ببین دوست عزیز من نه اعتقاد دارم به اینکه دانشگاه رفتن تضمین کننده موفقیت هستش نه قبول دارم که دانشگاه به هیچ درد نمیخوره. ببینید نظام آموزشی ما مشکلات زیادی داری که عملا خیلی از وقت و عمر دانش اموز و دانشجو رو تلف میکنه ولی اعتقادم اینه که توی دانشگاه شما مطالبی رو یاد میگیری که قطعا تو هیچ موسسه و آموزشگاهی تدریس نمیشه. البته دانشگاههای که سرشون به تنشون بیرزه و فقط واسه خوشگذرونی و فرار از سربازی نباشه. خوب کسی که ۴ ۵ سال از وقت خودشو تو دانشگاه تلف کنه اخرش هم یک زبان برنامه ریزی مثل #C رو اونم دست و پا شکسته فقط بلد بشه نبایدم انتظار داشته باشه که تو وضعیت کنونی این کشور همه واسه استخدامش صف بکشن چو الان هرکسی میتونه با خریدن یک کتاب برنامه نویسی یاد بگیره. این مطالبی که عرض میکنم قصد جسارت به هیچ کسی ندارم ولی همین الان درصد زیادی از کسایی که ادعای داشتن مدرک دانشگاهی دارن و فکر میکنن خیلی کار بلدن هیچی بلد نیستن. یا بزار منظورم یه طور دیگه بیان کنم. اگر دانشکاه چیز خوبی نیست پس چرا تو کشورهای پیشرفته همچنان رشته های کامپیوتری جز رشته هایی هستن که تو بورسن. مگه اونجا آموزشگاههی مثل مجتمع فنی تهران و ... نیستش که همه بتونن برن ثبت نام کنن و برنامه نویسی یاد بگیرن. من تو فامیلمون اشنایی دارم که با لیسانس نرم افزار هنوز ویندوز ریختن بلد نیست خوب چنین شخصی کجا میتونه کار کنه شرکت خصوصی که قطعا قبولش نمیکنه و باید تنها امیدش این باشه که با پارتی یه جای دولتی بگیرنش. خلاصه بگم دوست من، من خیلی از علایق و روحیات شما خبر ندارم ولی دانشگاه وقتی به درد شما میخوره که با علاقه درس بخونی و سعی کنی که یک فرد با سواد تو زمینه مورد نظرت بشی یعنی بعد از فارغ التحصیلی از کسی که فقط اموزشگاه رفتن کامپیوتر یاد گرفته بالاتر باشی. اون موقع میتونی ادعا کنی که عمر من تو دانشگاه تلف نشد