درود و عرض ادب.
من از 18 سالگی از قم بخاطر قبولی دانشگاه راهی تهران شدم. توی دانشگاه با افراد زیادی اشنا و تجربه هایی کسب کردم که در قم هیچوقت اتفاق نمیوفته.
زندگی توی تهران شاید لذت بخش باشه ولی نکات منفی هم زیاد داره. درکل بعد از دانشگاه دوباره برگشتم به قم با اینکه از نظر اعتقادی چندان تفاهمی با حال و هوای قم نداشتم.
من توی همون 22 سالگی تنهای تنها شدم و همیشه حسرت اینو میخورم که چرا اون 4 سال قم و کنار خانواده ام نبودم.(درحالی که حادثه بود...)
توصیه ام اینه که تا زمانی که میتونین کنار خانواده اتون باشین که بعدا حسرتش مثل من روی قلبتون تا آخر عمر باقی نمونه.
درکل فضای تهران رو دوست دارم نه خودش رو. قم بنظرم رقابت شغلی کمتره و فرصت شغلی بیشتر. اگه شما توی یه رشته مهارت بالایی داشته باشین هیچوقت جایگزینی برای شما نیست توی قم.
باز من خیلی خوش شانس بودم و زود شغل متناسب با رشته ام رو پیدا کردم و البته خونه هم داشتم.
درکل بدون تعصب قم رو به تهران ترجیح میدم برای مهاجرت.(راستی برم محل سکونتو عوض کنم😂)