شبکه های محلی

[afshar 0]

«شبكه محلی» (Local Area Network) یك «شبکه رایانه‌ای» است كه محدوده جغرافیایی كوچكی مانند یك خانه، یك دفتر كار یا گروهی از ساختمان‌ها را پوشش می دهد. در مقایسه با «شبكه‌های گسترده» (WAN) از مشخصات تعریف‌شده شبكه‌های محلی می‌توان به سرعت (نرخ انتقال) بسیار بالاتر آنها، محدوده جغرافیایی كوچكتر و عدم نیاز به «خطوط استیجاری» مخابراتی اشاره كرد.

دو فناوری «اترنت» (Ethernet) روی كابل «جفت به هم تابیده بدون محافظ» (UTP) و «وای‌فای» (Wi-Fi) رایج‌ترین فناوری‌هایی هستند كه امروزه استفاده می‌شوند، با این حال فناوری‌های «آركنت» (ARCNET) و «توكن رینگ» (Token Ring) و بسیاری روشهای دیگر در گذشته مورد استفاده بوده‌اند.

تاریخچه

در روزهای قبل از ظهور «رایانه‌های شخصی» (PC) ممكن بود كه یك محل فقط یك «رایانه مركزی» داشته باشد كه كاربران به‌وسیله «پایانه» ها از طریق كابل‌كشی ساده و كم‌سرعتی به آن دسترسی داشتند. شبكه‌هایی مانند SNA متعلق به شركت «آی‌بی‌ام» (IBM) جهت ارتباط پایانه‌ها یا دیگر رایانه‌های مركزی در محل‌های دوردست از طریق «خطوط استیجاری» بكارگرفته شدند، از این رو این ارتباطات «شبكه‌های گسترده» (WAN) بودند.

اولین شبكه محلی در دهه 1970 ساخته شد و جهت ساختن ارتباطات پرسرعت بین چند رایانه بزرگ در یك محل بكار گرفته شد. از میان بسیاری سیستم‌های رقیب كه در این دوران ساخته شدند، «اترنت» و «آركنت» مشهورترین‌ها هستند.

توسعه و ازدیاد رایانه‌های شخصی كه با «سیستم عاملهای» CP/M و DOS كار می كردند این حقیقت را با خود به همراه آوردند كه خیلی زود هر مکان به تنهایی پر از ده‌ها و صدها رایانه گردید. اولین انگیزه برای شبكه‌كردن این محل‌ها عموماً به اشتراك گذاشتن فضای «دیسك» و «چاپگرهای لیزری» بود، كه هر دو در آن زمان بسیار گران بودند. برای چندین سال این ایده بسیار مورد توجه و علاقه بود، طوری كه از سال 1983 به بعد، متخصصان صنعت رایانه مرتبا اظهار می‌داشتند كه سال بعدی سال شبكه محلی است.

در واقع زیاد شدن تنوع «لایه فیزیكی» و «قرارداد»های شبكه ناسازگار، و چندگانگی در تعیین بهترین روش به اشتراك گذاشتن منابع، به ایده فوق صدمه زد. به طبع هر فروشنده كارت شبكه، كابل شبكه، قرارداد و سیستم عامل شبكه خودش را عرضه می كرد. با ظهور سیستم عامل Netware محصول شركت «ناول» (Novel) راه حلی پدید آمد، به این ترتیب كه این سیستم عامل 40 نوع كابل و كارت شبكه رقیب را پشتیبانی می‌كرد و علاوه بر آن از دیگر سیستم عامل های رقیب بسیار حرفه‌ای‌تر بود. سیستم عامل Netware از همان آغاز پیدایش شبكه‌های محلی رایانه‌های شخصی در سال 1983 تا اواسط دهه 1990 براین بازار حكمرانی می كرد، تا آنكه شركت «مایکروسافت» سیستم عامل Windows NT Advanced Server و Windows for Workgroups را عرضه كرد.

از رقبای سیستم عامل Netware فقط VINES ساخت شركت «بانیان» (Banyan) از نظر قدرت فنی با آن قابل مقایسه بود، ولی شركت Banyan هرگز بنیان استواری پیدا نكرد. شركتهای «مایکروسافت» و «تریكام» (3COM) با یكدیگر همكاری كردند تا یك سیستم عامل شبكه ساده بسازند كه حاصل آن شد اساس سیستم عاملهای 3+Share محصول «تریكام»، LAN Manager محصول «مایکروسافت» و LAN Server محصول شركت «آی‌بی‌ام» كه هیچ كدام ازین سیستم عامل ها موفقیت قابل ملاحضه‌ای به دست نیاوردند.

در همین دوران «ایستگاه‌های كاری» (Workstation) (رایانه‌های) مبتنی بر سیستم عامل «یونیكس» (Unix) از فروشندگانی مانند شركتهای «سان مایكروسیستمز» (Sun Microsystems)، «هیولت پكارد» (Hewlett Packard)، «سیلیكن گرافیكز» (Silicon Graphics)، «اینترگراف» (Intergraph)، «نكست» (NeXT) و «آپلو» (Apollo) از شبكه‌سازی مبتنی بر قرارداد TCP/IP استفاده می‌كردند. اگرچه اعضای این گروه از شركتهای تجاری كه به تولید چنین محصولی می‌پرداختند كمتر شده‌اند، ولی ادامه یافتن توسعه فناوری در این زمینه، بر روی «اینترنت» و همچنین دو سیستم عامل «لینوكس» (Linux) و Mac OS X محصول شركت «اپل» (Apple) تأثیر گذاشت و امروزه قرارداد TCP/IP تقریباً به طور كامل جایگزین قراردادهای IPX، AppleTalk، NBF و دیگر قراردادهایی كه در شبكه‌های محلی اولیه رایانه‌های شخصی به كار می‌رفت شده است.

جنبه‌های فنی

با وجود اینكه امروزه قرارداد راهگزینی اترنت رایج‌ترین قرارداد «لایه پیوند داده» و قرارداد IP رایج‌ترین قرارداد «لایه شبكه» است، در گذشته گزینه‌های بسیار دیگری مورد استفاده بودند و بعضی از آنها هنوز در بعضی نواحی كوچك مشهور مانده‌اند.

شبكه‌های محلی كوچكتر عموماً از یك یا چند «راهگزین» (Switch) (در پارسی بیشتر رایج است كه به آن سوئیچ می گویند) تشكیل شده‌اند كه به یكدیگر متصل شده‌اند. جهت دسترسی به اینترنت غالبا یكی از این راهگزین‌ها به یك «مسیریاب»، «مودم كابلی» یا «مودم ADSL» متصل می‌شود.

شبكه‌های محلی بزرگ‌تر به واسطه این ویژگی‌ها شناخته می‌شوند: استفاده از اتصالات اضافی (بیش از یكی جهت پشتیبان) بین راهگزین‌ها، استفاده از «قرارداد درخت پوشا» (STP) جهت جلوگیری از ایجاد «حلقه»، توانایی راهگزین‌ها جهت مدیریت انواع مختلف ترافیك با استفاده از استاندارد «كیفیت خدمات» و همچنین استفاده از «شبكه‌های محلی مجازی» (VLAN) جهت جداسازی ترافیكها از یكدیگر.

شبكه‌های محلی ممكن است به‌وسیله «خطوط استیجاری»، «خدمات استیجاری» و یا به روش «تونل‌زنی» (Tunneling) بر روی اینترنت با بهره‌جویی از فناوری «شبكه‌های مجازی خصوصی» (شبکه شخصی انتقال داده) اتصالاتی به دیگر شبكه‌های محلی داشته باشند.

[afshar 0]

درود

آیا تا به حال فکرشو کردید ؟؟

می تونید با همسایه هاتون شبکه بسازید !

فقط کافیه یک یا چندین همسایه در فاصله 100 متری از خودتون داشه باشید ( مثله آپارتمان ها ) اون وقت به راحتی می تونید یه شبکه محلی درست کنید و تنها چیزی هم که نیازه لن و سیم کت 5 است . اصلا تا حالا با خودتون فکر کردید که میشه بجای صرف هزینه در گیم نت ها در منزل هم با دوستان همون صفا رو کرد ؟ اصلا چرا بازی فقط همه کار بکنید ...

شما با استفاده از امکانات شبکه می تونید :

1- ارتباط با دوستتون داشته باشید با برنامه هایی مثل inbit or voice connector . این ارتباط می تونه صوتی هم باشه ( بدون هیچ هزینه ای )

2- شما می تونید هر چی که خواستید برای هم مشترک کنید ( sher ) مثل یک فیلم یا پوشه و حتی درایو های سی دی و ....

3- شما می تونید با هم بازی های تحت شبکه انجام بدید که خیلی صفا میده multiplayer این بازی ها خیلی زیادند و شما حتی می تونید از طریق co op دو نفره یا بیشتر یک بازی رو فتح کنید .

4- شما می تونید اینترنت رو برای هم شیر کنید (sher) مثلا 3 نفر هستید میرید یه adsl میگیرید بعد هر سه نفر استفاده می کنید و هزینه شارژ هم تقسیم میشه و خلاصه عند صفاست .

5- شما می تونید به رایانه دوستتون دسترسی کامل داشته باشید اونم با remote desktop connection و از سیستم خودتون هر کاری خواستید با سیستمش بکنید ( روشن کنید ، خاموش کنید ، نصب کنید ، پاک کنید ، کپی کنید ) حتی می تونید برنامه هایی رو نصب کنید که در عین حال که دوستتون میبینه شما روی سیستمش کار کنید یعنی موسش رو بچرخونید و این یک روش آموزشی خیلی خوبه .

خلاصه این کار از هر لحاظ مفید و خوبه

من به اونهایی که گیم بازی میکنند پیشنهاد می کنم حتما حتما حتما این کار رو انجام بدن خرج زیادی هم نداره . تازه یک سری wireless های جدید اومده که اندازه ی فلش هستند و به راحتی ارتباط رو برقرار میکنند .

من خودم این کار رو با دوتا از دوستام انجام دادم و حسابی صفا داده . . .

[sorosh 0]

من می خواستم با همسایمون شبکه کنم ..

میشه از کارت شبکه وایرلس استفاده کنم؟ من access point 54Mps دارم.

روش تنظیماتو در صورتی که من administator باشم برام میزارید؟

مرسی

[afshar 0]

dorood

dooste aziz hamsaye shoma cheghadr ba shoma fasele dare ?

hamsayatoon wireless ham dare ?

[sorosh 0]

salam

hamsayeye ma koche poshitie vali khonamon divar be divar mishe....

ma tabaghe 4 ona 1....fekr konam 70-80 metr.. bashe

mikhad karte shabake bekhare

[afshar 0]

خب اگه 60 یا 70 متر که مشکلی نیست به راحتی می تونید شبکه بسازید

مینبورد خودت و رفیقت لن داره ؟