مهرداد اوستا

به من انکه بدی اموخت تو بودی

منو اتیش زدوخود سوخت توبودی

اونکه با تیربه زهر الوده ی عشق

دل ودینم وبهم دوخت توبودی

اونکه با شعبده بازی به نیرنگ

لب فریاد من رو دوخت توبودی

اخراین قصه ما؛ از خود ما ؛از ابتدا پیدا بود

نیرنگ بود؛ رویا بود

دشمن ما از خود ما هر لحظه بین ما بود

 از ما بود با مابود

تو منو به بازی تلخی کشوندی

که ندونسته به انتها رسوندی

من به خواب تو؛تو جاد شده ی خواب

دشمن مارو سر سفره نشوندی

اونکه دل به قصه ها باخت

تو بودی توبودی

خونمونو روی اب ساخت

تو بودی توبودی

به من انکه بدی اموخت تو بودی

منو اتیش زدوخود سوخت توبودی