نام : سورم Severum
نام علمی : Cichlasoma Severum - Heros severus
خانواده : Cichlidae
انواع : سورم طلایی ، سبز ، باله سرخ ، سر سرخ؛ قرمز خالدار و ... .
زیستگاه اصلی : رودخانه آمازون
اندازه : تا 30 سانتی متر رشد می کند .
محل زندگی در تانک ( آكواریوم ) : قسمت تحتانی ( و قسمت میانی) و گاه در تمام مناطق تانک مشاهده میشود.
تغذیه : انواع غذاهای خشک و زنده ( ماهی خوراک ، کرم خونی , انواع پلت ها, گرانول ها, دل گاو و گوسفند و ... )
رفتار اجتماعی ( سازگاری ) : نسبتا صلح جو
طول عمر : 10 سال
- حتماً باید در آب تانک سورم نمک وجود داشته باشد . ( به ازای هر 15 لیتر یک قاشق چایخوری )
2- در طی هفته ، یکبار دمای آب را تا 30 یا 32 درجه سانتیگراد بالا ببرید تا از رشد انگل ایک ( سفیدک ) در آب جلوگیری شود .
3- بهتر است در تانک سورم از شن کمتری استفاده کنید .
سورم ها به عوامل بیماری بسیار حساس بوده و به راحتی موجبات بیماری و مرگ آنها فراهم می شود که با رعایت نکات بالا ضریب امنیت جانیشان افزایش می یابد .
در موقع خرید آنها چندین بار به طور کامل بدن آنها را چک کنید تا اثری از انگل ایک ( سفیدک ) در انها مشاهده نشود . ( سفیدک شایع ترین بیماری سورم ها می باشد . )
سورم ها با اسکار ها ، پیرانا ها ، دیسکاس ها ، آنجل ها و سایر ماهیان هم اندازه با خود سازگار هستند ولی در مورد نگهداری آنها با اسکار بهتر است اندازه سورم یک تا دو سانتی متر از اسکار بزرگتر باشد تا خطری آنها را تهدید نکند .
سورم نیز مانند تعدادی از سیکلیدهایی که خود باید به انتخاب جفت بپردازند ، در انتخاب همسر کمی سخت گیر است .
بهتر است از روش معمول که بطور طبیعی صورت میگیرد و با غریزه ماهی سازگار است استفاده شود . در این روش باید تعدادی ماهی در کنار یکدیگر قرار داده شوند و آنها با همزیستی و معاشرت با یکدیگر به انتخاب جفت مناسب برای خویش بپردازند. در این روش بهتر است 4 تا 6 ماهی را در یک تانک قرار داد و به انها اجازه داد تا خود تصمیم و انتخاب مناسب را صورت دهند . این امر سبب سازگاری بیشتر ماهیان با یکدیگر و قوام بهتری در فرایند تولید مثلی ماهی خواهد بود .
آنها وقتی یکدیگر را برگزینند علائم پذیرشی از خود بروز میدهند که میتوان تا حدود زیادی به موفقیت جفت یابی در آنها پی برد .
آنها لبهایشان را در یکدیگر قفل کرده و مدتی به این حال باقی میمانند و در صورتی که چنین علائمی را از آنها مشاهده نکرده باشیم ، انتخاب قلمرو زیستی در تانک توسط دو ماهی و نیز با هم بودن و محافظت از قلمرو را میتوان از علائم مطلوب برای جفت خوردن ماهی در نظر گرفت . در صورتی که برایمان امکان نگهداری چندین ماهی و اجازه انتخاب طبیعی وجود نداشته باشد ، میتوانیم دو ماهی مناسب و هم اندازه را برای پیشنهاد برای جفت یابی در یک آکواریوم قرار بدهیم . بطور طبیعی جفت یابی به راحتی صورت نمیگیرد و در صورتی که نزاعی بینشان باشد ، میتوانیم با جدا کننده یا شیشه یا وسیله شفاف و یا قابل دیدی ، دو ماهی را از یکدیگر مجزا کنیم تا فرایند آشنایی به تدریج صورت گرفته و از ایجاد تنش و برخورد بین ماهیان پرهیز شود . در صورتی که کمی حوصله بخرج دهیم و بعد از چند روز اولین امکان تماس نزدیک را بین ماهیان فراهم سازیم ، امکان قبول بهتر و بیشتر زوجین را فراهم کرده ایم. اگر باز مشاجره بین ماهی ادامه داشت باید به جدا سازی مجدد ماهی از یکدیگر پرداخته و فرصت بیشتری را برای آشنایی و از آن مهمتر عادت کردن ماهیان به یکدیگر و شرایط آکواریوم فراهم سازیم .
حتی در مواردی و توسط عده ای از تولید کنندگان ، گزارش شده که نر و ماده یک جفت را با جدا کننده ها و حایل های شفاف و قابل تماس از یکدیگر جدا کرده و اجازه داده اند هر یک به طور مستقل گامتها را در آب رها سازند .
نرها با هم میجنگند چه ماده وجود داشته باشه چه نباشه اونقدر با هم میجنگند تا یکی تسلیم بشه. من هم دو تا نر دارم از هم جداشون کردم چون یکیشون اونقدر کتک خورده بود که داشت میمرد. پس تا اونجا که ممکنه دونر را در تانک های بزرگ نگه داری کنید