عطا جان؛
لزوما وجود دارو در اولویت دوم چیزی رو عوض نمیکنه. این جور راهکارها از سر تا پاش غلطه.
فرض: یک شرکتی وارد کننده دارو هست از اروپا. میخواد داروی فلان که قیمتش هست X وارد کنه.
پروسه: از فروشنده خارجی یا یک واسطه خارجی یک پیش فاکتور میگیره با 2 برابر ارزش واقعی دارو. یعنی به ارزش XX. میبردش به اتاق برای ثبت سفارش و گرفتن ارز. با اولویت 2 بهش ارز میدن با قیمت دولتی. معرفی میشه به بانک منتخب برای دریافت ارز.
ارز رو میگیره. پول جنس را به اندازه واقعی یعنی X را به طرف خارجی میده ولی جنس رو وارد ایران میکنه با فاکتور Fake به ارزش XX.
خوب. حالا تا همینجا مابه التفاوت به اندازه کل ارزش دارو فقط ارز قیمت دولتی رفته به جیب این شرکت که در بازار به نرخ آزاد به سه برابر میتونه بفروشه. داستان به اینجا ختم نمیشه. این به کنار، دارویی که تا دیروز X ارزش داشت حالا تو بازار با ارزش XXx به دست مردم بدبخت میرسه. اینجا بازم یک سود یک و نیم برابری داره.
اینجوری میشه که این شرکت فقط با هزینه X، دریافتی معادل XXXXx کسب میکنه. یک شبه ره صد ساله رو میره.
شما جای X بزار 300 هزار یورو، حالا ببینید رقم آخر چقدر میشه.
اینجوری میشه که اونی که خدای ناکرده مریض داره حتی نمیتونه دارو تهیه کنه، یکی دیگه با پورشه تو خیابون ویراژ میده.