انسانها خصوصا مدعیان انسانیت در هنگام جنگ ، بمباران ناکازاکی است !! 

• سه روز پس از بمباران هیروشیما هدف بعدی برای بمباران هسته‌ای، شهر کوکورا بود که صنایع گسترده نظامی و اسلحه‌سازی در آن وجود داشت. در ابتدای ماموریت بر اساس گزارش هواشناسی، دید مناسبی برای هدفگیری بر فراز کوکورا وجود داشت. اما وقتی هواپیمای بمب‌افکن به حدود منطقه مورد نظر رسید، تمام آسمان شهر با دود و غبار پوشیده شده بود و امکان پیدا کردن هدف را از میان برده بود. علاوه بر دید کم، پدافند هوایی و ظاهر شدن هواپیماهای شکاری ژاپن مساله را کمی بغرنج کرده بود.

• پس از صرف نظر از بمباران منطقه کوکورا، بمب‌افکن آمریکایی فقط سوخت کافی برای بازگشت به پایگاه هوایی در اوکیناوا داشت. فرمانده عملیات تصمیم گرفت که بجای رها کردن بمب اتمی در دریا و یا بازگرداندن آن به پایگاه، بهتر است آن را بر روی ناگازاکی بیندازند که در مسیر بازگشت بمب‌افکن به پایگاه هوایی در اوکیناوا قرار داشت !! دست خالی باز نگشته باشد و جان ۷۳۸۸۴ را گرفته و ۷۴۹۰۹ را تا چند نسل بعد مجروح کرده باشد و پر افتخار به پایگا بازگردد !! :|

[Mohamad Hajati 1039]

قیامت موعود در دستان بشَر

انسان پُر شَر تا امروز برای نخستین ( و امید که آخرین ) بار با تولید نیروی عظیمی ؛ دست به ریسکی باورنکردی با حیات کره زمین زد و در سال 1961 میلادی با انفحار بمبی به وزن 27 تن نیرویی معادل یک درصد انرژی که خورشید در طی مدت همان زمان تولید میکند خلق کرد !! 

قدرتمندترين بمب هيدروژني كه تا كنون منفجر شده است، با نام تزار و با اسم رمز " ايوان " طی 14 هفته با رهبري فيزيكدان معروف شوروي سابق با نام خاريتون و با مشاركت آندره ساخاروف معروف طراحي شد.

اين طراحي براي انفجاري به شدت و قدرتِ بکصد میلیون تُن (مگاتن) تي.ان.تي در نظر گرفته شده بود.!!!

حال آن كه قدرت مدل ساخته شده از بیم خطرات و براي كاهش اثرات آن به 50 مگا تن كاهش يافته بود که این میزان خود از 10 برابر نیروی کل مواد منفجره ای که در جنگ جهانی دوم توسط تمامی دنیا استفاده شده بود ، متجاوز بود !

. صبح روز این آزمایش به تاریخ 30 اکتبر 1961 شوروي سابق از بزرگترين بمب‌افكن آن دوران خود يعني توپولف- 95 براي پرتاب اين بمب که وزن 27 تن، طول 8 متر و قطر 2.1 متر داشت استفاده كرد. بمب از ارتفاع 11 هزار متري توسط خلبان معروف روسي دورنانتسف بر روي جزيره ناوايا- زمليا پرتاب و آن را تبديل به جهنم كرد.

تیم پروازی دستچین شده برای اجرای عملیات حداقل میدانستند که امکان کور شدن در اثر شدت نور ؛ حتی با چشمان بسته دور از انتظار نخواهد بود و به استفاده از عینک مخصوصی موظف گردیده بودند.

بمب به وسیله ای چتر مانند مجهز گردید بود که خود 800 کیلوگرم وزن داشت و از ارتفاع 11.000 متری پرتاب شد و به واسطه چتر مسیری چهل و پنج کیلومتری را در آسمان تا هدف طی کرد تا برای گروه پرواز فرصت فرار از مهلکه را ایجاد کند !

چاشنی نوترونی در ارتفاع 4000 متری از سطج زمین عمل کرد بک اتم هیدروژن ( ایزوتوپ خاص ) را با سرعت نور به سمت هسته بمب شلیک کرد و خورشید به این ترتیب متولد شد !! 

در واقع بمب بر فراض منفطه منفجر شد ! ا و در کاکپیت توپولوف با وجود عینک مخصوص دیگر تا دقایق بعد چیزی دیده نشد ! و آنها گمان کردند زمان متوفق شده و ........

آنها گریختند اما سرِبزنگاه ! چرا که قارچ تشکیل شده از انفجار بمب تا ارتفاع 64 کیلومتری از سطح زمین سر به فلک کشید !! یک هواپیمای جت مسافربری امروزی هم بین 8 و حداکثر 12 کیلومتر پرواز میکند !

از پيامدهاي هولناک چنین انفجار مهیبی و تصور اینکه بمب 100 مگا تن منهدم میشد یا شود ؛ كورچاتف از دانشمندان برجسته هسته‌اي شوروي سابق ظاهرا به دلیل صدمات روحی و روانی مجبور به كناره‌گيري از پژوهشها درباره تسليحات هسته‌اي شد.

بر اثر انفجار بمب تزار گوي ( تنه قارچ ) داغ بسيار بزرگي که تشكيل شد كه از فاصله 1000 كيلومتري به وضوح قابل مشاهده بود. !!

این فاصله به طور تقریبی در ایران بین شهرهای سرخس در شرق خراسان شمالی و خرمشهر در خوزستان قابل تصور است !

این ستون زبانه ی خورشیدی از سرخس در خرمشهر دیده میشد !

در ارتفاع 64 كيلومتری قارچی به قطر 30 کیلومتر ایجاد شد و بر سر بخشی از نیم کره شمالی سایه ترسناک مرگ فکند. موجودات زنده در فاصله 100 كيلومتري از جامد به گاز ( بخار ) بدون ذره ای باقی مانده تبدیل شدند . حرارت در منقطه به قطر 300 کیلومتر به دلیل برخورد با جبهه های هوا که فشار از دست میدادند ، محبوس ماند و تا ساعت ها جو را میگداخت ! و در فاصله پانصد کیلومتری محل انفجار نیز ایجاد سوختگي نوع سوم میکرد.

میزان تشعشع رادیواکتو با توجه به خصلت بمبهای هیدروژنی و ارتفاع چهار هزار متری وقوع انفجار در حد ناچیز ، اما میزان تخریب موثر ( تخریب به میزان صددر صد) در محوطه ای به قطر نزدیک به 400 کیلومتر ، شکاف ایجاد شده در زمین محل انفجار در ارتفاع چهارهزامتری گودالی در زمین به عمق 5 متر و به قطر سه کیلومتر بود و صخره های عظیم گرانیتی محوطه وسیع انفجار تبدیل به خاکستر شیشه ( سیلیکون سوخته ) شدند !!

موج انفجار و فرکانس های ایجاد شده سه بار دور زمین را طی کرده و همچنان پر قدرت دریافت میشد .... و موجی از صداي با فرکانس بسیار پایین ( امواج بلند ) غیر قابل شنیدن برای انسان ) به حدي بود كه با رسیدن به فنلاند شنيده شده و با این وجود باعث شكستن شيشه‌هاي منازل نیز گشت. 

ميزان انرژي آزاد شده معادل 1017×1/2 ژول بود كه معادل يك درصد انرژي است كه خورشيد در زمان معادل يعني 8-10×9/3 ثانيه توليد مي‌كند.!!!

بمب اصلی و 100 مگاتنی تزار هرگز ساخته نشد ! چون در آن زمان شوروی علاوه بر اثبات نیروی بی پایان مجادله برای ساختن بمبهای قوی تر به غرب متوجه این حقیقت شد که این بمب تنها یک کاربرد میتواند داشته باشد و آن ایجاد واقعه " روز قیامت موعود " خواهد بود !!!

[Mohamad Hajati 1039]

• لاکهید مارتین اف 117 شهبازِ شب 
• The Lockheed F-117 Nighthawk

• توضیح ضروری پیش از آغاز مطلب اینکه در اکثر منابع حنگ افزار به زبان فارسی ، این جنگنده با عنوان شاهینِ شب معرفی میگردد ! این در حالیست که Hawk در زبان انگلیسی ( به عربی قرقی و به پارسی باز یا شهباز ) با Falcon به معنای شاهین در F-16 Fighting Falcon ( به معنای شاهین مبارز ) متفاوت است. و جایگاه این جنگنده با تولد جنگنده هایی مانند F-35 Lighting II و F-22 Raptor در میان تولیدات شرکت لاکهید مارتین تنزل یافته و تولید آن متوفق گردیده است :

• یكی از قدرتمندترین جنگنده های موجود جهان، هواپیمای F-117 ، ملقب به «بازِ شب» است. بازِ شب نخستین هواپیمای رادارگریز (Stealth) است و این خصوصیت مهم آن را از دیگر جنگنده هامانند F-15 متمایز می سازد. تصمیم ساخت این هواپیما در سال ۱۹۶۸ میلادی با دادن مجوز شركت هواپیماسازی لاكهید مارتین گرفته شد.

• این شركت نیز به سرعت تنها پس از ۳۱ ماه، نخستین پرواز آزمایشی بازِ شب را در ۱۸ ژوئن سال ۱۹۸۱ میلادی در منطقه آزمایشی نوادا به نمایش گذاشت. از میان ۵۹ فروند هواپیمایF-117، نخستین شان در سال ۱۹۸۲ میلادی به نیروی هوایی آمریكا تحویل داده شد و در تابستان سال ۱۹۹۰ میلادی نیز آخرین فروند این هواپیما ساخته شد.

• به واسطه تكنولوژی رادارگریزی (Stealth) این هواپیما و با استفاده از بمب های هدایت شونده لیزری، بازِ شب توانایی حمله به نقاط بحرانی و غیرقابل نفوذ دشمن را دارد. 

• نوآوری در طراحی كه یكی از شاخص های منحصربه فرد F-117 است توانایی جنگی بسیار بالایی را به این پرنده آهنی داده است. بازِ شب، تك سرنشین و مجهز به دو موتور توربوفن مدلF404 ساخت شركت جنرال الكتریك است كه تجهیزات گوناگونی را می تواند به كار گیرد و مجهزبه یك سیستم ناوبری و نیز سیستم شكاری ـ رهگیر وایونیك (الكترونیك هواپیما) پیشرفته ای است كه كار خلبان را سهل و قدرت عملیاتی آن را افزایش می دهد.

• آمریكا از این جنگنده نامریی استفاده های بسیار زیادی می برد. هر كجا كه احساس كند تجهیزات راداری دشمن قوی و پرقدرت است از بازِ شب برای انجام هرگونه عملیات نفوذی استفاده می كند و با اطمینان در انتظار شنیدن خبرهای خوش از عملیات بازِ هایش می نشیند.

• بازِ شب تنها هواپیمایی بود كه توانست در عملیات توفان صحرا علیه عراق مجوز حمله به مركز شهر بغداد را بگیرد.

• در این عملیات، آمریكا از ۳۶ فروندF-117 استفاده كرد اما همین چند فروند هواپیما ركوردهای بسیار جالبی را بر جای گذاشتند. به طور مثال از ۲۰۰۰ تن بمب و موشك برای انهدام نیروگاه های برق، پایگاه های نظامی، مركز رادارهای دفاعی و. . . استفاده كردند، كه اكثر آنها بمبهای هدایت شونده لیزری بود. بازِ های آمریكایی در این عملیات حدود ۶۹۰۰ ساعت پرواز داشتند و با توجه به رادارگریز بودنشان به راحتی از تمامی حریم های هوایی عراق و كویت استفاده كردند بدون اینكه هیچ مزاحمتی از سوی رادارهای دشمن را متوجه خود ببینند و خطری حس كنند

• پس از این عملیات موفق بود كه به درخواست ناتو ۲۴ فروند از این هواپیما در سال ۱۹۹۹ میلادی به خدمت دو پایگاه هوایی اروپایی (پایگاه هوایی آویانو در ایتالیا و اشپانگاهلم در آلمان) درآمد. نخستین حمله بازِ شب در ۲۴ مارس ۱۹۹۹ میلادی برعلیه یوگسلاوی ثبت شده است. 

• این پرنده شب در یكی از شاهكارهای خود كه پرواز بدون توقفی از هولومان ،یك پایگاه هوایی در آمریكا، به سمت كویت داشت ۱۸/۵ساعت به طول انجامید و ركوردی برای هواپیماهای تك سرنشین بر جای گذاشت كه تا به امروز شكسته نشده است.

• جنگنده F-117 این ركورد را مدیون مهندسانی است كه قابلیت سوختگیری در هوا را برای این مخلوق شگفت انگیز منظور كردند. علاوه بر این بازِ شب دارای دو محفظه تسلیحاتی است كه انواع گوناگونی از موشك ها و بمب های هدایت شونده را می تواند حمل كند و خلبان تنها با فشار یك كلید می تواند سرنوشت یك منطقه یا یك پایگاه نظامی یا یك نیروگاه را تغییر دهد. 

• این هواپیما در عملیات توفان صحرا در سال ۱۹۹۱ موفق شد با ۱۳۰۰ پرواز، ۱۶۰۰ نقطه و هدف مهم را مستقیماً مورد حمله قرار دهد .

• جدول مشخصات:

• نوع هواپیما: جنگنده تاكتیكی / ضربتی رادارگریز
• کشور سازنده ایالات متحده آمریکا
• شرکت سازنده لاکهید
• طراحی شده توسط اسکانک وورکز
• نخستین پرواز ۱۸ زوئن ۱۹۸۱
• تاریخ رونمایی ۱۵ اکتبر ۱۹۸۳
• بازنشستگی ۲۲ آوریل ۲۰۰۸
• وضعیت کنونی بازنشسته در ایالات متحده
• بکارگیرنده(ها) نیروی هوایی ایالات متحده
• تعداد ساخته‌شده ۶۸ فروند
• بهای هر فروند ۴۶ میلیون دلار آمریکا
• توسعه یافتهٔ Lockheed Have Blue

• قدرت موتور : ۱۰۶۰۰ پوند برای هر موتور
• طول: ۴/۱۹ متر (۶۳ فوت)
• ارتفاع: ۹/۳ متر (۱۲ فوت + ۵ اینچ)
• فاصله دو سر بال: ۱۳/۲متر (۴۳ فوت + ۱۴ اینچ)
• وزن: ۲۳۶۲۵ كیلوگرم (۵۲۵۰۰ پوند)
• سقف پرواز: ۴۵۰۰۰ فوت
• سرعت: ۶۰۰ مایل در ساعت (سطح دریا) حدود ۰/۹۲ ماخ

• حوادث و شکست های این جنگنده :

• تاکنون دو سانحه مهم باعث سقوط دو فروند اف-۱۱۷ گشته است:

• سقوط یک فروند اف-۱۱۷ در طی نمایشگاه هوایی بالتیمور در ۱۴ سپتامبر ۱۹۹۷
• ساقط شدن یک فروند اف-۱۱۷ در طول جنگ کوزوو توسط موشک ضدهوایی نیروهای صربستان در ۲۷ مارس ۱۹۹۹[۲]

[Mohamad Hajati 1039]

اشنایی با هلی کوپتر چند منظوره Bell Boeing V-22 Osprey

در اوایل سال 1980 شرکت های Bell helicopter Textron و boeing Vertol همکاری خود را برای توسعه پروژه XV-15 tilt-rotor در جهت ایجاد هواپیماهای عمود پرواز شروع کردند.این هواپیما ترکیبی از توانایی حرکت عمودی هلیکوپتر و سرعت کروز جنگنده هایی با بال ثابت بود که نتیجه همکاری این دو شرکت عقاب دریایی در سال 1985 بود. 

تست اولیه جنگنده در مارس 1989 انجام شد اما با سقوط نمونه چهارم در ژوئیه 1992 دچار مشکلات جدی شد.
در حال حاضر ارزیابی های مالی و سیاسی آن انجام شده و قرداد 300 (قابل ارتقا به 450) فروند آن با USMC بسته شده.

این پرنده توانایی حمل 24 سرباز مسلح و یا حمل بار تا سقف 20 هزار پوند را در داخل و یا بیرون محفظه را دارد، یعنی در حالی كه این پرنده به صورت عمودی بلند شده و یا می نشیند. ضمن اینكه این پرنده به علت قابلیت جمع شدن بال و ملخ خود میتواند توسط هواپیماهای باری حمل شود.
این پرنده میتواند در حال پرواز عملیات سوخت گیری نیز انجام دهد.
بویینگ مسوول بخش بدنه و تمام زیرسیستم های آن، ناوبری دیجیتال و سیستم كنترل پرواز بوسیله سیم این پرنده می باشد. شریك بویینگ یعنی شركت بل تكسترون نیز مسوول بخش بال، سیستم انتقال قدرت، دم، سیستم ملخ و بخش موتور می باشد.

توانایی‌های اختصاصی عقاب دریایی

افزایش سرعت به اندازه دو برابر یك بالگرد
برد موثر بلندتر برای انجام ماموریت‌های نیازمند به یك بالگرد
توانایی انجام ماموریت های چندمنظوره: حملات آبی خاكی، پشتیبانی نیروها، نفوذ و ضد نفوذ با برد زیاد، حمل و نقل، جستجو و دفاع، پزشكی و در آینده حمل سوخت كه از ماموریت های قابل انجام توسط این پرنده خواهد بود.

از این پرنده 9 فروند توسط نیروی هوایی آمریكا سفارش داده شده است كه كار خدمات پشتیبانی آن نیز آغاز شده است. اولین فروند از این پرنده در هشتم دسامبر سال 2005 میلادی تحویل شده است.

[Mohamad Hajati 1039]

هواپیمای باربری و لجستیکی C 5 Galaxy
در نیمه سال 1964 نیروی هوایی ایالات متحده برنامه ای به نام پروژه CX-HLS را برای ساخت یک هواپیمای ترابری لجستیکی سنگین آغاز کرد، و با شرکت های بویینگ و داگلاس و لاکهید در مورد ساخت پیکره، و با شرکت های جنرال الکتریک و پرات اند ویتی در مورد ساخت موتورهای توربوفن بسیار قوی، قرارداد های تحقیقاتی مقدماتی برای مدت سه ماه منعقد کرد.با گزینش طرح لاکهید به دلیل قیمت کمتر و امکان حمل بارهای حجیم تر با روش بارگذاری از طریق دماغه بازشونده، این شرکت مامور ساخت هواپیمای مورد نظر شد. محصول کار لاکهید، به نام C-5 Galaxy در 30 ژوئن 1968 برای نخستین بار پرواز کرد.
پس از پایان مراحل ساخت اولین فروند، قیمت تمام شده و وزن نهایی سی 5 از موارد پپیش بینی شده بسیار فراتر رفت، در حالی که از نظر استحکام سازه ای هم ضعیف تر از حد مطلوب بود. بنا به آزمایش های استاتیکی، سازه بالها فقط 84% بیشترین بار پیشبینی شده را تحمل میکرد، اما به دلیل ضرورت فوری تعویض هواپیماهای C-124 و C-133 ساخت داگلاس، C-5 سریعا برای خدمت آماده شد و اولین C5A در 17 دسامبر 1969 تحویل نیروی هوایی شد. با این حال، ضعف های سازه ای و عملکرد پروازی آن فراموش نشد. 
همه این خدمات تحت تاثیر سانحه روز چهارم آوریل 1975 در ویتنام قرار گرفت که به کشته شدن 155 نفر انجامید. این سانحه پس از کنده شدن درهای انتهایی و از دست رفتن کنترل هواپیما رخ داد و باعث شد که اختصاص بودجه برای رفع ضعفهای سازه ای، در اولویت قرار گیرد. به این ترتیب، در اولین اقدام قراردادی برای تعویض بالها منعقد شد تا عمر آنها از نظر پدیده خستگی سازه افزایش یابد.در دهه 1980 همه هواپیماهای تولیدی مشمول طرح تغیر بال شدند.
تولید اولین مدل گالاسکی، یعنی C-5A پس از تکمیل تعداد پیش بینی شده در قرارداد در 1976 متوقف شده بود. اما به دلیل نیازهای روزافزون نیروی هوایی، در 1982 مجددا قراردادی با لاکهید منعقد شد که شامل تولید گالاکسی جدید با موتورهای کمی قویتر، بعضی اصلاحات سازه ای، و تغیرات آیونیکی بود. مدل جدید را C-5B نامیدند.
C-5 میتواند بارهای سنگین و حجیمی مثل تانک های جنگی، پلهای متحرک، هلیکوپتر های نیمه سنگین و سنگین را حمل کند، ضمنا به دلیل دماغه بازشونده و در انتهایی، امکان بارگذاری و باربرداری سنگین هم دارد. مثلا C-5 میتواند 2 تانک M-1 یا شش فروند هلیکوپتر تهاجمی Apache را حمل کند.
همچنین هرچند جابجایی سربازان در طرح اولیه C5-B لحاظ نشده بود، میتواند 290 سرباز مسلح به همراه تجهیرات مورد نیاز را با آن جابجا کند. گالاسکی با بالهای جدید رکورد های جهانی پرواز مثل بیشترین وزن برخاستن(920.836 پوند) را بدست آورد! و در جنگ خلیج فارس با شرکت در عملیات طوفان صحرا 22.4% از مجموع کل ماموریت های انجام شده ترابری استراتژیک را انجام داد. 


انواع مدل ها:
- C-5A
- C-5B
مشخصات فنی C-5B :
نیروی رانش :
موتورها: چهار موتور توبروفن جنرال الکتریک TF39-GE-1C
بیشترین رانش موتور: 191.2 کیلونیوتون
ظرفیت مخازن سوخت درونی: 193.600 لیتر
ابعاد بیرونی :
نسبت منظری بال: 7.7
دهانه بال: 67.8 متر
طول و قتر بال:
در ریشه 13.8 متر
در نوک 4.6 متر
زاویه پس گرایی بال: 25 درجه
زاویه نصب بال: 3 و 30 درجه
دهانه دم افقی: 21 متر
مساحت دم افقی: 90 متر مربع
مساحت کل ساکان افقی: 24 متر مربع
مساحت کل ساکان عمودی: 21 متر مربع
طول: 75.5 متر
ارتفاع: 20 متر
ابعاد درونی (کابین تحتانی، بدون رمپ) :
طول: 36.9 متر
بیشترین عرض کابین: 5.7 متر
بیشترین ارتفاع کابین: 4.1 متر
مساحت کف کابین: 213 متر مربع
ابعاد درونی ( کابین فوقانی) :
طول کابین فوقانی پیشین: 12 متر
طول کابین فوقانی پسین: 18.2 متر
بیشترین ارتفاع کابین فوقانی: 2.2 متر

وزن ها :
بیشترین وزن سوخت: 150.815 کیلوگرم (تقریبا به اندازه وزن 6 فانتوم مسلح)
بیشترین بارمزد: 132 تن
بیشترین وزن برخواست: 380 تن
بیشترین توان بال: 659 کیلوگرم بر مترمربع
عملکرد پروازی :
بیشترین سرعت افقی: 919 کیلومتر بر ساعت
بیشترین سرعت کروز: 900 کیلومتر برساعت
سرعت کروز اقتصادی: 833 کیلومتر بر ساعت
سرعت واماندگی: (در بیشترین وزن فرود، بالچه 40 درجه و موتور غیرفعال) 193 کیلومتر بر ساعت
بیشترین نرخ صعود: 9 متر در ثانیه
مسافت دویدن برای برخواست: 2.9 کیلومتر
مسافت فرود: 1.2 کیلومتر
سقف پرواز خدمتی: 10.8 کیلومتر
برد با بیشترین بارمزد و سوخت زخیره: 10.411 کیلومتر
سایر مشخصات :
قادر به جابجایی 15 نفر در کابین فوقانی پیشین با 75 صندلی برای نیروهای رزمی
قادر به جابجایی 270 نفر نیروی نظامی در کابین تحتانی
قادر به حمل دو دستگاه تانک M1 با 6 فروند هلیکوپتر آپاچی با 16 عدد کانتینر 3/4 تنی،یا 10 فروند موشک پرشینگ( با ادوات پرتاب و تجهیزات )
منبع : 
centralclubs.com

[Mohamad Hajati 1039]

KZO،پهپاد آلمانی

شركت Rheinmetall (كه پیش از این STN Atlas Elektronik ناميده میشد)،سازنده‌ی پرنده‌های بدون سرنشين و همچنین پهپاد KZO برای ارتش آلمان است.

KZO برای به‌دست آوردن آگاهی بلادرنگ از هدف‌ ها،موقعيت اهداف ثابت و سرعت اهداف متحرک،از سيستم حسگر فرو سرخ استفاده می كند.اطلاعات مربوط به هدف از پرنده و در مسافت دورتر از 100 كيلومتر به ايستگاه زمينی منتقل می شود تا برای عملكرد بهینه سيستم‌های ديگر نظير توپخانه برد بلند،راكت‌ها و موشک ها مورد استفاده قرار ‌گيرد.اين هواپیمای بدون سرنشین را مي‌توان در تمام شرايط آب و هوايی و به هنگام شب يا روز به‌ كار گرفت.

اين هواپیمای بدون سرنشین،يک هواپيمای دوباله با بالهای كوتاه است كه پهنای بال آن 3.42 متر،طول آن 2.28 متر و ارتفاعش 0.96 متر می باشد.
اندازه اين پرنده كوچک و ساختار آن از مواد تركيبی و طرح آن،به گونه ای است كه از ديد رادارهای فرو سرخ و آشكارسازهای تلوزيونی مخفی نگه میدارد.

اين هواپیمای بدون سرنشین كه در سه مدل ساخته شده،ماموريت‌ های شناسايی و مراقبت را انجام می دهد و می تواند يک مسافت‌ياب ليزری و يک تعيين‌ كننده مختصات هدف را نيز با خود حمل كند.نصب يک مسافت ياب ليزری و سيستم تعيين كننده مختصات هدف به kzo امكان داده تا به عنوان يک هواپیمای بدون سرنشین جنگی مورد استفاده قرار گيرد.

مدل صادراتی اين هواپیمای بدون سرنشین،TUcan نام دارد.TUcan قادر به حمل و جابه‌جايی بارهای مختلفی بر حسب نيازهای كشور سفارش دهنده است.حداكثر قابليت حمل بار اين پرنده،35 كيلوگرم و بیشینه وزن پرتاب آن 126 كيلوگرم می باشد.

دو مدل جنگ الكترونيكی اين هواپیمای بدون سرنشین Mucke ECM و Fledermaus ESM ناميده می شوند.

ECM حامل سيستم هايی مانند مختل كننده‌های رادار در باند 20 تا 110 مگاهرتز و يا باند 100 تا 500 مگا هرتز است و ESM شامل سيستم هايی برای تعيين محل فرستنده های دشمن بر اثر انتشار سيگنالهای راديويی مي باشد.اطلاعات مربوط به تعيين موقعيت دشمن و ويژگی های سيگنالهای راديويی به ايستگاه كنترل زمينی منتقل مي شود.

KZO در ارتش آلمان دارای سيستم جستجوگر مادون قرمز zeiss ophelios WBG كه در طول موج 12 ميكرو متر عمل می كند و نيز رادار synthetic-aperture است.يک سيستم ثبت اطلاعات درون هواپیمای بدون سرنشین نصب شده كه اطلاعات بدست آمده را از هواپیمای بدون سرنشین و توسط باند اطلاعات كامپيوتری به ايستگاه كنترل زمينی منتقل مي كند .

kzo با يک موتور دو سيلندر Fichtel and sachs كه 24 كيلووات نيرو توليد می كند،به حركت در مي آيد.نيروی این موتور مي تواند يک ملخ دو پره ای را بچرخاند.

تعداد باتری های همراه با قابليت آماده‌سازی سريع كه در اين پهپاد و در هر ماموريت توسط ارتش آلمان مورد استفاده واقع می شود،بستگی به نيازهای عملياتی خواهد داشت.مجموعه سامانه بی سرنشين KZO برای ارتش آلمان شامل دو سامانه زمينی است.هر سامانه زمينی شامل يک سامانه كنترل زمينی سيار به همراه يک خودرو تجهيزات ارتباط مخابراتی،يک خودرو پرتابگر،يک خودروی بازيافت و يک خودروی بازسازی و تعمیر وسيله پرنده می باشد.

خودرو های ايستگاه زمينی دارای محافظی اند كه آن ها را در برابر خطر های ناشی از پرتو های رادیو اکتیو،جنگ‌های بيولوژيكی،شيميايی و پالس‌ های الكترومغناطيسی محافظت می نمايد.

ايستگاه كنترل زمينی كه می تواند همزمان دو پرنده را كنترل كند،به سه ايستگاه كاری کامپیوتری جهت برنامه‌ريزی ماموريت كنترل پرواز، نشان دادن آن در نمايشگر و ارزيابی اطلاعات و تصاوير منتقل شده‌ مربوط به هدف،مجهز می باشد.

هواپیمای بدون سرنشین KZO از كانتينر های نگهداری و پرتاب يكسان استفاده می كند و ايستگاه كنترل زمينی آن مانند هواپيمای بدون سرنشين رزمي Taifun است.كانتينر پرتاب با طول 3.5 متر،عرض 2.44 متر و ارتفاع 2.44 متر هميشه بر روی يک كاميون قرار دارد.

سكوی پرتاب مورد نياز برای هواپیمای بدون سرنشین KZO سكويی به ابعاد 100*100 متر مربع است.اين سيستم را پس از قرار دادن بر سكوی پرتاب می توان ظرف 30 ثانيه آماده پرتاب نمود.
برای حمل و نقل و نگهداری آسان‌تر،بال‌های اين پرنده قابليت تا شدن را دارند؛ولی به هنگام پرتاب،تا نمي‌شوند.

کامپیوتر ايستگاه كاری در خودروی فرماندهی برای برنامه‌ پرتاب،پرواز،انتقال اطلاعات و بازگشت هواپیمای بدون سرنشین مورد استفاده قرار می گيرد.مجموعه‌ اطلاعات كامل شده از ايستگاه فرماندهی به کامپیوتر كنترل پرواز كه روی هواپیمای بدون سرنشین نصب شده است،منتقل مي‌گردد.انتقال اطلاعات از فرماندهی به كاربر پرواز،موجب آگاهی او از آخرين دستور های ماموريت و پرواز در حين پرواز هواپیمای بدون سرنشین می گردد.

كاربر پرواز شروع پرتاب را مشخص می كند و خرج پرتاب كه راكت كوچكی است،روشن می شود.با نيروی خرج پرتاب،هواپیمای بدون سرنشین از كانتينر پرتاب،به بيرون رانده می شود و موتور راكتی پس از پرتاب از هواپیمای بدون سرنشین جدا می شود.

Uplink اطلاعات تصويری از فرمانده و downlink اطلاعات به اپراتور،در مقابل ايجاد پارازيت نيروهای دشمن مقاوم است.downlink از طريق باند ku می تواند با برد بيش از 150 كيلومتر از ايستگاه كنترل زمينی عمل كند.اين برد در محيط‌های پر تراكم جنگ افزار های الكترونيكی دشمن به 100 كيلومتر كاهش می يابد.

این هواپیمای بدون سرنشین بیشتر با سرعت 150 كيلومتر در ساعت به سمت منطقه هدف پرواز می كند و بیشینه سرعت آن 250 کیلومتر بر ساعت است.پس از رسيدن به منطقه هدف،سرعتش به 120 کیلومتر بر ساعت كاهش می يابد.ارتفاع عملكرد آن 300 تا 3500 متر است و بيش از 5.3 ساعت توان پروازی دارد.

اين هواپیمای بدون سرنشین به ارابه فرود مجهز نشده است؛درعوض برای فرود آمدن در منطقه مورد نظر،از چتر و كيسه‌های هوايی استفاده می کند.مساحت زمين مورد نياز برای فرود این هواپیمای بدون سرنشین بايد 200 *200 متر مربع باشد.

[Mohamad Hajati 1039]

سوپر اتاندارد
داسو سوپر اتاندارد (به فرانسوی: Dassault Super Étendard) جنگنده فرانسوی ساخته شده توسط شرکت داسو است. این هواپیما یک جنگنده تهاجمی کوچک تک‌‌موتوره با بال جمع‌شونده است و در اصل برای خدمت بر ناوهای هواپیمابر ساخته شد. نمونه‌های تغییر یافته آن برای عملیات از فرودگاه‌های معمولی نیز طراحی و ساخته شد. سوپر اتاندارد اولین پرواز خود را در سال ۱۹۷۴ انجام داد، در سال ۱۹۷۸ وارد نیروی دریایی فرانسه شد و تولید آن از سال ۱۹۷۷ آغاز و تا سال ۱۹۸۳ به طول کشید. در این مدت ۷۱ فروند برای ارتش فرانسه و ۱۴ فروند برای ارتش آرژانتین ساخته شد. سلاح اصلی ضد کشتی این هواپیما موشک آام ۳۹ اگزوسه است.

این هواپیما در جنگ‌های ایران و عراق و جنگ فالکلند شرکت داشته‌است. نیروی هوایی عراق بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۵ پنج فروند سوپر اتاندارد فرانسوی را اجاره کرد. عراقی‌ها در آن زمان منتظر دریافت میراژهای اف۱ مجهز به موشک اگزوسه بودند که به کارخانه داسو سفارش داده شده بود. سوپراتانداردها در جریان این جنگ با موفقیت نسبی برای حمله به کشتی‌های ایرانی استفاده شدند، در تابستان سال ١٩٨٤ دو فروند سوپراتاندارد به وسیله ی هواپیماهای اف-١٤ ایرانی سرنگون شد.یک فروند سوپراتاندارد هم در آوریل همان سال به وسیله ی هواپیمای اف-٤ بر فراز جزیره ی خارک سرنگون گردید.
نقش جنگنده ضربتی
تولید کننده داسو
اولین پرواز 28 اکتبر 1974
وضعیت فعال
مصرف کننده اولیه نیروی دریایی فرانسه
تولید شده 1977-1983
تعداد ساخت 85
توسعه یافته از داسو اتاندارد IV

[Mohamad Hajati 1039]

ایم-۷ اسپارو
موشک اسپارو (به انگلیسی: ایم-۷ اسپارو) یک موشک هدایت راداری نیمه فعال ساخت ایالات متحده آمریکا است. این موشک در جنگ ویتنام بطور گسترده توسط نیروی هوایی آمریکا و بر روی هواپیمای اف-۴ استفاده شد. این موشک نقش بسزایی در برتری هوایی ایالات متحده در جنگ ویتنام داشت. برد عملیاتی این موشک تا ۴۰ کیلومتر می‌باشد. اما نسلهای اولیه آن مانند AIM۷B تنها از فاصله ۱۵ تا ۲۰ مایلی از دقت قابل قبولی برخوردار بودند.
مشکل اساسی این نوع موشک نداشتن سامانه رادار مختص خود موشک می‌باشد. از این رو موشک جهت رهگیری و تعقیب هدف از رادار هواپیمای شلیک کننده استفاده می‌کند. به این ترتیب که ابتدا خلبان توسط رادار خود هدف را شناسایی و رادار هواپیما را به اصطلاح روی هدف قفل (Lock) می‌کند. چنانچه تمام شرایط شلیک فراهم باشد، خلبان موشک را شلیک می‌کند. از این پس حسگر موجود در سر موشک امواج رادار منعکس شده هواپیمای مادر از سمت هدف را تعقیب می‌کند. به همین دلیل خلبان ناگزیر است تا زمان برخورد موشک به هدف، هواپیمای هدف را تعقیب نموده و رادار خود را نیز بر روی آن قفل نگه دارد. از آنجا که رادار به منزله چشم خلبان در آسمان می‌باشد، خلبان در مدت حرکت موشک تا برخورد تقریبا کور بوده و حتی نمی‌تواند از مانورهای فرار استفاده کند. از این رو این موشک ها در عین دقت و کاربرد بسیار، تا حدودی خطرناک نیز هستند. با این وجود این موشک ها همچنان توسط ایالات متحده تولید و استفاده می‌شود. آخرین نسل این موشک AIM۷-F می‌باشد که در جنگهای اخیر آمرکا در عراق و افغانستان بطور گسترده استفاده شد.
در طول جنگ ایران و عراق نیز با کمک جنگنده‌های اف-۴ و اف-۱۴ انواع مختلف جنگنده‌های عراقی از جمله میراژ اف-۱، میگ-۲۱ و ۲۳، سوخو-۲۲، سوپر اتاندارد، بمب افکن توپولف-۲۲ و چند هلیکوپتر عراقی و احتمالاً یک موشک ضد کشتی اگزوست (به‌وسیله جنگنده اف-۱۴ تامکت) را از بین برد.

[Mohamad Hajati 1039]

G5،نفربر زرهی آلمانی

نفربر زرهی G5 توسط شرکت آلمانی FFG گسترش یافته است.شرکت FFG متخصص در تعمیر اورهال تانک های اصلی میدان نبرد(MBT) و انواع زرهپوش ها برای ارتش آلمان است.G5 در سال 2012 برای اولین بار به نمایش درآمد.

این خودروی به شدت محافظت شده توسط یک سرمایه گذار خصوصی ارتقا داده شده است.این وسیله نقلیه زرهی در حال حاظر برای ارتش آلمان ارائه شده است و همچنین در آینده ای نه چندان دور برای صادر به مشتریانی از دیگر کشورها آماده میشود.

بدنه ی نفربر زرهیG5 در مقابل انواع مین های زمینی و بمب های دست ساز(IED) به طور قابل توجهی مقاوم است.
همچنین این نفربر دارای حفاظی خوب در مقابل آتش مستقیم دشمن است.

G5 دارای یک طراحی ماژولار است.به این صورت که میتوان با انواع وسایل مختلف آن را برای ماموریت های گوناگون مجهز کرد.
این وسایل را میتوان به راحتی در بحبوحه و تحت شرایط میدان نبرد تعویض نمود.در حال حاظر ماژول های مختلفی برای این APC توسط شرکت FFG طراحی وتوسعه یافته است.

G5 دارای ظرفیت بار مفید 6.5 تن است.این APC توان حمل 2 تا 10 خدمه وسرباز را داراست که شامل 8 صندلی برای سربازان در عقب(تا 10 سرباز علاوه بر 2 خدمه میتواند جابه جا کند) و 2 صندلی برای خدمه در قسمت جلویی نفربر است.
ورود وخروج از این زره پوش نیز از راه رمپ عقبی ویا دریچه های سقف صورت میگیرد.

G5 مجهز به یک موتور دیزل توربوشارژ با توان 560 اسب بخار است.مهندسان آلمانی این شرکت موتور را در قسمت جلویی بدنه نصب کرده اند.

این نفربر از برخی اجزای سیستم فنر بندی تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد1 بهره برده است که باعث صرفه جویی هایی در هزینه های ساخت این نفربر زرهی شده است.

این نفربر توان حرکت با بیشینه سرعت جاده ای 72 کیلومتر بر ساعت و تا رنج عملیاتی 600 کیلومتر است.

[Mohamad Hajati 1039]

موشک (MGM-52 (Lance :
یک موشک بالستیک کوتاه برد سوخت مایع است . یکی از اهداف توسعه این موشک جایگزین کردن یگان های موشک زمين به زمين سارجنت بود . این موشک ها دارای یک طراحی کوچک و ارزان قیمت بودن تا بتوان آنها را به تعداد زیادی تولید کرده و قدرت آتش را افزایش دهند . Lance توسط یک کشنده M752 TEL نتقال دهنده – بناکننده – پرتاب کننده) حمل می شد . این خودرو توانایی حمل 2 موشک را دارد و معمولا توسط یک خودرو بارگذاری همراه می شود . سیستم موشکیMGM-52 برای مقابله با تهدیدهای اتحاد جماهیر شوروی طراحی گردید . توسعه این موشک ، دکترین ایالات متحده در مورد افزایش سلاح های هسته ای با قدرت کم ، در قاره اروپا را دنبال می کرد . این موشک های کوتاه برد میتوانست از اهداف استراتژیک محافظت نماید اما این موشک با کلاهک هسته ای در این اندازه می توانست تهدیدی برای مراکز جمعیتی و اهداف مهم به شمار آید . همچنین این موشک با کلاهک نوترونی برای مقابله با نیروهای نظامی ، مخصوصا یگان های زرهی توسعه پیدا کرد . کلاهک هایHE در 2 مدل " submunition " و " unitary " برای مواقعی که اجازه استفاده از کلاهک های هسته ای نبود گسترش پیدا کردند . کلاهک submunition تنها بر ای مقابله با واحد های نظامی مخصوص و کلاهک های unitary HE تنها برای اهداف بزرگ مانند کارخانه ها ، فرودگاه ها و ... توسعه داده شده بودند . 
این موشک دارای بردی معادل 130 کیلومتر و خطای دایره ای 150 متر بود . هدایت این موشک از یک سیستم هدایت خودکار داخلی ساده شده که برای کاهش هزینه ها طراحی شده بود استفاده می کرد .lance توانایی حمل یک کلاهک هسته ایW70 با قدرت تخریبی KT 100 را داشت . همچنین این موشک می توانست کلاهک های مدل W70-3 که می توانست تشعع اتمی زیادی را ایجاد کند حمل نماید . کلاهک های HE از دیگر کلاهک قابل حمل توسط این موشک بود . 
Lance یک موشک تک مرحله ای سوخت مایع ، وزن 1.527 کیلوگرم ، طول 6.41 مترو قطر 0.56 متر بود . 
تست موشک های MGM-52 ( Lance ) از سال 1965 آغاز و در سال 1972 وارد خدمت در نیروی زمینی ایالات متحده شد . تولید این موشک تا سال 1980 ادامه پیدا کرد . در سال 1990 حدود 90 لانچر lance ، بیش از 300 کلاهک با قابلیت انفجار بالا (HE) و 700 کلاهک هسته ای در اروپا مستقر بود اگرچه در سال 1993 تمامی کلاهک های هسته ای به ایالات متحده باز گردانیده شد . این موشک در کشور های اروپایی ناتو و کره جنوبی مستقر گردید . از مهمترین کشورهای دریافت کننده این موشک میتوان به : بلژیک ، آلمان ، ایران ، اسرائیل ، ایتالیا ، هلند و دو.لت بریتانیا و ایرلند اشاره کرد . بین سال های 1991 تا 1994 lance از سرویس خدمت در کشورهای ناتو خارج و تنها در کشورهای ایران و اسرائیل قرار گرفته بود . 
مشخصات: 
كشور : ایالات متحده امریکا 
نام ثبت شده : MGM-52 
گروه بندی : BSRBM 
شروع خدمت : 1972 
جايگاه : متحرك 
طول : 6.41 متر 
قطر : 0.56 متر 
وزن پرتاب : 1527 كيلوگرم 
سر جنگي : هسته ای W70 ( KT100 ) ، HE ، کلاهک W70-3 
تعداد کلاهک : 1 
برد :130 كيلومتر 
سيستم هدايت : رادار داخلي ساده شده 
پيشرانه : 1 مرحله اي سوخت مایع 
وضعیت : فعال

[Mohamad Hajati 1039]

لاکهید اس آر-۷۱ ( پرنده سیاه ) سریعترین هواپیمای سرنشین دار در تاریخ 
( Lockheed SR-71 : Black Bird (+ 3.2 Mach

لاکهید اس آر-۷۱ ، ملقب به پرنده سیاه یک هواپیمای پیشرفته شناسایی و دو سرنشینه دوربرد است که نزدیک به ۵۰ سال پیش در ایالات متحده آمریکا ساخته شد و با بیشینه سرعتی بالای ۳ ماخ همچنان رکورددار سریعترین هواپیمای سرنشین دار می‌باشد.

این هواپیما بر پایه مدل آ-۱۲ و YF-۱۲A ساخته شد و طراحی آن مدیون کلارنس جانسون است. او به همراه تیم مهندسین، اس آر-۷۱ را به عنوان نسل بعدی هواپیمای جاسوسی یو-۲ ساختند. 

سرعت پرواز عادی این هواپیما ۳۳۸۰ کیلومتر در ساعت بوده و در سال ۱۹۶۲ وارد خدمت شد و مزیت این هواپیما این بود که سرعت بالایش آن را در برابر حملات موشکی ایمن می‌ساخت.

طرح و مشخصات

مشکل اصلی در طراحی این هواپیما حرارت تولید شده در سرعتهای بالا بود، در نتیجه استفاده از مواد معمول در ساخت این هواپیما میسر نبود لذا در ساخت بدنه این هواپیما از تیتانیوم وآلیاژهای تیتانیوم استفاده شد. روی بدنه تمام تیتانیوم این هواپیما با یک رنگ مخصوص جذب کننده امواج راداری پوشانده شده که باعث ایجاد خصوصیت رادارگریزی نسبی برای آن شود. 

مسئله جالب در مورد این هواپیما این است که در هنگام سکون روی زمین، از باکهای آن در بال، بنزین نشت می‌کرد و راه حلی نیز برای آن وجود نداشت. زیرا هیچ ماده‌ای که در حرارت ۴۲۶ درجه ذوب نشود و برای آب بندی قطعات بال بکار رود یافت نشد. طول بدنهٔ هواپیما در سرعت 3 ماخ (3500 کیلومتر بر ساعت ) بر اثر نیروی پیشرانهٔ قوی 32 سانتی متر افزایش پیدا می‌کند و هنگام فرود بر اثر انبساط و انقباض قسمت هایی از جایگاه سوخت سوراخ می‌شود به همین دلیل برای هر پرواز، حدود 35 ساعت کار بر روی هواپیما نیاز است.

ورودی هوا 

برای دریافت هوای مورد نیاز موتورهای پرقدرت این هواپیما و همچنین تنظیم میزان ورود هوا طراحی خاصی برای ورودیهای موتور در نظر گرفته شد که شامل یک بخش مخروطی شکل است که بسته به شرایط پروازی به جلو و عقب حرکت می‌کند.

بدنه

جهت مقابله با تغییرات انبساطی در حرارتهای بالا قطعات بدنه طوری ساخته شدند که روی زمین از هم کمی فاصله داشته باشند تا در پرواز و حرارتهای بالا قابلیت انبساط داشته باشند. همچنین به همین علت سوخت هواپیما روی باند نشت می‌کند لذا برای انجام ماموریتها یک پرواز کوتاه انجام داده و پس از سوختگیری هوایی به ماموریت اعزام می‌شود.

سوخت

این هواپیما از یک نوع بنزین هواپیما به نام JP-۷ استفاده می‌کند. این سوخت دارای درجه شعله وری بالا (۶۰ درجه سانتیگراد) است و همچنین خود این سوخت به عنوان خنک کننده بدنه و مایع هیدرولیک موتور این هواپیما به کار می‌رود.

رادار گریزی 

گرچه ایده‌هایی در طراحی هواپیما برای کاهش بازتاب راداری اتخاذ شد اما در عمل این هواپیما قابلیت رادارگریزی ندارد به طوری که از فواصل طولانی حتی توسط رادارهای کنترل هوایی قابل ردگیری است. از طرفی حرارت بالای تولید شده آن را یک هدف بزرگ مادون قرمز می‌سازد. با این حال خصوصیت اصلی که آن را دربرابر تمام حملات موشکی طی ۳۵ سال خدمتش ایمن ساخت سرعت بالای آن بود. به طوری که در طی مدت خدمتش بیش از چهار هزار تلاش برای رهگیری آن شکست خورد و از ۳۲ فروند تولید شده آن هیچکدام توسط دشمن سرنگون نشدند.

ایندکس اطلاعات :

مشخصات عمومی

خدمه: ۲
:ظرفیت بارگیری ۳٬۵۰۰ lb (۱٬۶۰۰ kg) of sensors
طول: ۱۰۷ ft ۵ in (۳۲٫۷۴ m)
پهنای بال: ۵۵ فیت و ۷ اینچ (۱۶٫۹۴ m)
ارتفاع: ۱۸ ft ۶ in (۵٫۶۴ m)
بال: مساحت ۱٬۸۰۰ ft۲ (۱۷۰ m۲)
وزن خالی: ۶۷٬۵۰۰ lb (۳۰٬۶۰۰ kg)
وزن بارگیری: ۱۷۰٬۰۰۰ lb (۷۷٬۰۰۰ kg)
بیشینه وزن برخاست: ۱۷۲٬۰۰۰ lb (۷۸٬۰۰۰ kg)
پیشرانه: ۲× پرات اند ویتنی جی-۵۸ توربوجت پس‌سوز دائم, ۳۲٬۵۰۰ پوند (۱۴۵ kN) هرکدام
Wheel track: ۱۶ ft ۸ in (۵٫۰۸ m)
Wheel base: ۳۷ ft ۱۰ in (۱۱٫۵۳ m)
Aspect ratio: ۱٫۷

عملکرد

سرعت بیشینه: Mach ۳٫۲+ (۲٬۲۰۰+ mph, ۳٬۵۳۰+ km/h, ۱٬۹۰۰+ knots) at ۸۰٬۰۰۰ ft (۲۴٬۰۰۰ m)
برد: ۲٬۹۰۰ nmi (۵٬۴۰۰ km)
برد ترابری: ۳٬۲۰۰ nmi (۵٬۹۲۵ km)
سقف پروازی: ۸۵٬۰۰۰ ft (۲۵٬۹۰۰ m)
نرخ اوج‌گیری: ۱۱٬۸۱۰ ft/min (۶۰ m/s)
بارگیری بال: ۹۴ lb/ft² (۴۶۰ kg/m²)
نسبت نیرو به وزن: ۰٫۳۸۲

[Mohamad Hajati 1039]

کاغذ دیواری آمریکایی که جلوی موج انفجار را می‌گیرد!!!!!!

این کاغذ دیواری که X-Flex نام دارد،نمی‌تواند تاثیر چندانی روی بهبود ظاهر خانه‌ها داشته باشد اما می‌تواند از آنها در برابر موج انفجار، گلوله‌های انفجاری و بلایای طبیعی محافظت کند.

این کاغذ دیواری از پاراآرامید قوی و سبک همراه با پوشش کشسان پلیمر ساخته شده و به مراتب از دیواری که آنرا پوشانده،مقاوم‌تر است.

X-Flex آنقدر قدرتمند است که پیش‌بینی می‌شود برای پوشش داخلی پایگاه‌های نظامی آمریکا در خارج از مرزها به کار گرفته شود.البته باید پوشش جداگانه‌ای برای پنجره‌ها طراحی شود.

[Mohamad Hajati 1039]

ایم-۱۲۰ آمرام
موشک هوابه‌هوای میان‌برد پیشرفته ایم-۱۲۰ (به انگلیسی: AIM-120 Advanced Medium-Range Air-to-Air Missile) با نام اختصاری آمرام (AMRAM) موشکی با قابلیت شلیک در تمامی شرایط آب‌و هوایی به اهداف فراتر از میدان دید است. این موشک مافوق صوت هواپایه و رهگیر هوایی از رادار فعال برای پیگیری هدف، و فرکانس‌های رادیویی فعال برای تشخیص هدف استفاده می‌کند و بعد از شلیک به روش‌های ناوبری مستقل خود برای درگیری با هدف متکی است. وجود رادار، سیستم میکروکامپیوتری و واحد اطلاعات اینرسایی باعث می‌شود تا وابستگی این موشک به سیستم کنترل آتش هواپیمای شلیک‌کننده آن به حداقل برسد.
آمرام از یک موتور راکتی سوخت جامد استفاده می‌کند که آن را به سرعت چهار ماخ رسانده و بردی فراتر از ۴۸ کیلومتر را به آن می‌بخشد. سیستم خودکار پیچیده، سرعت بسیار بالا، و مانورپذیری فوق‌العاده باعث می‌شود تا شانس فرار از چنگ آمرام به حداقل برسد. در لحظه رهگیری فیوز مجاورتی موشک بمب حاوی حدود بیست کیلو مواد منفجره آن را فعال می‌کند تا هدف را نابود کند. در مسافت‌های کوتاه این موشک کاملاً به رادار خود متکی است و هواپیمای شلیک‌کننده نیازی به هدایت آن ندارد اما در مسافت‌های طولانی‌تر این موشک از هدایت اینرسیایی بهره برده و اطلاعات مربوط به تغییرات هدف را از هواپیمای شلیک‌کننده خود دریافت می‌کند.
آمرام برای نیروی هوایی و دریایی آمریکا ساخته شده و جایگزینی برای موشک‌های ایم-۷ اسپارو است. آمرام در مقایسه با اسپارو سریع‌تر، کوچک‌تر، سبک‌تر است و قابلیت بهتری برای درگیری با اهداف کم‌ارتفاع دارد. هواپیماهای اف-۱۵، اف-۱۶ و پروژه در حال طراحی اف-۲۲ نیروی هوایی آمریکا، اف-۱۴ دی، اف-۱۸ هورنت نیروی دریایی آمریکا، اف-۴های نیروی هوایی آلمان و تورنادوها و سی هریرهای بریتانیایی به عنوان هواپیمای پایه طراحی این موشک انتخاب شدند. نخستین شلیک این موشک در جنگ واقعی در دسامبر ۱۹۹۲ توسط یک جنگنده اف ۱۶ علیه یک میگ-۲۵ عراقی در جنوب عراق صورت گرفت که به سرنگونی جنگنده عراقی انجامید. در سال‌های بعد این موشک بر روی جنگنده‌های دیگری چون یوروفایتر تایفون، اف-۱۸ سوپرهورنت، اف-۵، و جنگنده‌های سوئدی یا ۳۷ ویگن و ساب یاس ۳۹ گریپن هم نصب شد.
هزینه تولید هر فروند از موشک آمرام حدود ۳۸۶ هزار دلار اعلام شده است که از این رقم حدود ۶۹ درصد هزینه سیستم هدایتی، ۹ درصد سیستم کنترل، ۹ درصد فیوز، ۶ درصد پیشرانه، ۶ درصد بدنه، و فقط ۲ درصد کلاهک جنگی آن است.
برنامه ساخت این موشک در پی توافق ایالات متحده و چند عضو دیگر ناتو برای طراحی یک موشک هوابه‌هوای جدید آغاز شد. اولین مطالعات این برنامه در سال ۱۹۷۵ انجام شد که در آن توصیه شده بود درگیری‌های هوایی آینده بایستی برای مسافت‌های ۵ تا ۶۵ کیلومتری برنامه‌ریزی شوند. ویژگی‌های این موشک بر اساس نیازهای جنگی سال ۱۹۸۵ به بعد مشخص شده بود. مرحله طراحی مفهومی این برنامه در سال ۱۹۷۹ تکمیل شد و دو شرکت ریتیون و هیوز برای ساخت این موشک انتخاب شدند. در دسامبر ۱۹۸۱ هر دو این شرکت‌ها شلیک آزمایشی موشک‌های خود را انجام دادند که نیازهای نیروی هوایی و نیروی دریایی را برآورده می‌کرد. نیروی هوایی در نهایت شرکت هیوز را برای ادامه توسعه موشک انتخاب کرد و در سال ۱۹۸۷ با هر دو شرکت هیوز و ریتیون که اکنون با یکدیگر ادغام شده‌اند، برای تولید آن قرارداد بست. پس از شلیک بیش از ۲۰۰ موشک از سال ۱۹۹۱ کاربرد رسمی این موشک در نیروی هوایی و دریایی آمریکا آغاز شد.

خدمت ۱۹۹۱ تاکنون

سازنده کارخانه هیوز و کارخانه ریتیون
قیمت واحد ۳۸۶٬۰۰۰ دلار

وزن ۱۵۰ کیلوگرم
طول ۳٫۶۶ متر
قطر ۱۷۸ میلیمتر
کلاهک مواد منفجره ترکش‌دار
سرعت ۴ ماخ
هدایت رادار فعال
پرتاب هواپیما