رفتن به مطلب

ÐÂИĪЄĿ

کاربر سایت
 نمایش نمایه  مشاهده فعالیت های این کاربر

  • پست

    1640

  • تاریخ عضویت

  • روز های برد

    7

  • بازخورد

    100%

 نوع محتوا 

مطالب بلاگ ارسال شده توسط ÐÂИĪЄĿ

  1. ÐÂИĪЄĿ
    اینتل یکی از سازندگان بزرگ پردازنده در جهان است که علاقه وافری به تغییر سوکت‌ مادربرد حمایت کننده از پردازنده‌‌های خود دارد. این شرکت در 5 سال اخیر بیش از 5 سوکت مادربرد جدید را معرفی کرده که این مهم علاوه بر تحمیل هزینه‌، عایدی دیگری برای دوستداران پردازنده‌های اینتل نداشته است! حالا هم خبر رسیده که اینتل قصد دارد تا برای نصب دو مدل از پردازنده‌های 14 نانومتری Skylake-X و Kaby Lake-X سوکت جدید 2066 را معرفی کند.



    نام پلتفرمی است که شرکت اینتل برای پردازنده‌ها و چیپ‌‌ست‌های جدید خود برگزیده است. همچنین R4 سوکت جدیدی است که روی مادربردهای این دو معماری قرار می‌گیرد. این سوکت از 2066 پین تشکیل شده و پردازنده‌های Skylake-X و Kaby Lake-X روی آن قابل نصب خواهند بود. پردازنده Skylake-X در سه مدل 6، 8 و 10 هسته‌ای با میزان مصرف انرژی 140 وات دنباله‌رو برادول E‌ خواهند بود.






    همچنین پردازنده Kaby Lake-X به صورت چهار هسته‌ای عرضه می‌شود که علاوه بر عدم پشتیبانی از فناوری Turbo Boost 3.0، از مسیرهای نقل و انتقال داده PCI-E کمتری بهره برده و از حافظه‌های DDR4‌ در چینش دو کاناله حمایت می‌کند. اما قرار است برای این دو مدل جدید، اینتل چیپ‌ست جدیدی را با امکان ارائه 10 درگاه‌ USB 3.0 و 8 درگاه ساتا 600 را عرضه کند. هنوز مواردی چون پشتیبانی از درگاه USB 3.1، تعداد خطوط PCI Express 3.0 برای ارتباط مستقیم کارت گرافیک با پردازنده و ارائه درگاه Lan‌ شبکه مشخص نیست. قرار است این دو پردازنده از ابتدای نیمه دوم 2017 وارد بازار مصرف شوند.


  2. ÐÂИĪЄĿ
    مشخصات Core i5-L16G7 و Core i3-L13G4 از خانواده‌ی لیک‌فیلد نشان می‌دهد که این دو تراشه قرار است دارای توان طراحی حرارتی تنها ۷ وات باشند.
    اینتل نخستین بار در سال ۲۰۱۸ اعلام کرد که در پی تولید نسل جدید تراشه‌های خود در قالب خانواده‌ی لیک‌فیلد (Intel Lakefield) است. از آن زمان تاکنون به‌دفعات شاهد اشاراتی مختصر به تراشه‌های سری لیک‌فیلد بوده‌ایم. لیک‌فیلد را می‌توانیم محصولی منحصربه‌فرد برای اینتل به‌حساب بیاوریم، زیرا رویکرد تولید این خانواده تا حد زیادی دست‌خوش تغییر شده است. در تراشه‌های خانواده‌ی لیک‌فیلد چهار هسته‌ی کوچک مبتنی‌بر ریزمعماری ترمونت (اتم) به‌همراه یک هسته‌ی بزرگ مبتنی‌بر ریزمعماری سانی کُو حضور پیدا می‌کنند. در نظر داشته باشید که سانی کُو همان هسته‌ای است که پیش‌تر در تراشه‌های خانواده‌ی آیس لیک شاهد استفاده از آن بودیم.
    اینتل قصد دارد در ابتدا خانواده‌ی لیک‌فیلد را در قالب دو عضو با نام‌های Core i5-L16G7 و Core i3-L13G4 معرفی و عرضه کند. مدل i5 قرار است دارای فرکانس پردازشی پایه‌ی ۱/۳ گیگاهرتز و فرکانس پردازشی تقویت‌شده‌ی ۳ گیگاهرتز باشد،‌ البته در نظر داشته باشید که اعداد یادشده مربوط‌به تک هسته‌ی سانی کُو این تراشه هستند. فرکانس پردازشی تقویت‌شده‌ی چند هسته‌ای تراشه به ۱/۸ گیگاهرتز محدود می‌شود. بر اساس اطلاعات رسمی، Core i5-L16G7 اینتل همچون تراشه‌ی هم‌رده‌ی خانواده‌ی آیس لیک مجهزبه ۶۴ واحد اجرایی (EU) است، اما نسبت‌به آیس لیک فرکانس پردازشی گرافیکی بسیار کمتری دارد.
    آن‌طور که اینتل می‌گوید فرکانس پردازنده‌ی گرافیکی تراشه‌ی Core i5-L16G7 به ۵۰۰ مگاهرتز می‌رسد. ازطرفی Core i3-L13G4 را داریم که از ۴۸ واحد اجرایی استفاده می‌کند و همچون مدل i5 دارای پردازنده‌ای گرافیکی با فرکانس ۵۰۰ مگاهرتز است. اینتل در خانواده‌ی لیک‌فیلد به مبحث کم‌مصرف‌بودن تراشه اهمیتی ویژه می‌دهد. به‌نظر می‌رسد اینتل برای دست‌یابی به این هدف ترجیح داده است به‌جای تولید تراشه‌ای کوچک و سریع، تراشه‌ای بزرگ و کند بسازد. 
    آن‌طور که اینتل می‌گوید توان طراحی حرارتی (TDP) دو تراشه‌ی خانواده‌ی لیک‌فیلد برابربا ۷ وات است و هردوی آن‌ها از حافظه‌ی رم LPDDR4-4267 پشتیبانی می‌کنند و در این زمینه عملکردی بهتر نسبت‌به آیس لیک از خود نشان می‌دهند. تراشه‌ی موبایلی (مخصوص دستگاه‌های قابل‌حمل) خانواده‌ی آیس لیک توانایی پشتیبانی از حافظه‌ی رم LPDDR4-3733 را دارد. مقایسه‌ای کوتاه به‌ ما نشان می‌دهد لیک‌فیلد در زمینه‌ی پشتیبانی از رم به‌میزان ۱/۱۴ برابر پیشرفت کرده است. 
    تک هسته‌ی سانی کُو به‌همراه چهار هسته‌ی ترمونت توانایی دسترسی به چهار مگابایت حافظه‌ی کش را دارند، با این‌حال تیم آبی تاکنون نگفته است که این کش از نوع سطح دوم (L2) است یا سطح سوم (L3). تراشه‌های خانواده‌ی لیک‌فیلد از فناوری تجمیع سه‌بعدی موسوم‌به Foveros استفاده می‌کنند. به‌لطف استفاده از این فناوری، امکان ساخت پکیج‌های SoC کوچک‌تر فراهم می‌شود تا تولیدکنندگان بتوانند پلتفرم‌ها و پی‌سی‌ها را با فرم فاکتوری جدید به‌مرحله‌ی تولید برسانند.
    اینتل در اطلاعیه‌های پیشین خود گفته است در خانواده‌ی لیک‌فیلد چیپ‌ها و چیپلت‌ها در یک پکیج واحد به‌صورت لایه‌لایه روی هم قرار می‌گیرند و به‌هم متصل می‌شوند. درواقع به‌لطف فناوری Foveros، اینتل می‌تواند هسته‌های مختلف را به‌هم متصل کند و از آن‌ها در قالب تراشه‌ای واحد بهره بگیرد. طبق گفته‌‌های مطرح‌شده ازسوی اینتل، انتقال حجم کاری در بین هسته‌‌های مختلف توسط سیستم‌عامل انجام می‌پذیرد، اما سیستم‌عامل برای انجام این کار به داده‌های به‌دست‌رسیده ازسوی سخت‌افزار متکی می‌شود.
    اینتل هنوز به‌طور دقیق به‌جزئيات ماجرا اشاره نکرده است؛‌ بنابراین فعلا نمی‌‌دانیم انتقال وظایف در بین هسته‌ها بر چه اساسی صورت می‌گیرد یا این‌که سیستم‌عامل در چه زمانی می‌فهمد که باید تغییراتی در عملکرد هسته‌های سانی کُو و ترمونت اعمال کند. چیزی که می‌دانیم این است که تراشه‌های لیک‌فیلد به‌شکل عمده به هسته‌های ترمونت متکی هستند. هسته‌ی سانی کُو بیشتر برای رفع تأخیر در نمایش رابط کاربری یا تعاملات کاربر با سیستم در تراشه‌های جدید اینتل قرار داده شده است.
    آن‌طور که به‌نظر می‌رسد دستورالعمل AVX-512 در هسته‌‌ی سانی کُو پشتیبانی نمی‌شود که البته ممکن است اتفاق خوبی باشد؛ احتمالا اینتل از این طریق خواسته تا حد امکان توان طراحی حرارتی تراشه را پایین نگه دارد. احتمال می‌دهیم وظایف کاری حوزه‌ی هوش مصنوعی یا روی پردازنده‌ی مرکزی یا روی پردازنده‌ی گرافیکی اجرا شوند، با این‌حال در خانواده‌‌ی لیک‌فیلد هیچ هسته‌ی مجزایی به‌صورت مستقل برای هوش مصنوعی در نظر گرفته نشده است. 
    در حال حاضر نمی‌دانیم که باید چه انتظاراتی از لیک‌فیلد داشته باشیم، به‌علاوه تا زمانی که لیک‌فیلد تحت بررسی موشکافانه‌ی کارشناسان قرار نگیرد نمی‌توانیم به‌طور دقیق بفهمیم که این تراشه چه تفاوت‌هایی با تراشه‌های کم‌مصرف نسل فعلی اینتل خواهد داشت. اینتل همواره تلاش کرده است کاربران را توجیه کند که خانواده‌ی لیک‌فیلد مصرف انرژی بسیار کمی دارد. اینتل پیش‌تر با خانواده‌ی Core M چنین کاری را انجام داده است،‌ اما این تراشه‌ها درنهایت نتوانستند هویتی مستقل برای خود دست‌و‌پا کنند. 
    اینتل برای ساخت تراشه‌های خانواده‌ی لیک‌فیلد تا حدی از رویکرد انویدیا برای ساخت Tegra الهام گرفته و آن را برعکس کرده است. درواقع انویدیا برای ساخت Tegra به روشی تحت عنوان «هسته‌ی همراه» متکی شد. اینتل برخلاف انویدیا به‌جای اضافه‌کردن یک هسته‌ی کوچک به تراشه به‌منظور انجام وظایف سبک، یک هسته‌ی بزرگ به‌منظور اجرای وظایف سنگین در خانواده‌ی لیک‌فیلد جای داده است. به‌هنگام عرضه‌ی محصولاتی نظیر گلکسی بوک S جدید سامسونگ و لنوو تینک‌پد X1 فولد خواهیم دید که رویکرد جدید اینتل تا چه حد روی عملکرد نهایی تأثیر می‌گذارد.
  3. ÐÂИĪЄĿ
    بر اساس آماری که بزرگ‌ترین خرده‌فروشی آلمان منتشر کرده است، اینتل علیرغم انتشار نسل دوم پردازنده‌های رایزن AMD، همچنان پیشتاز بازار فروش پردازنده‌های دسکتاپ است که البته در زمینه درآمد، این فاصله بیشتر هم می‌شود.
    یکی از مواردی که همیشه جذابیت‌های خود را داشته است، مشاهده رقابت میان کمپانی‌های حاضر درون بازار است. از سامسونگ و اپل و هواوی گرفته تا رقابت میان تولیدکنندگان پردازنده‌های دسکتاپ که شامل دو رقیب دیرینه AMD و Intel می‌شود. در جدیدترین آمار منتشر شده توسط بزرگ‌ترین خرده‌فروشی آلمان، Mindfactory، با این که AMD در ۲ ماه گذشته روزهای آرامی را سپری کرده است، اما همچنان محصولات این کمپانی نتوانسته‌اند که نمونه‌های شاخص اینتل را از لحاظ میزان فروش شکست بدهند و این در حالی است که این محصولات از ۱۰ ماه گذشته درون بازار وجود دارند.
    AMD همچنان در تعقیب نسل هشتم پردازنده‌های اینتل
    وقتی برای اولین بار AMD نمونه پردازنده‌های Ryzen خود را به بازار عرضه کرد، شاهد رشد بزرگی در سهم بازار آن‌ها بودیم و حتی این کمپانی توانست در تعدادی از فروشگاه از فروش پردازنده‌های اینتل هم جلو بزند. بدون شک مهم‌ترین دلیل این مسئله را می‌توانیم در جهش بزرگ AMD در افزایش کارایی پردازنده‌ها و البته هسته‌های آن‌ها بدانیم که یکی از نیاز‌های اساسی بازار امروز است و به عنوان مثال این نمونه‌ها برای انجام پروژه‌هایی با نرم‌افزارهای مهندسی همانند CAT بسیار مناسب بودند.
    پس از آن اینتل با نسل هشتم پردازنده‌های خودش به بازار آمد و برای اولین بار پس از یک دهه تعدادی هسته‌های محصولات خودش را افزایش داد و این گونه سهم بازار خودش را به حالت گذشته باز گرداند. اما پس از آن AMD با نسل دوم پردازنده‌های رایزن خود بازگشت و به لطف تبلیغات زمان عرضه خود توانست سهم بازار خود را تقریباً با اینتل برابر کند. البته پس از گذشت چند ماه گویی از آن شور و هیجان زمان عرضه این محصولات کم شده و باز هم بازار به حالت گذشته خود بازگشته است و دوباره پردازنده‌ای نسل هشتم اینتل که در ۱۰ ماه پیش عرضه شده بودند، رهبری این بازار را به دست گرفته‌‌اند.

    آمار فروش پردازنده‌های AMD و Intel
    بر اساس اولین نمودار که تعداد فروش پردازنده‌ها در فروشگاه Mindfactory را نمایش می‌دهد، نمونه‌ی Core i7-8700K همچنان به پیشتازی خود ادامه می‌دهد و با اختلاف بسیاری زیادی نمونه‌ی ۸ هسته‌ای  Ryzen 2700X کمپانی AMD را پشت سر گذاشته است. حتی نمونه‌ی Core i5-8600K همچنان فروش خوبی را در مقایسه با نمونه‌ی 2700X دارد. با تمامی این‌‌ها شاید جالب باشد که بدانید که دومین پردازنده پرفروش AMD در این بازار را نمونه‌ی Ryzen 5 1600 تشکیل می‌دهد و مهم‌ترین دلیل آن را هم می‌توانیم در بهترین پیشنهاد قیمتی/عملکردی آن در میان پردازنده‌های ۶ هسته/۱۲ تردی بازار بدانیم.
    یکی از نکاتی باید به آن توجه شود این است که پردازده‌های نسل اول رایزن اگرچه همچنان درون بازار وجود دارند، اما با قیمت پایین‌تر خود (به نسبت زمان عرضه) سود کمتری را برای AMD به دنبال خواهند داشت. همچنین می‌توانیم به شروع هر چند کوچک پردازنده Core i7-8086K هم در این نمودار اشاره کنیم که البته باید منتظر بمانیم و ببینیم که در ماه‌های پیش‌رو چه عملکردی را از خود نشان خواهد داد.


    در زمینه درآمد، اینتل به لطف قیمت پردازنده‌های شاخص خود و البته همان گونه که گفتیم، فروش خوب پردازنده‌های نسل اول رایزن (قیمت پایین آن‌ها) همچنان از AMD جلوتر است و سهم ۶۲ درصدی را از بازار فروش پردازنده‌ها به خود اختصاص داده است. همان گونه که مشخص است، بخش عمده‌ی درآمد اینتل از فروش نمونه‌های سری رایزن ۲۰۰۰ جدید این کمپانی و همچنین نمونه‌های Threadripper است. گفتنی است که دو پردازنده‌ی Core i7-8700K و Core i5-8600K توانسته‌اند به تنهایی در ماه ژوئن به اندازه‌ی تمامی سهم بازار AMD برای اینتل درآمد داشته باشند.

    سهم فروش و میزان درآمد هر دو کمپانی به تفکیک پردازنده‌ها
    در یک نگاه کلی در حال حاضر AMD از لحاظ تعداد فروش سهم ۴۵ درصدی و در مقابل اینتل سهم ۵۵ درصدی را در بازار خرده‌فروشی دارد. همچنین در رابطه با سهم ۴۵ درصدی AMD هم می‌توانیم به ۱۸ درصد سهم پردازنده‌های نسل Pinnacle-Ridge اشاره کنیم که پس از آن نسل Summit Ridge این کمپانی با سهم ۱۶ درصدی و نسل Raven Ridge با سهم ۱۰ درصدی قرار گرفته است. در زمینه سهم ۵۵ درصدی نمونه‌های اینتلی هم می‌توانیم به سهم بزرگ ۴۷ درصدی پردازنده‌های Coffee Lake این کمپانی اشاره کنیم که پس از آن پردازنده‌های Kaby Lake با تنها ۸ درصد سهم قرار گرفته است. بدون شک بزرگترین بازیگر سهم ۴۷ درصدی نسل Coffee Lake را می‌توانیم نمونه‌ی i7-8700K بدانیم.
    جالب‌ترین نکته در این آمار‌ها این است که سهم پردازنده‌های رده‌بالای اینتل و ای‌ام‌دی در میزان فروش این محصولات تنها ۱ درصد است که البته در زمینه میزان درآمد حاصل از فروش، سهم نمونه‌های بالارده‌ی پلتفرم X299 اینتل در مقایسه با پلتفرم X399 ای‌ام‌دی یک درصد بیشتر بوده و به میزان ۳ درصد از سهم کلی رسیده است.
    حال باید منتظر بمانیم و ببینیم که با ورود نمونه‌های Coffee Lake-S اینتل و همچنین نسل دوم پردازنده‌های تردریپر  ای‌ام‌دی، چه تغییراتی در این آمار و ارقام به وجود می‌آید.
  4. ÐÂИĪЄĿ
    اینتل با بهره گیری از قطعه سیلیکونی Cascade Lake خود سرگرم آماده سازی موج تازه‌ای از پردازنده‌های Xeon Scalable است که از کنترلر حافظه 6 کاناله بهره  می‌برند. این پردازنده‌ها می‌توانند به ازای هر سوکت از 3.84 ترابایت حافظه رم پشتیبانی کنند.
    گفته می‌شود یکی از اولین مدل‌های این سری یک پردازنده 28 هسته‌ای با کنترلر حافظه DDR4 شش کاناله است که از سه شکاف حافظه (DIMM) به ازای هر کانال پشتیبانی می‌کند، نتیجه آن 18 شکاف حافظه DDR4 به ازای هر سوکت است. کنترلر حافظه مجتمع این پردازنده از نظر تئوری از 3.84 ترابایت حافظه رم پشتیبانی می‌کند. جالب‌تر اینکه حافظه رم می‌تواند از نوع DRAM نباشد.
    اینتل با نسل بعدی پردازنده‌های سازمانی خود، پشتیبانی از حافظه موسوم به Optane Persistent Memory را معرفی می‌کند، این ماژول‌های حافظه که مبتنی بر فناوری 3D X-point هستند، از نظر کارایی میان تراشه‌های حافظه NAND  مورد استفاده در SSD ها و تراشه‌های DRAM معمولی قرار می‌گیرند که ظاهراً از سرعت و تأخیر لازم برای استفاده به عنوان حافظه رم برخوردار است. اما ویژگی جالب این این ماژول‌ها از بین نرفتن محتویات حافظه پس از قطع برق یا راه اندازی مجدد است که پس از قطع برق یا بروز هر مشکل دیگری، به دیتاسنترها امکان بارگذاری سریع و بدون اتلاف وقت را می‌دهد. همچنین به کمک این ویژگی می‌توان در پاسخ به بارکاری سیستم‌ها را از مدار خارج کرد یا به مدار بازگرداند آن هم بدون اینکه نیاز باشد چندین دقیقه برای بارگذاری داده‌های حافظه از دیسک ذخیره سازی منتظر ماند.
    ماژول‌های حافظه Optane Persistent در ظرفیت حداکثر 512 گیگابایت عرضه می‌شوند. در حقیقت این ماژول‌ها حافظه‌های ذخیره سازی مبتنی بر فناوری 3D X-point  هستند که به کمک یک کنترلر تعبیه شده بر روی خود آنها، امکان تعامل از طریق رابط استاندارد DDR4 را می‌دهد.
  5. ÐÂИĪЄĿ
    اینتل سری جدید پردازنده های Intel Xeon E را معرفی کرد؛ این محصولات که جانشین پردازنده های Xeon E3 خواهند شد، همچنان قابلیت استفاده در سیستم های سرور، ایستگاه کاری، فضای ابری، رندرینگ طولانی مدت و ... را خواهند داشت. پردازنده های فوق از حافظه های رم مجهز به فناوری Error Correcting Code (ECC) پشتیبانی کرده و جالب است بدانید که دارای ویژگی گرافیک داخلی آن هم از نوع Intel UHD Graphics 630 هستند که امکان پخش تصاویر 4K را نیز داراست. این گرافیک مجتمع از کدک 10 بیتی HEVC نیز پشتیبانی می کند.
    پردازنده های Intel Xeon E برای سیستم های میان رده، نیازمند به زئون، مورد استفاده قرار خواهند گرفت. در مدل پرچمدار شاهد استفاده از 6 هسته پردازشی هستیم. امکان دستیابی به فرکانس 4.7 گیگاهرتز و سازگاری با Turbo Boost Technology 2.0 نیز از جمله ویژگی های آنها است. این سری از زئون ها از 64 گیگابایت حافظه رم DDR4 با فرکانس پایه 2666 مگاهرتز پشتیبانی کرده و امکان آدرس دهی حداکثر 40 مسیر PCI-E را نیز دارا هستند.
     

     
    کنترلر داخلی این پردازنده ها، امکان استفاده از رابط های USB 3.1 و Thunderbolt را میسر ساخته و Intel vPro نیز با آنها همراه است. پشتیبانی از حافظه های Intel Optane، کنترلرهای داخلی Intel Ethernet و Intel Wireless-AC و سازگاری با   Intel Software Guard Extensions نیز دیگر قابلیت های سری Xeon E را شکل می دهند.
     
     
     
     
  6. ÐÂИĪЄĿ
    پردازنده های سری Core-X اینتل در حال دریافت آرایش حمله به بازار رقابت در سری مدل های HEDT هستند؛ در همین راستا اینتل یکی دیگر از اعضای این خانواده موسوم به Intel Core i9-7920X را امروز به طور رسمی وارد بازار کرد. Intel Core i9-7920X برای مادربردهای مبتنی بر تراشه ی Intel X299 Express و سوکت LGA 2066 طراحی شده است که با قیمت نهایی 1199 دلار وارد بازار شد.
     
     
    پردازنده Core i9-7920X دارای توان حرارتی 140 وات است که بر اساس لیتوگرافی 14 نانومتری و معماری Skylake-X تولید می گردد. فرکانس پایه در این محصول 2.9 گیگاهرتز است که در وضعیت های Boost به 4.3~4.4 می رسد. این پردازنده برای هر هسته 1 مگابایت حافظه کش را در L2 ارائه داده و نهان L3 نیز 16.5 مگابایت است.
  7. ÐÂИĪЄĿ
    بر خلاف آنچه تصور می شد، نسل هشتم از پردازنده های اینتل با نام Coffee Lake در ابتدا تنها با مدل های پرچمدار وارد بازار نخواهد شد! اطلاعات پیشین ما بر این نکته تاکید داشتند که کافی لیک های جدید در ابتدا با چیپست Z370 و در مدل های Core i7 و Core i5 با شش هسته وارد بازار خواهند شد و پس از 5 اکتبر 2017، باقی مدل ها تا اوایل سال 2018 در بازار خواهند بود. در نتیجه نخست پردازنده های High-End این گروه را با رنج قیمتی 200 دلار و بیشتر شاهد خواهیم بود. اما ساعاتی پیش اطلاعاتی از این محصولات منتشر شده است که این نظریه را از بین برده و کاربرانی که در انتظار پردازنده میان رده و میان قیمت نسل هشتمی هستند را خوشحال می کند.

    اخبار جدید حاکی از آن است که دو پردازنده Core i3 جدید با عناوین Core i3-8100 و Core i3-8350K نیز در لانچ اولیه کافی لیک در لیست خواهند بود. این دو محصول فاقد ویژگی های HyperThreading و Turbo Boost هستند؛ با این وجود آنها دارای 4 هسته منطقی هستند! Core i3-8350K دومین پردازنده Core i3 ضریب باز این شرکت است که در نسل 14 نانومتری ها معرفی می گردد؛ فرکانس ثابت این مدل 4.0 گیگاهرتز است و توان حرارتی حداکثر 95 وات را ارائه می کند. افزون بر آن، 8 مگابایت حافظه نهان نیز در آن به خدمت گرفته شده است که در نسل های i3 بی سابقه است. مشخصات Core i3-8100 نیز در جدول قابل مطالعه است.
  8. ÐÂИĪЄĿ
    هم زمان که AMD در ساخت پردازنده پیشرفت می کند و به عرضه پردازنده های Zen نزدیک می شویم، برخی تحرکات نیز در سمت اینتل به چشم می خورد. چند سالی می شود پردازنده های 4 هسته ای اینتل به یک استاندارد برای مصرف کنندگان معمولی تبدیل شده اند اما حالا به نظر می رسد اینتل در سال 2018 پردازنده های 6 هسته ای را برای استفاده عموم عرضه می کند. ممکن است این تصمیم اینتل با بی میلی و تنها در پی عرضه پردازنده های 6 و 8 هسته ای از سوی AMD اتخاذ شده باشد.




    ظرف چند سال اخیر برنامه اینتل در توسعه پردازنده از سه مرحله متشکل از بکارگیری فناوری ساخت کوچکتر، طراحی معماری جدید و بازنگری در آخرین معماری، تشکیل شده است. اما حالا با نظر می رسد یک گام چهارم نیز وجود دارد. طبق اطلاعات و نقشه راه های لو رفته، پس از پردازنده های Kaby Lake، اینتل یک نسل 14 نانومتری دیگر با کُد Coffee Lake عرضه می کند. عرضه چهار نسل پردازنده با بکارگیری فناوری ساخت 14 نانومتری بر خلاف چرخه مشهور "تیک-تاک" اینتل است اما آهنگ بسیار کُند توسعه فناوری های ساخت جدیدتر (کوچکتر) راه دیگری برای این کمپانی باقی نگذاشته است.






    طی چند سال اخیر برخی منتقدان اینتل را متهم می کنند در نبود رقیب تمایلی به سرمایه گذاری در توسعه پردازنده ها بویژه ساخت تراشه های با بیش از 4 هسته پردازشی برای مصرف عموم ندارد. با اینکه هم اکنون اینتل پردازنده 12 هسته ای نیز دارد، اما آنها با قیمت های بالا برای مصارف خاص طراحی شده اند و پردازنده های معمولی (Mainstream) حداکثر دارای 4 هسته پردازشی هستند. پردازنده های Coffee Lake در مدل های 2، 4 و 8 هسته ای مجهز به پردازنده گرافیکی مجتمع GT3e عرضه می شوند. گفته می شود این پردازنده ها دارای حافظه ویدئویی تبعیه شده برای پردازنده گرافیکی مجتمع هستند. توان حرارتی این پردازنده ها 35 وات تا 45 وات خواهد بود.



    نقشه راه منتشر شده همچنین نشان می دهد در فصل چهارم سال 2017 پردازنده های 10 نانومتری Cannon Lake برای استفاده در کامپیوترهای قابل حمل نظیر لپ تاپ ها عرضه می شوند.



    Mainstream به محصولاتی اطلاق می شود که برای استفاده عمومی طراحی شده اند و برخلاف محصولات تخصصی، قیمت گذاری بهتری دارند.



    منبع: guru3d

  9. ÐÂИĪЄĿ
    پس از بنچمارک Geekbench، پردازنده Core i7-8700K اینتل در دو بنچمارک CPU-Z و CINEBENCH R15 ظاهر شده. این بنچمارک ها توسط یک خبرنگار طی یک رویداد شرکت HP پشت درهای بسته اجرا شده است.
     
        
     
    تصویر فوق اجرای بنچمارک CINEBENCH R15 با پردازنده Core i7-8700K را نشان می‌دهد، این تصویر از یک کامپیوتر آماده HP طی یک رویداد پشت درهای بسته گرفته شده. 8700K در تست تک هسته‌ای امتیاز 196cb و در تست چند هسته‌ای امتیاز 1230cb را کسب کرده است. بد نیست بدانید Core i7-8700K در تست تک هسته‌ای امتیاز نزدیک به 198cb و در تست چند هسته‌ای امتیاز نزدیک به 996cb را کسب می‌کند. یکبار دیگر کارایی تک هسته 8700K ضعیف‌تر یا نزدیک به 7700K است اما به لطف برخورداری از دو هسته پردازشی بیشتر، در تست چند هسته‌ای عملکرد بهتری ارائه می‌کند.
      
    تصاویر فوق نیز بنچمارک CPU-Z را نشان می‌دهند. Core i7-8700K در تست تک هسته امتیاز نزدیک به 2240 و در تست چند هسته‌ای امتیاز نزدیک به 13860 را کسب کرده. 7700K به ترتیب در تست‌های تک و چند هسته‌ای امتیاز نزدیک به 2230 و 9530 را کسب می‌کند. در این تست هم شاهد عملکرد بهتر  8700K در بخش چند هسته ای هستیم.
  10. ÐÂИĪЄĿ
    اینتل برای اولین بار در سال ۲۰۰۸ و با معرفی معماری Nehalem، پردازنده‌های سری Core i را معرفی کرد و از آن زمان اکثر پردازنده‌های خود را در سری‌های Core i3, Core i5 و Core i7 روانه بازار کرد. باورهای غلط بسیاری پیرامون این نام‌گذاری وجود دارد که در این مقاله به توضیح دقیق آن‌ها می‌پردازیم.
    بسیاری هنوز و پس از عرضه‌ی شش نسل از پردازنده‌های سری Core i، تصور می‌کنند، عددی که در مقابل Core i قرار می‌گیرد مربوط به تعداد هسته‌های پردازنده است. به عنوان مثال، این باور اشتباه وجود دارد که Core i3 سه هسته، Core i5، پنج هسته و Core i7 هفت هسته دارد. برخی نیز که خود را حرفه‌ای‌تر می‌دانند، تعداد هسته‌های هر سری را عدد مقابل Core i منهای یک می‌دانند. به این ترتیب Core i3 دو هسته، i5، چهار هسته و i7 شش هسته دارد. اما این باور نیز از پایه اشتباه است.
    حقیقت این است که هر چند اینتل پردازنده‌های قدرتمند و بسیار خوبی تولید می‌کند، اما نام‌گذاری آن‌ها به شکلی است که کاربر را گمراه می‌کند. شاید هم اینتل خود مایل است تا کاربران در مورد پردازنده‌هایش چنین باورهای اشتباهی داشته باشد. در همین راستا ما در این مقاله توضیح می‌دهیم که نام‌گذاری پردازنده‌های اینتل از چه قانونی پیروی می‌کند. اما پیش از آنکه به توضیح این موضوع بپردازیم، بیایید نگاهی کلی به نسل‌های مختلف پردازنده‌های اینتل داشته باشیم.
    اینتل اولین بار در سال ۲۰۰۸ و با معرفی معماری Nehalem نام‌گذاری پردازنده‌های خود را تغییر داد و از الگوی Core i بهره برد. اینتل هر سال معماری پردازنده‌های خود را دستخوش تغییرات کوچک و بزرگ می‌کند و نام جدیدی را برای معماری جدید خود انتخاب می‌کند. اینتل از سال ۲۰۰۸ این معماری‌ها را معرفی کرده است:

    نسل اول، سال ۲۰۰۸ معماری Nehalem - لیتوگرافی ۴۵ نانومتر

    نسل دوم، سال ۲۰۱۱ معماری Sandy Bridge - لیتوگرافی ۳۲ نانومتر

    نسل سوم، سال ۲۰۱۲ معماری Ivy Bridge - لیتوگرافی ۲۲ نانومتر

    نسل چهارم، سال ۲۰۱۳ معماری Haswell - لیتوگرافی ۲۲ نانومتر

    نسل پنجم، سال ۲۰۱۴ معماری Broadwell - لیتوگرافی ۱۴ نانومتر

    نسل ششم، سال ۲۰۱۵ معماری Skylake - لیتوگرافی ۱۴ نانومتر

    لیتوگرافی فاصله‌ی بین اجزای اصلی هر واحد پردازشی است. در واقع فاصله‌ی بین ترانزیستورها، مقاومت‌ها و دیگر اجزاء تشکیل دهنده‌ی پردازنده، براساس لیتوگرافی مشخص می‌شود. هر چه لیتوگرافی کوچک‌تر باشد، تعداد بیشتری ترانزیستور در ابعاد مشخصی از تراشه جا می‌شوند و از آنجایی که فاصله‌ی بین اجزاء پردازنده کمتر می‌شود، سرعت انتقال اطلاعات بیشتر شده و گرما و مصرف پردازنده نیز کاهش می‌یابد. در نظر داشته باشید که هر نانومتر یک میلیاردم متر است.
    با نگاهی به لیست بالا متوجه می‌شوید که اینتل طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ تلاش کرده است تا لیتوگرافی پردازنده‌های خود را بهبود بخشد. در هر نسل سعی شده است تا مصرف انرژی کاهش یافته، قدرت پردازش افزایش یابد و همچنین پردازنده‌ی گرافیکی (GPU) مجتمع شده با CPU نیز بهبود یابد. مثلا مهم‌ترین تفاوت پردزانده‌های هسول با آیوی بریج در استفاده از پردازنده‌ی گرافیکی قوی‌تر و مصرف انرژی کمتر است و سرعت پردازنده‌ی اصلی چندان تغییری نسبت به نسل قبل نکرده است.
    به این نکته نیز توجه داشته باشید که همیشه عدد بالاتر به معنی بازده بالاتر نیست، بعضی اوقات پردازنده‌های مجهز به فرکانس کلاک پایین‌تر به لطفِ معماری بهتر، قدرت و بازده بالاتری دارند. این مورد مخصوصا وقتی قرار است پردازنده‌ی دو برند مثلا اینتل یا ای‌ام‌دی را با یکدیگر مقایسه کنید یا پردازنده‌ی دو نسل از یک شرکت را مورد ارزیابی قرار دهید بیشتر نمایان می‌شود. تنها معیار برای مقایسه پردازنده‌ها اجرای بنچمارک‌های مختلف در شرایط گوناگون است.




    اما نام‌گذاری پردازنده‌های Core i براساس چه منطقی است؟
    اگر بخواهیم بصورت ساده و سریع پاسخ بدهیم، پردازنده‌های سری Core i7 سریع‌تر از Core i5 هستند و به همین ترتیب پردازنده‌های Core i5 نیز سریع‌تر از Core i3 هستند. اعداد ۷، ۵ و ۳ نیز ارتباطی با تعداد هسته‌ها ندارند، اما قدرت پردازشی پردازنده‌های هر سری نسبت به سری قبلی خود، بیشتر است.
    قدرت پردازش، هر کدام از پردازنده‌ها به معیارهای مختلفی از جمله تعداد هسته‌ها، سرعت کلاک (به گیگاهرتز)، سایز حافظه‌ی کش و همچنین فناوری‌های همچون Turbo Boost و Hyper-Threading بستگی دارد.
    هرچه تعداد هسته‌ها بیشتر باشد، تسک‌ها یا Threadهای بیشتری بصورت همزمان پردازش می‌شوند. به عنوان مثال کمترین میزان هسته در پردازنده‌های سری Core i3 وجود دارد. این پردازنده‌ها داری ۲ هسته هستند ولی به لطف پشتیبانی از فناوری Hyper-Threading توانایی پردازش همزمان چهار دستور را دارند. در پردازنده‌های مخصوص کامپیوترهای دسکتاپِ Core i از نسل ششم (Skylake)، شاهد استفاده از چهار هسته و چهار Thread هستیم که در مجموع امکان اجرای ۸ تسک همزمان را در پردازنده میسر می‌کند.
    اما چطور می‌توان با ۴ هسته، ۸ دستور همزمان را پردازش کرد؟
    فناوری Hyper-Threading اینتل با شبیه سازی هسته‌ها امکان اجرای دو دستور را در یک هسته میسر می‌کند. در این فناوری، سیستم‌عامل دو هسته‌ی مجازی به ازاء هر هسته را آدرس دهی می‌کند و به این ترتیب اجرای همزمان دو دستور در هر هسته میسر می‌شود.
    در نسل ششم پردازنده‌های اینتل پشتیبانی از Hyper-Threading تقریبا در تمام پردازنده‌ها اضافه شده است یعنی حتی پردازنده‌های Core i3 نیز با وجود ۲ هسته قادر به اجرای ۴ تسک همزمان هستند.
    فناوری توربو بوست چیست و چه تاثیری در سرعت پردازش دستورات دارد؟
    توربو بوست فناوری اختصاصی اینتل است. اگر پردازنده‌ای مجهز به این فناوری باشد در شرایطی که حجم زیادی از دستورات برای پردازش به پردازنده سپرده شود به صورت موقت سرعت کلاک پردازنده را افزایش می‌دهد تا دستورات با سرعت بالاتری پردازش شوند. این فرکانس به صورت موقت افزایش می‌یابد و پس از خلوت شدن پردازنده، مجددا پردازش امور با فرکانس پایه دنبال می‌شود. در صفحه‌ی مشخصات فنی پردازنده‌هایی که از این فناوری پشتیبانی می‌کنند، عددی در مقابل عبارت Turbo Boost ذکر می‌شود که همان فرکانس حداکثری است که در حال توربو بوست، پردازنده با آن کار خواهد کرد.
    حافظه‌ Cache چیست و چه تاثیری در عملکرد پردازنده دارد؟
    کش نوعی از حافظه‌ است که سرعت انتقال اطلاعات در آن بسیار سریع است. این حافظه به همراه CPU و GPU در یک تراشه مجتمع می‌شود تا پردازنده به سرعت به آن دسترسی داشته باشد. پردازنده از حافظه‌ی کش برای ذخیره سازی اطلاعات مربوط به دستورات در حال پردازش خود استفاده می‌کند و به جای آنکه مرتبا به حافظه‌ی رم یا دیسک سخت دسترسی داشته باشد، اطلاعاتی که مرتبا به آن‌ها نیاز دارد را در کش ذخیره می‌کند.
    وضعیت حافظه‌ی رم با دیسک سخت نیز به همین صورت است، پردازنده به جای آنکه مرتبا اطلاعات را از روی حافظه‌ی نه چندان سریع، دیسک سخت یا SSD بخواند، به حافظه‌ی رم منتقل می‌کند تا در مراجعات بعدی دسترسی به آن‌ها سریع‌تر انجام شود. حافظه‌ی کش ظرفیت پایین‌تری در مقایسه با حافظه‌ی رم دارد، اما دسترسی اطلاعات در کش فوق‌العاده سریع‌تر از رم است.
    آیا پردازنده‌ Core i5 در لپ‌تاپ، اولترابوک و کامپیوتر رومیزی یکسان است و عملکردی یکسانی دارد؟
    اینتل تنها در نام‌گذاری پردازنده‌های i3, i5 و i7 مشتری خود را گمراه نمی‌کند. اینتل پردازنده‌های متفاوتی را برای اولترابوک، نوت‌بوک و کامپیوتر رومیزی تولید کرده است که البته همه‌ی آن‌ها نیز در سری‌های Core i7, Core i5 و Core i3 قرار می‌گیرند. اما پردازنده‌ی Core i7 که در کامپیوتر رومیزی استفاده می‌شود به مراتب قوی‌تر از نسخه‌ی لپ‌تاپ است و به همین ترتیب پردازنده‌ای که در لپ‌تاپ استفاده می‌شود قوی‌تر از پردازنده‌ی Core i7 است که در اولترابوک قرار می‌گیرد.






    بخش اول در این نام‌گذاری با i7, i5, i3 یا M شروع می‌شود و مشخص کننده سری پردازنده است. عدد اول از بخش عددی، به نسل پردازنده اختصاص داد. در مثال بالا عدد ۶ نشان‌دهنده‌ی نسل ششم (Skylake) است و سه رقم بعدی نیز شماره‌ی SKU است. اما بخش مهم در پردازنده‌های اینتل که تفاوت بین پردازنده‌های موبایل و دسکتاپ را مشخص می‌کند در انتهای این رشته قرار دارد. در جدول زیر می‌توانید توضیح مربوط به حروف آخر در نام پردازنده‌ها را مشاهده کنید:






    نکته‌ی عجیب در بین نام گذاری پردازنده‌های سری Core i اینتل این است که تا نسل چهارم وقتی در انتهای نام پردازنده‌ی حرف M یا U می‌آمد می‌توانستیم به سرعت متوجه شویم که با یک پردازنده مخصوص لپ‌تاپ یا پردازنده‌ی مخصوص اولترابوک طرف هستیم؛ اما از نسل پنجم به بعد، اینتل تصمیم گرفت تا حرف M را با H جایگزین کند. به این ترتیب در انتهای نامِ پردازنده‌های بکار گرفته شده در لپ‌تاپ‌های عادی، حرف H به چشم می‌خورد و در لپ‌تاپ‌های گیمینگ یا لپ‌تاپ‌های قدرتمند از پردازنده‌های قوی‌تر با حرف HK یا HQ استفاده می‌شود. اولترابوک‌ها یا لپ‌تاپ‌های باریک و کم‌مصرف نیز به پردازنده‌های U مجهز می‌شوند. پس ترتیب قدرت پردازنده‌های اینتل به شکل زیر است:
    HQ>HK>H>U
    به همین ترتیب نیز پردازنده‌های سری U کم‌مصرف‌ترین و پردازنده‌های سری HK و HQ پرمصرف‌ترین در بین پردازنده‌های موبایل به حساب می‌آیند. در واقع هر چه پردازنده‌ها قوی‌تر می‌شوند مصرف انرژی افزایش یافته و طول عمر باتری کاهش می‌یابد. پس اگر اولویت شما در خرید لپ‌تاپ، طول عمر باتری، وزن کم و قابلیت حمل آسان است، پیشنهاد می‌شود که لپ‌تاپ با پردازنده‌ی سری U تهیه کنید. ولی اگر به دنبال اجرای بازی‌ها یا نرم‌افزارهای محاسباتی سنگین دارید بهتر است لپ‌تاپ با پردازنده‌ی سری HQ یا HK تهیه کنید که در این صورت طول عمر باتری کم‌تر، وزن بیشتر و ضخامت بالاتر خواهید داشت.
    اما حرف K در تمام مدل‌های موبایل (منظور لپ‌تاپ‌ها) و دسکتاپ به معنی Unlocked است. این پردازنده‌ها قابل اورکلاک شدن هستند و کاربر می‌تواند به میل خود فرکانس پردازنده‌ها را اورکلاک کند تا بازده‌ی بالاتری را در اختیار بگیرد. اما در فرکانس پایه این مدل از پردازنده‌های هیچ تفاوتی با معادل بدون K آن‌ها ندارند.
    چطور از طریق نام مدل پردازنده، متوجه‌ی تعداد هسته‌ها، فناوری‌ها و فرکانس آن شویم؟
    چنین امکانی وجود ندارد! اما ساده‌ترین راه آن است که نام مدل پردازنده‌ی مورد نظر خود را در گوگل جستجو کنید. معمولا اولین نتیجه‌ی جستجو، سایت ark.intel.com است که در آن جزئیات کامل در باره‌ی پردازنده به همراه تعداد هسته‌ها، میزان مصرف انرژی، پشتیبانی از فناوری‌های Hyuper Threading و Turbo Boost، میزان حافظه‌ی کش و غیره بدست می‌آورید.
    در نظر داشته باشید که پردازنده‌های Core i7 می‌توانند بین ۲ تا ۸ هسته داشته باشند و فرکانس کاری آن‌ها نیز در سری U در کمتری سطح و در سری‌های دسکتاپ در بالاترین سطح تعیین می‌شود. پس اگر قصد خرید لپ‌تاپ جدیدی را دارید تنها با شنیدن نام Core i7 تصور نکنید که بازده شبیه به پردازنده‌‌ی Core i7 کامپیوتر رومیزی خود را در اختیار خواهید داشت. اما همیشه سعی کنید کامپیوتری خریداری کنید به پردازنده از جدیدترین نسل مجهز شده باشد.


  11. ÐÂИĪЄĿ
    انویدیا در سال های گذشته تمایل چندانی برای کاهش قیمت محصولات خود به منظور رقابت بهتر با کمپانی رقیب از خود نشان نمی داد، اما شرایط به وجود آمده در دو سال گذشته سبب عقب نشینی این کمپانی گردیده تا قیمت کارت های گرافیک خود را کاهش دهد. این بار نوبت به کارت های سری 900 انویدیا رسیده تا در آستانه تعطیلات سال نو میلادی بتواند توجه کاربران را به سمت محصولات خود جلب کند. هر چند تمام محصولات سری 900 در لیست کاهش قیمت قرار ندارند اما نتیجه آن برای گیمرهای علاقمند به اجرای بازی با کیفیت 1080 و 1440 پیکسل بسیار مناسب خواهد بود.
    کارت گرافیک GTX 970 که پیش از این با قیمت 350 دلار به فروش می رسید، هم اکنون با 50 دلار کاهش قیمت در بازار عرضه خواهد شد. پردازنده گرافیکی GM204 همراه با 1664 واحد پردازشی CUDA و تعداد 5 میلیارد و 200 میلیون ترانزیستور به چهار گیگابایت حافظه گرافیکی GDDR5 نیز مجهز است و خریداری چنین محصولی با قیمت 300 دلار برای گیمرها بسیار لذت بخش خواهد بود. کارت گرافیک GTX 960 دومین محصول انویدیا از سری 900 به شمار می رود که با کاهش قیمت حدود 21 دلاری، از این پس با قیمت 179 دلار در دسترس کاربران قرار خواهد گرفت. پردازنده گرافیکی GM206 همراه با 1024 هسته پردازشی CUDA، تعداد 2 میلیارد و 940 میلیون ترانزیستور و دو گیگابایت حافظه گرافیکی GDDR5 از امکانات این محصول به شمار می رود. گل سر سبد انویدیا یعنی کارت گرافیک GTX 980 که پیش از این با قیمت 550 دلار به فروش می رسید با کاهش قیمت قابل توجه 100 دلاری در اختیار گیمرها قرار خواهد گرفت. پردازنده گرافیکی GM204 با تعداد 5 میلیارد و 200 میلیون ترانزیستور و 2048 هسته پردازشی CUDA در کنار چهار گیگابایت حافظه گرافیکی GDDR5 از امکانات کارت گرافیک GTX 980 به شمار می روند که از این پس با قیمت 449 دلاری به فروش خواهد رسید.
  12. ÐÂИĪЄĿ
    شرکت اینتل با انتشار گزارشی اعلام کرد که قصد تغییر سیاست‌های خود را دارد و بر این اساس مرکز توسعه ابزارهای امنیتی خود را واگذار می‌کند.



    روزنامه فایننشال تایمز در آخرین شماره خود نوشت که اینتل قصد دارد دامنه فعالیت‌های خود را کاهش دهد و از بازار محصولات امنیتی خارج شود.



    بر اساس آخرین تصمیمات قرار شده است مرکز توسعه سیستم‌های امنیتی از بخش تولید تراشه‌های اینتل جدا شود. اگرچه این فرآیند چندان آسان به نظر نمی‌رسد، ولی اینتل تصمیم خود را گرفته است تا بازوی امنیتی خود را به فروش برساند.



    شرکت اینتل حدود نیم دهه قبل مرکز تولید نرم‌افزارهای امنیتی McAfee را به قیمت ۷.۷ میلیارد دلار خریداری کرد. ولی هم‌اکنون به این نتیجه رسیده است که این زیرمجموعه برای آن‌ها کاربرد چندانی ندارد.



    اینتل هم‌اکنون تمرکز کمتری بر بخش امنیت دارد و حتی در آخرین محصولاتی که در این زمینه ارائه کرده، سعی داشته است کمتر از نام McAfee استفاده کند.


    مرکز تولید سیستم‌های امنیتی این شرکت Intel Security نام دارد که شرکت McAfee یکی از زیرمجموعه‌های آن محسوب می‌شود. سال گذشته زمانی که «رِنی جیمز» مدیرعامل این مرکز برکنار شد، «کریس یانگ» مدیرعامل اینتل مدیریت آن در اختیار گرفت تا بتواند آن را زنده کند که البته چندان موفق نبود.
    منابع آگاه می‌گویند «جان مک‌آفی» بنیان‌گذار شرکت McAfee که آن را به اینتل فروخته بود بار دیگر تمایل دارد شرکت امنیتی مذکور را خریداری کند و در این زمینه مذاکراتی انجام داده است
  13. ÐÂИĪЄĿ
    معمولا کارکرد سیستم‌های ورک‌استیشن و سرور خیلی به‌چشم نمی‌آیند،؛ اما نباید فراموش کنیم که تمامی فعالیت‌‌های روزمره کاربران و شرکت‌های کوچک و بزرگ توسط این گروه از کامپیوترهای قدرتمند، مدیریت و اجرا می‌شوند
    وب‌سرورها، ایستگاه‌‌های ذخیره‌ساز داده‌ها و محاسبه‌گرهای قدرتمند موجود در مراکز علمی و پژوهشی نمونه‌هایی از سرورهای توانمند هستند که قادرند در کسری از ثانیه، میلیاردها دستورالعمل سنگین و پیچیده را محاسبه و پردازش کنند. دو شرکت اینتل و AMD، سازندگان انحصاری پردازنده‌‌های سرور هستند که تا سه سال پیش و برای جلب شرکت‌های بزرگ تجاری و ارايه‌دهندگان خدمات، با یکدیگر رقابت می‌کردند. اما در یک بازه زمانی، شرکت AMD‌ با ایجاد خط تولید جدید، به سمت طراحی تراشه‌‌های SoC تغییر مسیر داد و این موجب شد تا اینتل فضای بیشتری را برای حضور در بازار پردازنده‌‌های سرور به دست آورد. اگرچه هنوز هم به‌دلیل قیمت کمتر، پردازنده‌‌هایی چون اوپترون 6378 ای‌ام‌دی مشتریان خاص خود را دارند، نمی‌توان کتمان کرد که بیش از 70 درصد از بازار پردازنده‌های سرور و ورک‌استیشن در اختیار شرکت اینتل قرار دارد. اما شرکت اینتل در روزهای اخیر ویرایش چهارم پردازنده‌های زئون با معماری جدید برادول EX را معرفی کرد که بر پایه پلتفرم سلف بزرگ‌ترش، یعنی هاسول EX طراحی شده است. مدل E7 8890 v4 پردازنده بسیار قدرتمندی است که علاوه بر بهینه‌سازی‌های صورت‌گرفته در ساختمان آن، در تعداد هسته‌ و حافظه نهان نیز دستخوش تغییرات بزرگی شده است. این پردازنده مدرن از چهار یونیت مجزا (دو یونیت متشکل از چهار کلاستر) روی ویفر سیلیکون (Cluster on Die) بهره می‌برد که هر کدام شش هسته حقیقی با 5/2 مگابایت حافظه LLC (سرنام Last Level Cache) را در خود جای داده است. این در حالی است که در خانواده هاسول EX، دو یونیت COD‌ در نظر گرفته شده بود. برای هر دو کلاستر، یک بخش «مدیریت» و «کنترلر» در نظر گرفته شده است. این بخش شامل Home Agent، سیستم مدیریت وقفه و کنترلر حافظه‌‌ها هستند که در قسمت فوقانی سیلیکون اصلی پردازنده جانمایی شده‌‌اند. برای هر یک از دو کلاستر، یک تک لینک و یک دو لینک QPI در نظر گرفته شده تا ورودی و خروجی داده‌ها را مدیریت کنند، اما این پردازنده با معماری قدرتمند و کم‌مصرف برادول تولید شده که مولفه‌هایی چون گره‌‌های 14 نانومتری و برخورداری از چهار خط مجزای PCIe 3.0 برای ارتباط کارت گرافیک با پردازنده (خطوط X16، X8 و X4) را نیز در کارنامه خود دارد. همچنین تعبیه سه لینک QPI مجزا، پهنای باند 6/9 گیگاتکسل بر ثانیه را برای انتقال داده‌ها میان مادربورد و پردازنده فراهم خواهد کرد. در مجموع، 60 مگابایت حافظه نهان L3‌ برای زئون 8890 در نظر گرفته شده که در قیاس با 45 مگابایت حافظه نهان پلتفرم هاسول EX، این بخش افزایش قابل توجهی را تجربه کرده است. 24 هسته حقیقی و 48 رشته پردازشی با حداکثر فرکانس 3400 مگاهرتز، از مشخصات تازه‌وارد اینتل است. اما کنترلر حافظه مجتمع پردازنده E7 8890 v4 با پشتیبانی از سه شکاف و هشت کانال حافظه، امکان تعبیه حداکثر 24 اسلات DIMM‌ را روی مادربوردهای سازگار میسر کرده است. کنترلر حافظه پردازنده 8890 از حافظه‌های DDR3 با فرکانس 1600 و DDR4 با فرکانس 1866 مگاهرتز حمایت کرده و نصب تا 3072 گیگابایت حافظه را روی مادربورد، امکان‌پذیر می‌سازد. مطابق مشخصات اعلام‌شده، سازندگان می‌توانند تا هشت سوکت پردازنده را روی مادربوردهای سازگار نصب کنند. این مهم به مصرف‌کنندگان اجازه می‌دهد با نصب هشت پردازنده زئون 8890، ماشین محاسبه‌گری را پیکربندی کنند که از 192 هسته حقیقی، 384 رشته پردازشی مجازی و 24 ترابایت حافظه DDR4 برخوردار باشد. شاید بتوان پردازنده Power8 شرکت IBM را به‌عنوان یک رقیب برای این پردازشگر برشمرد، اما اینتل ادعا کرده که قدرت پردازشی پردازنده جدیدش، 4/1 برابر بیشتر و مصرف انرژی آن 50 درصد کمتر از پاور 8 شرکت آی‌بی‌ام است. پردازنده زئون E7 8890 v4 عضو ارشد خانواده برادول EX‌ است که تنها 165 وات مصرف دارد و با قیمت 7174 دلار به بازار عرضه می‌شود.
  14. ÐÂИĪЄĿ
    اینتل هنگام معرفی خانواده‌ی پردازنده‌های کم مصرف خود موسوم به Core M‌، با تاکید بر مصرف پایین انرژی این پردازنده‌ها، از آن‌ها به عنوان انقلابی در صنعت پردازنده‌ها یاد کرد، اما ظاهرا این خانواده به پایان کار خود نزدیک شده است.
    در سال ۲۰۱۴، کمپانی اینتل قول داد که پیاده‌سازی کم‌مصرف معماری برادول (Broadwell) این شرکت، همان انقلابی را به وجود بیاورد که تولیدکنندگان مختلف، مدت‌ها انتظار داشتند در معماری x86 این کمپانی ببینند. اینتل مدعی بود که استفاده از پردازنده‌های سری Core M کاهش بسیار چشمگیر مصرف انرژی را در پی داشته و موجب می‌شود فشرده سازی و اجتماع قطعات سخت‌افزاری به بهترین وجه شده و امکان ساخت سیستم‌های x86‌ بدون فن را برای اولین بار فراهم کند.
    متاسفانه تاریخ این گونه نشان نمی‌دهد و ادعای اینتل ثابت نشد. گرچه پردازنده‌های Core M توانستند به موفقیت‌هایی در تبلت‌های بزرگ، الترابوک‌ها و تبلت‌های هیبریدی دست یابند، اما سخت‌افزار این تبلت‌ها نزدیک به پرازنده‌های core i3، i5 و i7‌ بوده است. برای این که دید بهتری به این موضوع پیدا کنید بهتر است بدانید که پس از یک بررسی مشخص شد که از بین ۳۲۸ مدل مختلف از تبلت‌های هیبریدی، تنها ۴۲ دستگاه از پردازنده‌های core M، M3 ،M5 و M7 بهره می‌برند. این بدان معناست که گرچه سری Core M به طور کامل از خطوط تولید کنار گذاشته نشده‌اند، اما توجه چندانی هم به آن‌ها نمی‌شود.
    دیجیتال ترندز به تازگی مقاله‌ای منتشر کرده و در آن گفته است: «هیچ کس پردازنده‌های سری Core M اینتل را نمی‌خواهد و نمایشگاه کامپیوتکس هم صحت ادعای ما را ثابت کرد.» گرچه ممکن است وضعیت به اندازه‌ای که دیجیتال ترندز گفته است وخیم نباشد، اما تا حدودی هم باید به این حقیقت اعتراف کرد که بر خلاف ادعا و هیاهوی تبلیغاتی اینتل در سال ۲۰۱۴، پردازنده‌های سری Core M نتوانسته‌اند به انتخاب اصلی تولیدکنندگان دستگاه‌های هیبریدی تبدیل شوند. همچنین بر خلاف دیجیتال ترندز، ما گمان نمی‌کنیم که این مشکل مربوط به قیمت یا برند این تراشه‌ها باشد، چرا که اینتل معتبرترین سازنده‌ی تراشه در تمام دنیا است و قیمت‌گذاری این تراشه‌ها هم نسبت به مدل‌های دیگر اینتل منصفانه بوده است.



    هدف اینتل از ساخت پردازنده‌های سری Core M قرار دادن گزینه‌های بیشتر در دسترس تولیدکنندگان اولترابوک‌های بالارده بود. این تولیدکنندگان پیش‌تر گزینه‌‌های محدودی در دسترس داشتند. متاسفانه در بسیاری از موارد، تولیدکنندگان ترجیح دادند که در کنار افزایش رزولوشن صفحه نمایش، تمرکز خود را روی کاهش ضخامت و رسیدن به باریک‌ترین طراحی ممکن قرار دهند و همین موجب شد که از پردازنده‌های Core M دوری کنند.
    افزودن هر پیکسل به صفحه نمایش، بهایی دارد که باید پرداخت شود و آن هم مصرف بیشتر انرژی است. اگر بخواهید متنی را با بزرگنمایی ۱۵۰ تا ۲۰۰ درصد در صفحه نمایش جدید خود بخوانید، پیکسل‌هایی که حالا توسط چشم شما دیده نمی‌شوند مقداری انرژی مصرف می‌کنند که بیشتر از نمایشگر قبلی با رزولوشن کمتر است. صفحه نمایش رده‌بالا که دارای روزلوشن‌های بالایی هستند، خود انرژی گرمایی قابل توجهی تولید می‌کنند و همین موجب می‌شود که برای گرم شدن پردازنده، حد معینی تعیین کنیم که از آن فراتر نرود. چیپ‌های تولید شده توسط اینتل هنوز دارای مدار مجتمع وای‌فای یا رادیو روی خود نیستند، اما از طرفی مصرف انرژی آن‌ها از سیستم روی چیپ‌های ARAM که گزینه‌های یاد شده را بر روی خود دارند بالاتر است.
    اینتل هرگز به صورت رسمی تایید نکرد که پردازنده‌های Core M از نسخه‌ی کم مصرف معماری ۱۴ نانومتری بهره می‌برند، اما اشاره‌هایی مختصر به این موضوع داشته است. مثلا در برخی از بیانیه‌های اینتل، به فرایند ۱۴ نانومتری ساخت این پردازنده‌ها و تمایز آن از فرایند ۱۴ نانومتری TriGate‌ معمول این کمپانی اشاره‌هایی شده است. اگر این موضوع صحت داشته باشد، بعید است که اینتل به همین راحتی قصد تعطیل کردن خط تولید تراشه‌های سری Core M خود را داشته باشد. اگر هم این کمپانی قصد توقف تولید این محصولات را داشته باشد، هنوز در حد پیشنهاد است و نمی‌توان زمان خاصی را برای آن تعیین کرد.
    بررسی‌های دیجیتال ترندز روی باتری دستگاه‌ها هیبریدی نشان داد که اگرچه در شرایط بیکاری و استندبای، پردازنده‌های Core M نسبت به سایر پردازنده‌های مورد استفاده در این محصولات از نظر مصرف انرژی دارای بازدهی بهتری هستند، اما در عمل هنگام استفاده و در حین انجام کارهای عادی، تفاوت چندانی با سایر پردازنده‌ها ندارند. این وبسایت به بررسی سه مدل مختلف از کمپانی‌های سامسونگ، لنوو و ایسوس پرداخته است. مدل‌های Samsung Ativ Book 9 ،Zenbook UX305 و Lenovo T450s. مدل Ativ Book 9 سامسونگ از یکی از پردازنده‌های نسبتا قدیمی و سری اول خانواده‌ی Core M اینتل بهره می‌برد که مبتنی بر معماری برادول است، در حالی که مدل Zenbook UX305 ایسوس از یک پردازنده Core m3 6Y30 جدید و مبتنی بر اسکای‌لیک بهره می‌برد. بهینگی و عملکرد این دو مدل در مصرف باتری، با دستگاه T450s لنوو مقایسه شده است. این دستگاه از پردازنده‌ی core i5 5300U بهره می‌برد. در جدول زیر، نتایج این بررسی را مشاهده می‌کنید.



    تفاوت زیاد بین مصرف باتری این دو پردازنده‌ی Core M در حالت استراحت و بی‌وظیفگی، نشان‌گر وجود تفاوت‌های ظریفی در تنظیم UEFI‌ این دو پردازنده است، و ناشی از تفاوت معماری این دو نیست. به همین دلیل است که در تست‌های بعدی، این دو پردازنده بسیار به هم نزدیک هستند.
    این تست‌ها که بر اساس کارکرد معمول یک دستگاه در دنیای واقعی شبیه سازی شده‌اند و نتایج آن‌ها نشان داد که گرچه اینتل موفق شده است پردازنده‌هایی کم‌مصرف به کاربران عرضه کند، اما تنها اندکی کم مصرف‌تر. اینتل نتوانسته پردازنده‌هایی بسازد که به طور جدی و چشمگیری کم مصرف‌تر از نمونه‌های پیشین این کمپانی باشند. همان طور که در شکل بالا ملاحظه می‌کنید، اختلاف مصرف انرژی بین این دو گروه پردازنده در شرایط کاری عادی چندان زیاد نیست. نمی‌توان با اطمینان گفت که قیمت چقدر در این امر تاثیر داشته است.
    از آن‌جا که Core M 2 in 1 یعنی نوع قابل استفاده‌ در تبلت‌های هیبریدی، نسبتا گران و مخصوص دستگاه‌های بالارده است، سازندگان محصولاتی همچون سرفیس ۳ که قیمت پایین دارد، ترجیح می‌دهند از پردازنده‌های سری اتم کمپانی اینتل بهره ببرند، چرا که این پردازنده‌ها بسیار ارزان‌تر از پردازنده‌های Core M هستند. مثلا پردازنده‌ی Atom x7-Z8700 تنها ۳۷ دلار قیمت دارد که در برابر قیمت‌های چندصد دلاری پردازنده‌های Core M 2 in 1 واقعا ناچیز است.
    از طرفی می‌توان مواضع تند دیجیتال ترندز در برابر پردازنده‌های Core M را درک کرد. در مجموع، ممکن است این وبسایت در مورد فاصله گرفتن تولیدکنندگان از این پردازنده‌ها به خاطر قیمت‌ آن‌ها درست بگوید. کمپانی‌ها از این پردازنده‌ها در محصولات خود چندان استفاده نمی‌کنند، زیرا احتمالا این پردازنده‌ها برتری خاص و چشمگیری در ازای قیمت بالایشان ندارند. البته این فقط یک عقیده است و نمی‌توان عدم موفقیت این سری را فقط ناشی از قیمت آن‌ها دانست. پیش‌تر هم گفتیم که امروزه تولیدکنندگان در ساخت دستگاه‌های خود به صورت وسواس‌گونه‌ای به افزایش رزولوشن صفحه نمایش تا مقادیر بیهوده و صرفا تبلیغاتی، کاهش ضخامت و کم کردن وزن توجه می‌کنند. البته افزایش رزولوشن همیشه بیهوده نیست و کاربردی بودن یا نبودن آن به اندازه‌ی پنل صفحه نمایش دستگاه هیبریدی مورد نظر بستگی دارد. مثلا رزولوشن 4K برای یک تبلت ۱۰ اینچی واقعا ضروری نیست، چرا که حتی اگر از پنلی با رزولوشن 2K هم استفاده کنیم، باز هم می‌توان محتوای دلخواه را با بالاترین کیفیت مشاهده کرد.
    در نتیجه‌ی اعمال تغییرات مذکور در طراحی و ساخت، طبیعتا فضای کمتری در دسترس بوده و باتری‌های کوچکتری هم در بدنه جای داده می‌شود و شاید همین امر موجب عملکرد نسبتا ضعیف پردازنده‌‌های Core M هم در عملکرد و هم در میزان مصرف انرژی شده است. کسب نتایج نزدیک در تست تعجبی ندارد. به هر حال این پردازنده‌ها با پردازنده‌های Core i5، i3 و i7 که در دستگاه‌هایی با اندکی ضخامت بیشتر استفاده شده‌اند مقایسه نشده‌اند. ضخامت و باتری دستگاه‌های بهره‌مند از پردازنده‌های Core i بیشتر از دستگاه‌های دارای پردازنده‌ی Core M است و همین موجب استفاده از باتری‌هایی نابرابر در این دو گروه از محصولات شده است.
    اگر کمپانی اینتل تصمیم به توقف تولید پردازنده‌های سری Core M خود گرفته است، بهتر است این کار را تا زمان عرضه‌ی پردازنده‌های ۱۰ نانومتری سری Cannonlake به تاخیر بیندازد، چرا که اینتل هم اکنون روی فناوری ۱۴ نانومتری خود مانور می‌دهد. از طرفی پردازنده‌های Core M هم بر اساس همین فناوری ساخته شده‌اند و با حذف آن‌ها، محصول خارق‌العاده‌ای ساخته نخواهد شد، زیرا از لیتوگرافی کوچک‌تر خبری نیست و در هر صورت اینتل باید تا هنگام معرفی فناوری ۱۰ نانومتری خود، از تکنولوژی ۱۴ نانومتری استفاده کند و به همین دلیل نمی‌تواند با حذف سری Core M و ارائه‌ی یک سری ۱۴ نانومتری جدید، تغییرات شگرفی ایجاد کند. از طرفی اپل هم مک‌بوک خود را به پردازنده‌های Core M‌ مجهز کرده است و ممکن است بخواهد در نسل‌های بعدی اولترابوک خود مجددا از این پردازنده‌ها استفاده کند. بنابراین بهتر است اینتل فعلا دست نگه داشته و به تولید پردازنده‌های Core M خود ادامه دهد.
  15. ÐÂИĪЄĿ
    اینتل به تازگی وب‌سایت خود را از دسترس کاربران ایرانی خارج کرده است.



    موضوع برجام و برداشته شدن تحریم‌های ایران همچنان از اخبار داغ داخلی و بین‌المللی است و حرف و حدیث‌های زیادی پیرامون آن وجود دارد. در حالی که در بخش‌های مختلف برخی تحریم‌ها برداشته شده ولی به نظر می‌رسد در حوزه‌ی فناوری اوضاع کمی متفاوت است و کمپانی‌های مشهور همچنان با کاربران ایرانی سر ستیز دارند. اینتل به تازگی وب‌سایت خود را از دسترس کاربران ایرانی خارج کرده است.
    با وجود اینکه قرار بوده بعد از قطعی‌شدن برجام، تمامی تحریم‌های ناعادلانه علیه ایران برداشته شود، ولی به نظر می‌رسد همچنان کارشکنی‌های زیادی صورت می‌گیرد. در حالی که کاربران ایرانی همچنان از گوگل و سنگ‌اندازی‌های گاه و بیگاهش دل خوشی ندارند، اینتل نیز به عنوان بزرگترین تولیدکننده‌ی پردازنده در جهان، وب‌سایت خود را از دسترس ایرانی‌ها خارج کرده است. با مراجعه به سایت اینتل با متنی به شرح زیر روبرو می‌شوید:
    متاسفیم!
    درخواست شما به دلیل اینکه در منطقه‌ی تحریم شده از سوی آمریکا قرار دارید، رد می‌شود. ما از اینکه در شرایط فعلی نمی‌توانیم امکان استفاده از نرم‌افزار، خدمات و تکنولوژی‌های خود را برای شما فراهم کنیم، پوزش می‌خواهیم.
    کمپانی Intel Corporation یک مجموعه‌ی آمریکایی است و باید مقررات صادرات این کشور را رعایت کرده و در کنار قوانین وضع شده از سوی خزانه‌داری برای تعامل با برخی کشورها، مجبور هستیم قوانین دولت آمریکا را نیز پیاده کنیم.
    اگر فکر می‌کنید درخواست شما به اشتباه پذیرفته نشده است، لطفا از طریق لینک http://software.intel.com/contact/ با تیم پشتیبانی ما تماس بگیرید.
    به نظر می‌رسد همچنان کشورهای غربی تلاش می‌کنند به نحوی از اجرای کامل مفاد برجام شانه خالی کنند و کاربران ایرانی حوزه فناوری نیز باید به امید روزهای خوش آینده باشند.


  16. ÐÂИĪЄĿ
    همه ما اینتل را با پردازنده‌های معروفی که ارائه می‌کند، می‌شناسیم. اما جالب است بدانید که امروزه بسیاری از بزرگان دنیای فناوری فعالیت‌های خود را محدود به یک حوزه نکرده و در بخش‌های دیگری وارد می‌شوند. اینتل هم از این قاعده مستثنا نیست. سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نظیر پژوهش‌های تحقیقاتی زیست محیطی , سرورها تنها بخشی از فعالیت‌های تجاری اینتل به شمار می‌روند. اما به نظر می‌رسد اینتل به این حقیقت آگاه شده است که هواپیماهای بدون سرنشین درآمدزایی بالایی برای این شرکت به ارمغان خواهند آورد.

    اینتل قراردادی را با شرکت حمل و نقل هوایی Ynueec که در زمینه توسعه هواپیماهای بدون سرنشین فعال است؛ منعقد کرده است. به موجب این قرارداد 60 میلیون دلاری اینتل متعهد شده است در زمینه توسعه هواپیماهای بدون سرنشین تحت شرایطی که در قرارداد ذکر شده است سرمایه‌گذاری کند. با توجه به این‌که بازار کامپیوترهای شخصی رو به افول نهاده و حتی ورود ویندوز 10 هم نتوانست جان تازه‌ای به این بازار ببخشد، اینتل تصمیم گرفته است، گزینه‌های احتمالی دیگری را جایگزین آن‌ها کند.



    همان‌گونه که مدیر فروش اینتل پیشتر اعلام کرده بود، اینتل این توانایی را دارد تا دنیای ترانزیستورهای خود را به خارج از دنیای کامپیوترهای شخصی و سرورها وارد کند. بر همین اساس اینتل تصمیم گرفته است یک همکاری فی مابین را با شرکت Ynueec منعقد سازد. این قرارداد نه تنها اینتل را در آینده نزدیک به یکی از بازیگران اصلی هواپیماهای بدون سرنشین تبدیل خواهد کرد، بلکه به این شرکت اجازه می‌دهد کمی از دنیای کامپیوترهای شخصی که این روزها شور و حال روزهای اولیه خود را ندارد فاصله بگیرد. وال استریت ژورنال در مقاله‌ای به سیاست‌های کرززنیج برایان مدیرعامل اینتل در این زمینه اشاره کرده است. مدیرعامل اینتل سرمایه‌گذاری‌های زیادی را روی فناوری‌های در حال ظهور انجام داده است. این بخشی از برنامه‌ریزی‌های اینتل در ارتباط با تحولات بازار کامپیوترهای شخصی است. به‌طوری که اگر بازار کامپیوترهای شخصی همچنان شاهد رشد منفی باشد، اینتل جایگزین‌های مناسبی را در خصوص کسب درآمد و افزایش سهام خود در اختیار داشته باشد. شرکت Yuneec در سال 1999 میلادی در هنگ کنگ تأسیس شد. Yuneec یک شرکت حمل و نقل هوایی است که تخصص‌اش در زمینه تولید هواپیماهای بدون سرنشین، هلی‌کوپترها و مایکروکوپترهایی است که با نیروی برق کار می‌کنند. این شرکت عمدتا با محصولات هوایپمای تک سرنشین E-Spyder و مجموعه مایکروکوپترهای Typhoon خود معروف است. کوادکوپتر Typhoon Q500 یک هواپیمای بدون سرنشین است که در سال 2014 میلادی به بازار آمد.






    این هواپیمای بدون سرنشین بر مبنای آندروید کار کرده و مجهز به یک دوربین 1080p است. این پرنده چهار ملخه توانایی برقراری ارتباط ویدویی بر مبنای فرکانس کاری 2.4 گیگاهرتز را دارد. تصاویر ضبط شده 12 مگاپیکسلی بدون وجود هیچ‌گونه نشانه‌ای از لرزش، کنترل دستی تفکیک‌پذیری ویدویی، بالانس سفید و تنظیم نور، دقت دوربین در سه محور، مدت زمان پرواز 25 دقیقه‌ای، میکروفون و.... از ویژگی‌های این هواپیمان بدون سرنشین به شمار می‌رود.



    اینتل به عنوان غول دنیای تراشه‌ها نه تنها فناوری‌های بسیار پیشرفته‌ای در اختیار دارد، بلکه از سرمایه مالی کافی و بهترین متخصصان بهره می‌برد. در طرف مقابل Yuneec قرار دارد. شرکتی که نزدیک به 16 سال تجربه حضور در صنعت هوا و فضا را در کارنامه خود دارد. این شرکت تاکنون توانسته است، صدها اختراع ارزشمند را در این زمینه به ثبت برساند. با یک حساب سرانگشتی مشاهده می‌کنیم همکاری فی مابین این دو شرکت چه تحولات عظیمی را در زمینه طراحی هواپیماهای بدون سرنشین رقم خواهد زد. دِرون‌ها (Drones) که به نام وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین از آن‌ها یاد می‌شود به شدت مورد توجه شرکت‌ها قرار گرفته‌اند. به ویژه آن‌که این هواپیماهای بدون سرنشین توانسته‌اند کاربردهای عملی خود را در زمینه کسب و کارها به اثبات برسانند. فراتر از آن این که این هواپیماهای بدون سرنشین در زمینه یکسری وظایف تحقیقاتی همچون بررسی زمین‌های کشاورزی، ورود به زمین‌هایی که دچار بلاهای طبیعی شده‌اند بسیار پر کاربرد هستند. کرززنیج در این‌باره گفته است: «هواپیماهای بدون سرنشین در حال تغییر قواعد بازی هستند. ما درون‌ها را در نقشه راه اینتل قرار داده‌ایم. هواپیماهای بدون سرنشین در آینده نزدیک انقلابی را در صنعت هوایی رقم خواهند زند.»


  17. ÐÂИĪЄĿ
    تنها چند روز پس از عرضه آفیس 2016، به نظر می‌رسد که این بسته نرم افزاری محبوب با برخی سیستم‌های مجهز به پردازنده‌های نسل پنجمی Broadwell مشکل جدی دارد و مانع از اجرای آن می‌شود. طبق گزارش‌های متعددی در فروم‌های اینترنتی، آفیس 2016 با پردازنده‌های i5-5675C ،i7-5775C و i7-5700HQ قابل استفاده نیست.

    بر اساس گزارش‌ها، اجرای آفیس 2016 بر روی سیستم‌های مجهز به پردازنده‌های، به بروز خطای صفحه آبی مرگ با کد «Machine_Check_Exception» می‌انجامد و بروزرسانی سیستم عامل، خود آفیس و درایور‌ها بی‌تاثیر است. با بررسی گزارش‌ها و سیستم عامل‌های مختلف، به نظر می‌رسد که این خطا از نقصی در طراحی پردازنده‌های Broadwell ناشی می‌شود. این مشکل با ویندوز 7، 8، 8.1، 10 و توزیع‌های مختلفی از لینوکس و حتی تحت مجازی سازی نیز رخ می‌دهد و از این بعید به نظر می‌رسد که مستقیماً ناشی از سیستم عامل و یا خود آفیس باشد. این نقص اغلب سازندگان مادربرد از جمله Gigabyte، ASUS، ASRock و MSI را تحت تاثیر قرار داده است.
    به گفته کاربران در فروم‌های اینترنتی، غیر فعال کردن قابلیت SpeedStep از طریق بایوس مادربرد به کاهش دفعات بروز این خطا کمک می‌کند اما باعث برطرف شدن آن نمی‌شود. به منظور اطمینان از ارتباط این خطا با پردازنده‌های Broadwell، تعویض پردازنده با یک نمونه از معماری Haswell که از نظر سوکت پردازنده با هم سازگاری دارند، باعث رفع مشکل مورد اشاره شده است.
    در همین حال به گفته تنها یک کاربر، نصب مجدد درایور پردازنده گرافیکی مجتمع، این مشکل را برطرف کرده است اما دیگر کاربران آن را تایید نکرده اند. در هر حال می‌توان گفت اینتل تمرکز بسیار ضعیفی بر روی پردازنده‌های Broadwell داشته است و طی چرخه توسعه بسیار محدود و کوتاه آن، بر روی معماری Skylake تمرکز کرده بود.
    منبع
  18. ÐÂИĪЄĿ
    علاقمندان به علوم اورکلاک به طور حتم می دانند که پردازنده های نسل ششم اینتل (اسکای لیک) توانایی های مناسبی را زمینه اورکلاک دارا هستند.از همین رو بسیاری از اورکلاکرهای جهان به سمت این پردازنده ها روی آورده اند.کمپانی های بسیاری نیز این پردازنده را در اختیار اوکلاکرهای اختصاصی خود قرار داده اند و رکوردهای آنها برای نمایشگاه های 2016 دیدنی خواهد بود.اینک شنوید از یک اورکلاک استثنائی!
    پردازنده (CPU) اینتل i7-6700K از جمله معروف ترین پرچمداران اینتل در سری جدید است.این پردازنده ضریب باز عموما در مادربردهای Z170 قرار می گیرد و دلیل آن هم کاملا روشن است،قابلیت اورکلاک تنها چیپست سری 100 یعنی Z170 است.این پردازنده در سوکت های 1151 قابل نصب است و ضمن دارا بودن معماری 14 نانومتری،از 8 مگابایت حافظه کش برخوردار است.4 هسته و 8 رشته نیز برای پردازش در نظر گرفته شده است.توان حرارتی این پردازنده در حالت عادی 91~95 (TDP) است.6700K مجهز به گرافیک مجتمع HD530 است و قادر به پشتیبانی از حافظه های DDR4 و DDR3 است.در نهایت فرکانس پایه و توربو نیز به 4.0~4.2 گیگاهرتز است.




    برخی از اورکلاکرها و حتی کاربران،فرکانس این پردازنده را تا مقدار 4.6 گیگاهرتز در ولتاژ 1.3 اورکلاک کرده اند که این فرکانس را دمای مناسب و قابل استفاده به صورت دائمی یا 24/7 عملی ساخته اند.اما رکوردی که در روز گذشته توسط اورکلاکرهای هنگ کنگی CHI-KUI LAM به ثبت رسیده است،مقداری بسیار بالا و استثنائی است!
    این اورکلاکرها موفق به اورکلاک این پردازنده تا فرکانس 7025.66 مگاهرتز شده اند.مادربرد مورد استفاده در این اورکلاک،ASRock Z170M OC Formula است.این گروه فرکانس مورد نظر را در ولتاژ هسته 4.032 ولت به دست آورده و در تمام مدت با استفاده از نیتروژن مایع برای دفع حرارت اقدام کرده اند.از جمله دیگر مشخصات سیستم می توان به حافظه سالید پلکستور 256 گیگابایتی،حافظه رم GSKILL Ripjaws4،کارت گرافیک انویدیا GT630،منبع تغذیه قدرتمند Antec 1300W و ویندوز XP اشاره کرد.لازم به ذکر است که این گروه به سرعت نام خود را در HWBOT به ثبت رسانده اند و رکورددار اورکلاک 6700K هستند.



  19. ÐÂИĪЄĿ
    برخی از پردازنده های سری اسکای لیک اینتل به شکل لاک شده در سیستم ها یا جداگانه به کاربران فروخته می شوند اما به لطف سازندگان مادربرد، اشخاص قادر می شدند تا لاک ارائه شده از سوی اینتل را نادیده گرفته و پردازنده های خود را اورکلاک کنند.
    حالا اینتل خبر داده که به واسطه یک بروز رسانی نرم افزاری BIOS در مادربردها تصمیم دارد پردازنده های ارزان قیمت خود را دوباره لاک کند تا کاربران قادر به اورکلاک کردن آنها نباشند.
    در دسامبر ۲۰۱۵ کمپانی ازراک (ASRock) برای BIOS مادربردهای سری Z170، یک به روز رسانی ارائه داد که توسط آن کاربران می توانستند کلاک پردازنده اسکای لیک را بالاتر ببرند. همین موضوع باعث شد تا کاربران به جای خرید نمونه های مدل بالاتر از پردازنده های اینتل، به نمونه های متوسط رضایت داده و سپس آن را اورکلاک کنند.
    اینتل در بیانیه ای رسمی به وب سایت «PC World» گفته: «آپدیت جدیدی که مهیا شده در کنار موارد دیگر بر این موضوع تمرکز دارد که از اورکلاک شدن پردازنده ها جلوگیری به عمل آورد. پردازنده هایی که این اتفاق برایشان رخ داده مشمول گارانتی این شرکت نخواهند بود و میزان فشاری که هر چیپ می تواند تحمل کند مشخص شده است.»
    همین موضوع به معنای آن است که در آینده نزدیک و با خرید سری جدید مادربردهای ساخته شده به دست «ازراک»، کاربران قادر به اورکلاک پردازنده های ارزان قیمت سری اسکای لیک نخواهند بود. سایر کاربرانی که پیشتر این مادربورد و نمونه های مشابه را تهیه کرده اند می توانند به راحتی این آپدیت نرم افزاری را نادیده گرفته از پردازنده ارزان قیمت یا میان رده خود استفاده ای بهتر کنند که البته گارانتی آنها را باطل می کند.



  20. ÐÂИĪЄĿ
    در طول سالهای اخیر شرکت اینتل همزمان با عرضه ی پردازشگرهای جدید مصرف انرژی آنها را نیز بهینه تر کرده است،سری پردازنده های Skylake نسبت به خانواده ی Broadwell انرژی کمتری مصرف میکنند و به همین ترتیب خانواده ی Broadwell نیز نسبت به سری پردازنده های پیشین خود و یا خانواده یHaswell بهینه سازی بیشتر مصرف انرژی را نشان می دادند.
    شرکت اینتل اخیرا از تغییر سیاست های خود در آینده صحبت می کند به طوری که ترجیح می دهد در آینده پردازشگرهایی با حداقل مصرف انرژی تولید کند گرچه این مساله کاهش قدرت و سرعت را نیز به دنبال خواهد داشته باشد.
    ایده ی جدید این شرکت کامپیوتری از ویلیام هولت،مدیر بخش تولید و فناوری این شرکت شروع شد،وی در کنفرانسی که هفته ی گذشته دایر شده بود پیش بینی های خود راجع به اینده ی پردازشگرهای این شرکت بیان کرد و گفت:در آینده شاهد تغییر رویه ای بی سابقه در صنعت پردازشگرها خواهیم بود،ما قصد داریم با آخرین فناوری های در دسترس مصرف پردازشگرها را به حداقل برسانیم و این یک پیشرفت بزرگ خواهد بود گرچه مقداری افت را در قدرت و سرعت پردازشگرهایمان شاهد باشیم.
    البته سیاست کلی صنعت در آینده مساله ی مصرف بهینه ی انرژی است و اینتل هم قصد دارد خود را با این سیاست کلی وفق دهد،تا به حال سیاست اصلی اینتل کوچک سازی پردازشگرها بوده است تا بتواند آنها را در گوشی های هوشمند،تبلت ها،لپ تاپ ها و دیگر وسایل پورتابل استفاده کند و به هدف خود هم رسیده است و اکنون سیاست بعدی خود را دنبال می کند تا عمر باتری این وسایل پورتابل بیشتر شود.
  21. ÐÂИĪЄĿ
    در ماه‌‌های گذشته، بزرگ‌ترین تراشه‌ساز جهان دو مدل از دیسک‌‌های جامد خود از سری قدرتمند و محبوب 750 در دو ظرفیت 1200 و 400 گیگابایت را برای بازار ورک‌استیشن و سرور بنیان معرفی کرده بود. همان زمان برخی از کارشناسان و مصرف‌کنندگان از فاصله زیاد میان ظرفیت این دو مدل گله داشتند؛ اما به فاصله چند ماه بعد، اینتل مدل 800 گیگابایتی دیسک جامد 750 را برای پرکردن این خلا به فهرست محصولات بخش ARK‌ سایتش اضافه کرده است.



    اگرچه دیسک جامد مدل 1.2 ترابایتی اینتل از سرعت خواندن 2400 مگابیت در ثانیه برخوردار بود؛ اما دیسک جامد 800 گیگابایتی که توانسته تا حدودی، فاصله میان مدل‌‌های قبل را پر کند، قادر است تا داده‌ها را با سرعت 2100 مگابیت بر ثانیه بخواند. کاهش 300 مگابیتی سرعت خواندن در مدل جدید سری 750 می‌تواند روی بازار فروش دیسک‌های جامد NVMe اینتل تاثیر منفی بگذارد؛ چرا که مولفه سرعت برای استفاده‌کنندگان از این نوع ذخیره‌سازها، بسیار مهم و حیاتی است.






    دیسک‌های جامد سری 750 اینتل از رابط پرسرعت‌تر PCI Express برای انتقال داده‌ها استفاده می‌ کنند و اینتل از تراشه‌های ذخیره‌ساز و کنترلر اختصاصی خودش برای این دیسک‌‌های جامد استفاده کرده است.


  22. ÐÂИĪЄĿ
    اینتل عاشق این است که از چیپست ها و سنسورهایش در جاهایی استفاده کند که اصلا انتظارش را ندارید، و درون کلاه محافظ هوشمند DAQRI یکی از آنهاست. طی نطق اصلی اینتل در نمایشگاه CES، برایان کرژانیچ مدیر عامل این شرکت از برایان مالینز، بنیان گذار DAQRI دعوت کرد که به روی استیج آمده و در مورد کلاه هوشمند ساخته شرکتش صحبت کند.
    کلاه مورد بحث از تکنولوژی دوربین RealSense 3D کمپانی DAQRI برای ایجاد تصاویر واقعیت افزوده بهره می برد؛ تکنولوژی منحصر به فردی که می تواند تصاویر کامپیوتری را با جهان واقعی ترکیب کند.
    این کلاه محافظ با بهره گیری از قدرت پردازنده M7 اینتل و تکنولوژی ریل سنس DAQRI، می تواند در بازار شدیدا هایپ شده محصولات واقعیت افزوده حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد.
    واقعیت افزوده طی یکی دو سال اخیر مبحث مورد علاقه بسیاری از کمپانی های بزرگ بوده؛ از سازنده تلفن هوشمندی همچون سامسونگ گرفته تا غول های نرم افزاری همچون مایکروسافت و شرکت های اینترنتی گوگل و فیسبوک، همگی تلاشی در این زمینه انجام داده اند یا محصولی برای آن روانه بازار کرده اند.



    حالا اینتل هم به جرگه این کمپانی ها پیوسته و در زمینه واقعیت افزوده بخت آزمایی می کند. کمپانی یادشده در ادامه نمایش قابلیت های این کلاه هوشمند، حالت دید با اشعه ایکس آن را هم به نمایش گذاشت که به عنوان مثال به یک کارگر ساختمانی اجازه می دهد که برای عیب یابی، به درون لوله های تأسیسات ساختمانی هم نگاهی بیندازد.
    ضمنا در قسمت بالای این کلاه هوشمند نمایشگری تعبیه شده که کارگران می توانند با خواندن اطلاعات روی آن، به جهت یابی در محلی که به کار در آن مشغولند بپردازند. اینتل در انتهای معرفی این ابزار هوشمند اعلام کرد که از همین امروز می توانید آن را در بازار تهیه کنید.
  23. ÐÂИĪЄĿ
    راه حل اساسی MSI برای مشکل خم شدن پردازنده‌های Skylake
    به تازگی مشکل جدید پردازنده های نسل ششم اینتل بسیار خبر ساز شده است.گزارش ها نشان می دهد که کاهش ضخامت پردازنده های Skylake باعث شده تا برخی از کولرهای غیر مرجع موجب خم شدن آن شوند.حتی برخی از تولید کنندگان کولر ضمن ایجاد تغییرات فنی،بیانیه هایی را نیز در اینباره صادر کردند.حالا کمپانی MSI یک راه حل اساسی برای این مشکل ارائه داده است.
    اورکلاکرها و حتی گیمرهای حرفه‌ای و شاید کاربران معمولی، به هیت‌سینک استوک (اصلی) پردازنده‌های اینتل علاقه‌ای ندارند و می‌خواهند سیستم خنک‌کاری بهتری روی پردازنده‌ی پرحرارت خود نصب کنند تا هم صدای فن کم باشد و هم دمای کاری، حداقل ۲۰ درجه‌ی سانتی‌گراد کمتر از حد معمول باشد. اما همین رویکرد متداول، در مورد اسکای‌لیک‌های اینتل، مشکل‌ساز شده است.
    علت خمش ( ضخامت کم ) تقریباً روشن است و نیازی به توضیح بیشتر نیست ولیکن خمش اتفاق افتاده هم بسیار کم و ناچیز است و حتی کمپانی‌های مختلف ادعا می‌کنند که فشار هیت‌سینک‌های مختلفی که ارایه کرده‌اند، روی پردازنده، به قدری نیست که مشکل‌ساز شود.
    و به هر حال برخی گله‌مند هستند و باید راهی برای جلب رضایت و در حقیقت اطمینان این گروه از مشتریان ارایه کرد. ام‌اس‌آی قطعه‌ای به اسم CPU GUARD 1151 یا حافظ پردازنده‌ی سوکت ۱۱۵۱ ارایه کرده که دو کاربرد مفید دارد. افزایش استحکام و جلوگیری از خمش اولین کاربرد CPU Guard 1151 است و دومین کاربری آن، محکم نگه داشتن هیت‌سینک مجتمع پردازنده برای اورکلاک حداکثری است.
    حفاظی که MSI طراحی کرده برای پردازنده‌های گروه Core، پنتیوم و سلرون و همین‌طور Xeon E3 v5 کاربرد دارد و البته مشخص نشده که آیا با تمام مادربوردها سازگار است یا صرفاً برای محصولات ام‌اس‌آی طراحی شده است.
  24. ÐÂИĪЄĿ
    تنها با گذشت چند رو از ارائه قابلیت اورکلاک پردازنده‌های ضریب بسته Skylake از طریق BCLK توسط ازراک، کمپانی MSI نیز با ارائه بروزرسانی بایوس جدیدی برای مادربردهای منتخب خود، امکان اورکلاک کلیه پردازنده‌های ضریب بسته Skylake را فراهم کرد. بنابراین فاصله شما با اورکلاک جدید‌ترین نسل از پردازنده‌های ضریب بسته اینتل، تنها بروزرسانی بایوس مادربرد است.






    در چند نسل اخیر از پردازنده‎های اینتل، این کمپانی امکان اورکلاک کامل و بدون محدودیت را تنها به تعداد محدودی از پردازنده‌های خود با پسوند K اختصاص داده و همین مسئله مانع از امکان اورکلاک پردازنده برای اغلب کاربران شده است. همانطور که احتمالاً می‌دانید، فرکانس پردازشی پردازنده از حاصل ضرب فرکانس پایه (BCLK) در مالتی پلیر به دست می‌آید. برای نمونه اگر فرکانس BCLKا100 مگاهرتز (مقدار معمول در اغلب پردازنده ها) و مالتی پلیر 39 باشد، فرکانس پردازنده 3900 مگاهرتز خواهد بود، بنابراین با افزایش فرکانس BCLK، فرکانس نهایی پردازنده نیز افزایش خواهد یافت. این امکان برای پردازنده‌های ضریب بسته که امکان افزایش مالتی پلیر در آن‌ها وجود ندراد، بسیار بر انگیزنده به نظر می‌رسد. با اینکه BCLK همواره در پردازنده‌های اینتل قابل تغییر بوده و اینتل محدودیت مستقیمی را اعمال نکرده است، اما به دلیل پیوند میان فرکانس BCLK با دیگر اجزای سیستم نظیر درگاه‌های وسائل ذخیره سازی و خطوط PCIe، افزایش فرکانس BCLK و عبور آن از 103 تا 105 مگاهرتز، باعث ناپایداری سیستم می‌شود.





    با پلتفرم Skylake، مشکل مورد اشاره بر طرف شده و چیپ‎ست اصلی و دیگر اجزا، هریک دامنه فرکانسی ویژه خود را دارند، بنابراین افزایش فرکانس BCLK تنها بر روی اجزای خود پردازنده (متشکل از core ،uncore و cache) و حافظه رم و پردازنده گرافیکی مجتمع تاثیر می‌گذارد. از این رو با افزایش فرکانس BCLK، بدون هیچ گونه مشکل خاصی، امکان اورکلاک پردازنده های ضریب بسته نیز وجود دارد.
    به نقل از وب سایت KitGuru، پشتیبانی از اورکلاک BCLK برای مادربردهای POWER GAMING TE ،GAMING M9 ،GAMING M7 ،GAMING M5 و G45 GAMING ارائه شده است. همین چند روز قبل بود که MSI راهکار ویژه‌ای برای جلوگیری از خم شدن پردازنده‌های Skylake ارائه کرد.
    منبع : شهر سخت افزار
  25. ÐÂИĪЄĿ
    پردازنده های اتم اینتل در بسیاری از اسمارت فون ها و تبلت ها مورد استفاده قرار می گیرند. شرکت اینتل با اینکه در حوزه تلفن های هوشمند موفقیت هایی را به دست آورده اما در حوزه ی تبلت ها عملکرد بهتری داشته و شرابط مساعد تری را رقم زده. دلیل این امر نیز افزایش مداوم قیمت این دستگاه ها و همکاری شرکت ها برای تغییر طراحی سخت افزار به منظور تطابق با چیپست های x86 اتم به جای نمونه های ساخته شده توسط ARM است.
    چیپست های ویژه تبلت اینتل هنوز در بازار فروش خوبی دارند و بدون توجه به حذف کمک هزینه های مالی این شرکت و تغییر ساختار تراشه های اتم و ساده نمودن دسته بندی ها و عرضه آنها در سری ها Atom X3، X5 و X7 باز هم مشتریان و شرکت های سازنده تبلت و موبایل مشتاق خرید از محصولات کمپانی مورد بحث هستند.
    در همین راستا امروز شایعاتی انتشار یافته که قدری نقشه راه کمپانی ساکن سانتا کلارا و برنامه هایی که برای تراشه های مورد بحث در روزهای پیش رو در نظر گرفته را روشن می سازند.
    نباید از یاد برد پردازنده X3 یک چیپست نه چندان پیشرفته و مبتنی بر معماری ARM محسوب می شود که عمدتا در دستگاه های اندرویدی به کار بسته می گردد. نمونه های X5 و X7 بسیار قوی تر و گران قیمت تر هستند و از آنجا که با معماری x86 ساخته شده اند، بیشتر برای محصولاتی مناسب به نظر می رسند که با پلتفرم ویندوز 10 کار می کنند هر چند که سیستم عامل اندروید نیز با سخت افزار x86 سازگاری خوبی دارد و می تواند بر روی دیوایس هایی تحت تراشه های یاد شده نیز راهی بازار شود.
    به نظر می رسد در سال 2016 میلادی نیز همچون همیشه اینتل بازهم یکی از تامین کننده های اصلی سخت افزار در دنیا باشد و در بازار تبلت ها حضوری پررنگ تر پیدا کند. گمان می رود در سال 2016 رقمی بین 160 تا 170 میلیون تقاضا برای تبلت ها وجود داشته باشد و لذا اینتل فرصت دارد تا سهم بیشتری از بازار را نصیب خود سازد.
    بد نیست در این میان یادآور شویم مدیر اجرایی ایسوس، «جری شن»، حدس می زند کمپانی آنها بیش از 30 میلیون تبلت را در سال 2016 میلادی تولید خواهد نمود و انتظار دارد تا برند ساکن سانتا کلارا بخش اعظمی از چیپست های موردنیاز آنها را آماده سازی کند.
    همانطوری که در ابتدای مطلب آمد مطابق شنیده های امروز منابع تایوانی نقشه راهی را منتشر کرده اند که از برنامه های اینتل برای توسعه ی چیپست ها ی ویژه تبلت ها در سال 2016 پرده بر می دارد. مطابق نقشه مذکور کمپانی یاد شده در نظر دارد نسخه های آپدیت گشته چیپست های اتم X3، X5 و X7 را روانه بازار و همچنین، تراشه های Core m5 و Core m7 را نیز معرفی نماید.
    توجه داشته باشید که این محصولات در زمان های متفاوت از هم ارائه می گردند. به طور مثال، نسل جدید اتم X3، در سه ماهه نخست سال آینده میلادی روانه بازار خواهد گشت. البته معلوم نیست این نسخه، با معماری x86، x64 یا مبتنی بر ARM است اما گفته می شود با فرایند تولید 28 نانومتری ساخته خواهد شد.
    چیپست های اتم X5 و X7 که برای استفاده در مدل های باکیفیت و گران قیمت تر طراحی می شوند قرار است با فرایند تولید 14 نانومتری ساخته شوند. در مورد معماری این مدل ها نیز حرفی به میان نیامده و زمان عرضه آنها نیز به سه ماهه دوم سال آینده میلادی موکول شده است.
    در آخر نیز گفته شده، سیستم-روی-چیپ های Core m5 و m7 نیز برای مدل های به روزتر و قوی تر طراحی گشته اند و در سه ماهه چهارم سال آینده راهی بازار می شوند و فرایند تولید 14 نانومتری خواهند داشت.
×
×
  • اضافه کردن...