یادش بخیر. یه وقتایی کامپیوتر کالای غیر لوکس و غیر فانتزی محسوب میشد. هیچ کیسی ساید پنل شفاف نداشت اساسا که کسی بخواد داخلشو نورپردازی کنه و با دیدن دل و روده کیس جیگرش حال بیاد. سال 82 یه سیستم سلرون با 256 مگ رم و گرافیک mx4000 با تمام متعلقات خریدم 380 تومن اگه اشتباه نکنم.کیسش میکرولب بود و پاورش بدون مارک!!!! 24 ساعته در حال بازی بودم. از عنوان افسانه ای farcry1 (هیچ بازیی دیگه مثل اون نمیاد) بگیر تا nfs most wanted شاهکار. تا 4 سال داشتمش و واقعا راضی کننده بود. البته سال سوم به بعد بازیها رو خوب اجرا نمیکرد ولی قابل تحمل بود در کل. الان سازندگان مادربرد و گرافیک نصف انرژی شون رو میزارن روی ظاهر قطعه. یعنی رسما نصف پولی که بابت سیستم میدیم بابت رخ قطعاته. گرافیک 60 رنگ نورپردازی داره. روی مادربرد یه 4 تا تیکه فلزی خوشگل میچسبونن یه اسم خفن هم میزارن روش دوبرابر میفروشن. میری بازار با هزار ذوق و شوق یه سیستم اسکای لیک میبندی تا برسی خونه میبینی اینتل کبی لیک رو ریلیز کرده کلا داغون میشی. نصف وقتمون تو این فروم و اون فروم میگذره تا ببینیم کدوم شرکت تو بنچمارکها پوز بقیه رو میزنه خشتک خودمونو میکشیم رو سرمون. طرف امروز میره ثبت نام میکنه دوره مقدماتی ICDL بعد فردا میاد میگه لطفا یه سیستم 15 میلیونی به من معرفی کنید برای رندر و میکس حرفه ای .کلا تو همه چی مصرف گرایی به شدت رفته بالا ولی واقعا تو عالم سخت افزار کامپیوتر دیگه زیادی داره شدید میشه روز به روز