درود مجدد ببخشید دیر جواب می دم ، این چند وقت درگیری زیاد داشتیم.
اول از بخش ورودی شروع می کنیم:
در بخش ورودی پاورها ، معمولاً 1 یا 2 یا در بعضی از پاورها حتی 4 تا خازن ورودی استفاده می شود. در قدیم طراحی پاورها به این شکل بود که برای بالاتر بردن واتیج خروجی مجبور بودند در بخش ورودی از خازن هایی با ظرفیت بیشتر استفاده کنند و واحد این ظرفیت میکروفاراد هستش مثل : 150µF . در پاورهایی با ظرفیت بالاتر از 1000 و یا 1200 وات مواردی دیده شده که از 3 یا 4 خازن توی ورودی استفاده شده است. توی طراحی ها و تپولوژی های جدید بجای استفاده از 2 خازن سعی شده از یک خازن در ورودی استفاده بشه. توجه داشته باشید که توی پاورهایی که از مدار A-PFC استفاده می کنند از خازن های ورودی 400V استفاده می شه و در پاورها Non-PFC و Passive-PFC از خازن های 200V استفاده می شه.
در قدیم تفکر به این سمت بود که هرچی ظرفیت خازن ورودی بیشتر باشه اون پاور عملکرد بهتر خواهد داشت ولی دقیقاً مثل قضیه وزن پاورها ، توی تکنولوژی جدید تا حد امکان برای بهتر شدن Power Factor سعی شده از یک خازن با ظرفیت کمتر استفاده بشه (سعی در کاهش نیست ، سعی در اپتیمایز کردن و مناسب کردن ظرفیت هستش) با این کار تعداد کامپوننت ها هم کاهش پیدا می کنه و تلفات گرمایی و وزن پاور کم می شه و در کنار اون راندمان هم بهبود پیدا می کنه .
خازن های ورودی در پاورهای امروزی معمولاً دو نوع تحمل گرمایی دارند . 85 درجه و 105 درجه سانتی گراد که مسلماً نمونه های 105 درجه بهتر هستند. می شه از خازن سازهای معروف ژاپنی به Fujitsu , Nichicon , Panasonic (Matsushita) , Rubycon , Sanyo , Toshin Kogyo (TK) , Nippon Chemi-Con ( EUROP CHEMI-CON / UNITED CHEMI-CON) و از تایوانی های خوب اول از همه Teapo و در ادامه Su'scon ، CapXon ، SamXon و مدل های چینی که کیفیت خوبی ندارند. (البته بایستی ذکر بشه که کارخانه تایوانی ها هم در چین هستش و حتی ممکن هست بعضی از کارخانه های برندهای ژاپنی توی چین باشه ولی مهم اون فرمولاسیون مایع الکترولیت داخل خازن هستش) Teapo می گه که فرمولاسیون من همون فرمولاسیون ژاپنی ها هستش.
و اما خازن ها خروجی :
می شه گفت که در حال حاضر همه پاورهای استاندارد داخل بازار در بخش خروجی از خازن های 105 درجه سانتی گراد استفاده می کنند. سازنده خازن های بخش خروجی پاورها هم همون سازنده هایی هستند که در بالا اسم بردیم . معمولاً توی بخش خروجی از خازن ها با ظرفیت های مختلفی بسته به معماری PCB یا برد مدار استفاده می شه.
برای مثال می تونیم به پاور های زیر اشاره کنیم :
ThermalTake TR2 500 : توی ورودی از یک خازن 330µF 450V با تحمل دمایی 105 درجه ژاپنی ساخت Nippon Chemi-Con استفاده شده است.
Green GP535B US : توی ورودی از یک خازن 390µF 400V با تحمل دمایی 105 درجه ژاپنی ساخت Nippon Chemi-Con یا Rubycon استفاده شده است.
AcBel 550W : توی ورودی از دو خازن 150µF 400V با تحمل دمایی 85 درجه تایوانی ساخت SamXon استفاده شده است.
بخش استندبای : توجه داشته باشید که بخشی که توی پاور می شه گفت بیشتر از بقیه بخش ها توی عمر یک پاور کار و فعالیت می کنه بخش استندبای یک پاور هستش و وقتی شما سیستمتون خاموش هم هست این بخش استندبای به مادربردتون ولتاژ استندبای می رسونه و این در حالی هستش که فن پاور خاموش هستش پس استفاده از خازن با تحمل دمای 105 درجه و با کیفیت خوب توی این بخش یک فاکتور مهم به حساب میاد.
.................................................................................................
آقای پوررشیدی عزیز راجب تکنولوژی DC/DC توی پاورها برامون توضیح بدید :x @};-