ببین دوست عزیز
یه مثال ساده می زنم جامعه مثل لیوان اب که مقدار کمی ظرفیت داره یعنی تعداد کمی پول دار و سیاست مدار و افراد قدرتمند هستن بقیه مردم کارگر این ها
تو دنیا هر سال سعی می کنن این لیوان بزرگتر بشه تا افراد بیش تری به اون جمع بالا اضافه بشن
اما تو جامعه های بیماری مثل ایران این اتفاق نمی افته عده ای محدودی همه چیز برای خودشون برداشتن هر چقدر هم ما تلاش کنیم به اون ها نمی رسیم
چون لیوانی که پر دیگه نمیشه پر کرد
2 سال پیش با 900 می شد 1060 دست دوم گرفت 7 ماه پیش 970 الان 1050ti هم نمیشه گیر اورد
یعنی هر چقدر بیشتر کار کنیم فایده نداره چون پولی که به دست می اوریم ریال ولی پولی که باید در جامعه هزینه کنیم دلار
وقتی تو جامعه های بیمار افرادی مثل شما زیاد می شن
من هر چی دلم بخواد می خرم لذتش می برم بقیه هم برن به درک متاسفانه تو ایران امروز بشدت زیاد شده افراد فقیر مثل من دچار بغض و کینه می شن
این روش اشتباه در نهایت سه تا پایان داره
1
لیوان لبریز میشه و با ارامش همه چیز تغییر می کنه شبانه روز دعا می کنم برای ایران هم همین اتفاق بیفته
2
در برابر تغییر مقاومت میکنن که نتیجه اش میشه یه تکون بزرگ لیوان و تغییرات عظیم که اسمش میشه انقلاب
3
اینقدر فقرا بی اعتنانی می کنن و در برابر تغیییر مقاومت میکنن که باعث شکسته شدن لیوان و نابودی هم چیز بهش می گن جنگ داخلی