مهاجرت و کار در تهران.

[HK888 954]

سلام عزیزان. وقت بخیر. بنده ساکن اصفهان هستم و حقیقت چند وقتی هست که به فکر افتادم که از اصفهان به تهران مهاجرت کنم.

دلیل مهاجرتم:

یکی این هست که می خوام یه مدتی در استقلال کامل از خانواده باشم.

دوم سطح درآمد و فرهنگ کار در تهران نسبت به اصفهان بهتره از نظر بنده. مخصوصا که تهران پیدا کردن شغل هایی که ساعت شرکتی یا دولتی کار می کنند (7 تا 2:30 یا 8 تا 3:30) راحت تر هست در حالی که اصفهان اکثریت مشاغل تایم کاری رو 8 تا 5 بعد از ظهر می دونن ( و این وسط یکی دوساعت تایم اطلاف دارن که خودشون بهش می گن تایم ناهار و استراحت در حالی که نه استراحت میدن و نه ناهار) و یا در دو قسمت از 9 تا 2 و از 4 تا 8-9 بعد از ظهر (مغازه ها و...)

سوم متاسفانه ظاهرا در اصفهان هزینه های اجاره و رهن خانه های کوچیک و تک نفره از تهران خیلی بیشتر هست.

بنده ماشین ندارم و برای هزینه رهن خونه یه مبلغی مابین 400-600 میلیون در نظر دارم و به نظر خودم حداکثر اجاره ای که بتونم بدم ماهی 3 میلیون هست.(ترجیح می دم یه مکانی رو رهن کامل کنم که اجاره ندم) و از نظر خودم آپارتمان بیش از 70 متر بیشتر نیازم نیست برای 1 نفر. ( حتی کمتر اگه فضای مورد نظرم رو تامین کنه)

اما چند نکته:

اولا با رفت و آمد در تهران آشنایی چندانی ندارم و به جز رفت و آمد های یکی دو روزه به وسیله BRT یا مترو تجربه ای زیادی از نظر آشنایی با شهر تهران ندارم و دیدن ترافیک تهران اطلاع درستی از اینکه به فرض چه ساعتی و با چه وسیله ای از خونه بیرون بزنم که سر ساعت 8 به محل کارم برسم ندارم.

دوم با مناطق مختلف تهران هم زیاد آشنا نیستم اطراف ترمینال بیهقی رو بلد هستم و مسیر نمایشگاه بین المللی و سعد آباد. برای همین از سطح طبقاتی، درآمد ها، اجاره ها و هزینه های مناطق مختلف تهران اطلاع چندانی ندارم. اما به توصیه چندتا از دوستانم شنیدم که شرق تهران مناسب هست.

سوم آیای داشتن وسیله نقلیه با توجه به ترافیک معروف تهران، مورد نیاز هست واقعا؟ چون من به شخصه طی رفت آمد های گذری که در تهران داشتم دیدم  بعضا BRT یا مترو خیلی سریع تر هست. و حتی در حال حاظر هم خودم در اصفهان هم 80% مواقع رو به وسیله مترو یا اوتوبوس داخل اصفهان رفت و  آمد می کنم و 15% درصد مواقع از اسنپ یا تپسی و فقط 5% مواقع از ماشین شخصی استفاده می کنم.

 

ممنون میشم دوستان تهرانی نظراتشون رو بگن و بحث کنیم.

[behy 687]

اگه نظره منو رو بخوای میگم که اینجا هیچ خبری نیست

بیخودی وقت و اعصابت رو تو این شهر ازبین نبر

اینجا هیچی نصیبت نمیشه...

بنده خودم متولد تهران هستم.

شما اینجا تشریف بیاری نه جایه من تنگ میشه و نه ضرری به من میرسه

ولی از من به شما نصیحت اینجا به درد شما نخواهد خورد

در ضمن هزینه های مسکن اینجا سرسام آور هست

با پولی که شما داری اینجا باید نزدیک بهشت زهرا خونه تهیه کنی و بد ترین جایه ممکن

و 70 درصد درآمدت رو باید بدی به مالک

اینجا همه دنباله اجاره هستن نه پول پیش.

هزینه های تهران اندازه نيويورک هست ولی کیفیت زندگی اقشار متوسط و ضعیف یه چیزی شبیه شهر های قاره آفریقا

همون اطراف بیحقی یا میدان آرژانتين

حداقل اجاره یه ساختمان 20 ساله60   متری 10 ميليون هست

میتونی بدی؟

ویرایش شده دسامبر 7, 2023 توسط behy

[Nezami 1751]

برادر تهران دیوونه خونست. ( بلانسبت عزیزان)

درآمد هر روزتون کفاف دو روز رو نهایاتا میده..

خیابونای تهران شده محل کار تاکسی ها و اسنپی ها.

پارکها و ... محل کار کاسبا.

اکثر جوونا معتاد و الکلی هستن..

همه باهم دشمن!

نه پلیسی هست نه امنیتی!

خیابان ها به صورت کاملا خود مختار داره توسط مردم اداره میشه.

هزینه های کمر شکن با درآمد ناچیز...

تو تهران یک سری هر روز دارن پولدار تر میشن و باقی هر روز فقیرتر.

برخی هم سالهاست درجا میزنن..

کار کردن تو تهران مصداق بردگی هست.

حتی اگر بتونین یه مغازه واسه خودتون اجاره کنید تازه تبدیل میشید به برده صاحب ملک.

یک سال خاک خوری و بدبختی، بعد از یکسال اجاره دو برابر و سه برابر. اجبار به تخلیه و..... ( اتفاقی که خودم به تازگی تجربه کردم )

نمیخوام دلسردتون کنم.

ولی تهران در آستانه انفجار هست. 

14 میلیون نفر جمعیت تو سومین شهر کوچک ایران 🥲

[EHSAN.K 2007]

خب اکثر کلانشهرها مشکل ترافیک و آلودگی رو دارن و صحبتی نیست و در مورد باقی موارد که فرمودید

خیلی کوتاه خدمتت عرض کنم

برای تجربه کردن و سریعا پشیمان شدن و قدر دانستن خانواده و برگشت سریع به آغوش خانواده خوب هست این تجربه

برادر ما همه در فکر رفتن از تهران هستیم به جایی که ترافیک نباشه و هوای درست داشته باشیم و مسلما مردمان شهرش دارای اعصاب باشند

به شخصه اگر مشکل زبان نداشتم میرفتم تبریز یا ارومیه چند ماه در سال اونجا میموندم

[Yosef Faraji 1074]

من خودم چندسال پیش تو فکر این بودم که برم تهران برای کار ولی آرامشی که اینجا تو شهر خودمون دارم رو تو تهران نمیتونم داشته باشم کلی هزینه هم باید بدم ماهانه و چیزی برام نمیمونه و پشیمون شدم

به جاش الان از تو اتاق خودم فریلنسری میکنم برای شهرای دیگه و همه کارهامو با اینترنت جور میکنم بدون اینکه نیاز باشه خودم تو تهران یا شهر دیگه ای باشم

اول ببینید شغل مدنظرشما چیه که میخواید بخاطرش به تهران مهاجرت کنید و چرا تو شهر خودتون نمیتونید انجامش بدید

الان من تنها هزینم خرج ماهیانه اینترنتمه و بقیه درآمدم سوده برام

حتی میتونید اگه زبانتون خوب باشه با کشورهای دیگه کار کنید و محدود به منطقه جغرافیایی خاصی نباشید ، بازم بستگی داره چه کاری مدنظرتون باشه و چه مهارتی داشته باشید

ولی به قول سعید حسینی تو شرایط الان اونی که با کمترین هزینه کار میکنه برندس و تو شهرای بزرگ زندگی کردن باعث موفقیت بیشتر نمیشه

ویرایش شده دسامبر 7, 2023 توسط Yosef Faraji

[ferdosi 924]

6 ساعت قبل، behy گفته است:

اگه نظره منو رو بخوای میگم که اینجا هیچ خبری نیست

بیخودی وقت و اعصابت رو تو این شهر ازبین نبر

اینجا هیچی نصیبت نمیشه...

بنده خودم متولد تهران هستم.

شما اینجا تشریف بیاری نه جایه من تنگ میشه و نه ضرری به من میرسه

ولی از من به شما نصیحت اینجا به درد شما نخواهد خورد

در ضمن هزینه های مسکن اینجا سرسام آور هست

با پولی که شما داری اینجا باید نزدیک بهشت زهرا خونه تهیه کنی و بد ترین جایه ممکن

و 70 درصد درآمدت رو باید بدی به مالک

اینجا همه دنباله اجاره هستن نه پول پیش.

هزینه های تهران اندازه نيويورک هست ولی کیفیت زندگی اقشار متوسط و ضعیف یه چیزی شبیه شهر های قاره آفریقا

همون اطراف بیحقی یا میدان آرژانتين

حداقل اجاره یه ساختمان 20 ساله60   متری 10 ميليون هست

میتونی بدی؟

سلام 

صد درصد همینطوره  

ماکه تو این خراب شده به دنیا اومدیم میگم کاش تو روستا دورافتاده به دنبا اومده بودیم و همونجا هم میمردیم 

 

 

 

[HeX 11117]

12 ساعت قبل، HK888 گفته است:

سلام عزیزان. وقت بخیر. بنده ساکن اصفهان هستم و حقیقت چند وقتی هست که به فکر افتادم که از اصفهان به تهران مهاجرت کنم.

دلیل مهاجرتم:

یکی این هست که می خوام یه مدتی در استقلال کامل از خانواده باشم.

دوم سطح درآمد و فرهنگ کار در تهران نسبت به اصفهان بهتره از نظر بنده. مخصوصا که تهران پیدا کردن شغل هایی که ساعت شرکتی یا دولتی کار می کنند (7 تا 2:30 یا 8 تا 3:30) راحت تر هست در حالی که اصفهان اکثریت مشاغل تایم کاری رو 8 تا 5 بعد از ظهر می دونن ( و این وسط یکی دوساعت تایم اطلاف دارن که خودشون بهش می گن تایم ناهار و استراحت در حالی که نه استراحت میدن و نه ناهار) و یا در دو قسمت از 9 تا 2 و از 4 تا 8-9 بعد از ظهر (مغازه ها و...)

سوم متاسفانه ظاهرا در اصفهان هزینه های اجاره و رهن خانه های کوچیک و تک نفره از تهران خیلی بیشتر هست.

بنده ماشین ندارم و برای هزینه رهن خونه یه مبلغی مابین 400-600 میلیون در نظر دارم و به نظر خودم حداکثر اجاره ای که بتونم بدم ماهی 3 میلیون هست.(ترجیح می دم یه مکانی رو رهن کامل کنم که اجاره ندم) و از نظر خودم آپارتمان بیش از 70 متر بیشتر نیازم نیست برای 1 نفر. ( حتی کمتر اگه فضای مورد نظرم رو تامین کنه)

اما چند نکته:

اولا با رفت و آمد در تهران آشنایی چندانی ندارم و به جز رفت و آمد های یکی دو روزه به وسیله BRT یا مترو تجربه ای زیادی از نظر آشنایی با شهر تهران ندارم و دیدن ترافیک تهران اطلاع درستی از اینکه به فرض چه ساعتی و با چه وسیله ای از خونه بیرون بزنم که سر ساعت 8 به محل کارم برسم ندارم.

دوم با مناطق مختلف تهران هم زیاد آشنا نیستم اطراف ترمینال بیهقی رو بلد هستم و مسیر نمایشگاه بین المللی و سعد آباد. برای همین از سطح طبقاتی، درآمد ها، اجاره ها و هزینه های مناطق مختلف تهران اطلاع چندانی ندارم. اما به توصیه چندتا از دوستانم شنیدم که شرق تهران مناسب هست.

سوم آیای داشتن وسیله نقلیه با توجه به ترافیک معروف تهران، مورد نیاز هست واقعا؟ چون من به شخصه طی رفت آمد های گذری که در تهران داشتم دیدم  بعضا BRT یا مترو خیلی سریع تر هست. و حتی در حال حاظر هم خودم در اصفهان هم 80% مواقع رو به وسیله مترو یا اوتوبوس داخل اصفهان رفت و  آمد می کنم و 15% درصد مواقع از اسنپ یا تپسی و فقط 5% مواقع از ماشین شخصی استفاده می کنم.

 

ممنون میشم دوستان تهرانی نظراتشون رو بگن و بحث کنیم.

درود

من تقریبا سه سال هست در تهران مستقل از خانواده ام مشغول هستم. موارد شما رو یکی یکی جواب میدم شما سبک سنگین کن ببین شرایط برات بهتر میشه یا خیر.

استقلال خوب هست در جایی که کار و جای نسبتا خوبی داشته باشی و وابستگی به هر طریقی بین شما و خانواده ات کم باشه.

 قطعا تهران بالاترین پتانسیل رو در زمینه درآمد داره بخصوص اگر مهارت تحصیلات یا تخصص خاصی داشته باشین و شما با اعلام نیاز شرکتی به تهران بیاید ولی اگر به نسبت هزینه ها در نظر بگیریم معمولا با بقیه شهر ها بالانس میشه! ساعت کاری هم کاملا بستگی به صنف و نوع کار شما داره. مثلا خودم صنف کامپیوتر شنبه تا 4 شنبه از 8:30 تا 5:30.

در مورد هزینه اجاره و خونه مثال میزنم خدمتتون در بهترین حالت یه آپارتمان 60 متری نسبتا قدیمی ساز(بیست سال به بالا) بدون بازسازی در مناطق مرکزی تهران حدود 200 میلیون پول پیش و حدود 5 میلیون اجاره می باشد.

برای رفت و آمد باید سعی کنید تا جای ممکن مسافت بین خانه تا محل کار رو کم کنید. مثلا برای پیمایش یک مسیر پنج تا شش کیلومتری اطراف مراکز کامپیوتر اول صبح از طریق مترو BRT اسنپ حداقل زمان 40 دقیقه تا یک ساعت برای رسیدن به محل کار در نظر بگیرید.

بزرگترین چالش تهران هزینه ها هست که تو موارد قبلی بهش اشاره شد. این موارد که بهتون میگم تقریبی هست و بین افراد مختلف متغییر هست ولی از جایی که شدیدا معتقدم هر کسی به میزان درآمدش خرج میکنه و چیزی که بین من و همکارام دیدم با فرض مدیریت خوب هزینه ها: حدود یک چهارم درآمد ماهیانه اجاره. یک هشتم هزینه های رفت و آمد. یک سوم خورد خوراک و یک پنجم تفریحات و باقیمانده رو سایر هزینه های پیش بینی نشده در نظر بگیرید.

موتور یا دوچرخه از کارآمدترین وسیله های نقلیه داخل تهران هست.

[yasin1402 67]

منم ب عنوان ی شهرستانی و توی 17 سالگی و بدون هیچ گونه سرمایه اولیه وارد تهران شدم و الان هم از جایگاهی ک هستم راضیم و پدرم فوت کرد الان 5 ماهی هس برشگتم ب شهرستان ب ناچار و الان میبینم نمیتونم درامد شرستان رو قبول کنم(پدرم الکتریکی 25 ساله داره)میخوام باز خونه مغازه رو بفروشم دوباره برگردم تهران.مهم ترین اصل خودتون هسین!انتظاراتتون؟درامد الانتون؟سطح رفاه فعلیتون؟آستانه تحملتون؟وفق پذیریتون؟میتونین تنهایی زندگی کنین؟؟؟اولاش لذت بخشه بعد چن وقت اعصاب خورد کن!ولی اگه ازش لذت ببرین پس بیشتر ماجرا حله.مسله اخر ک جسارت نباشه ظرفیت تنها زندگی کردن یا بهتر بگم فرهنگ تنها زندگی کردن!متاسفانه پایتخت جوش بشدت مسمومه و اونایی ک تنها زندگی میکنن رو ب راحتی مسموم میکنه!!!

درکل تهران جای زندگی نیس ولی چرا جای کار هس 

همه این حرفارو از کسی میشنوید ک از17 سالگی توی تهران توی چلوکبابی مسلم شرو ب ظرفشویی کرده و  الانم خداروشکر در حد خودش پیشرفت داشته و مهم تر از همه تسلیم جو مسموم تهران نشده میشنوین وگرن الان باید هزار نوع فیلم سرم میومد بخاطر تنهایی!مهم ترین بخش این موضوعتون اول اینه ک ب خودشناسی برسین...بعد سطح رفاه فعلیتونو بگین...بعد بشه بهتر راهنمایی کرد

 

مبلغتونم 400-500 کافیه برا رهن خونه=بااااز برمیگرده ب سطح انتظاراتتون!!!!!!

ی دوستمون گفتن هیچی نمیشه ولی من میگم خوبشم میشه!!!

چرا چون تعریف سطح رفاهمون متفاوته!!!

پس اول خودتونو بشناسین

راسی الان 35 سالمه و اردبیلی هسم

ویرایش شده دسامبر 8, 2023 توسط yasin1402

[saeed0c 1954]

حالا اهواز(در کل خوزستان)رو بگو شاید برای فرهنگ خیلی پایین اکثریت جمعیت بخاد کسی مهاجرت کنه تهران ولی اصفهان که در کل بخای بش نگاه کنی برآیند درآمدش بهتر از تهران میشه هواش بهتره. در بدترین حالت مساوی هستن(برای کاری که شما مد نظرت داری یعنی مهاجرت شغلی)

منظورم اینه اگر واقعا درک نشی داخل یه شهری بزنی بیرون بهتره. اهواز به شدت سطح فرهنگشون پایینه. چیزی که کم نداره پرشه بنز و BMW خانه لوکس اصلا ربطی به فرهنگ نداره .

هواش 360 روز سال به شدت آلوده تر از هر نقطه ی کره ی زمین هست به هیچ عنوان گزارش نمیشه. یعنی تهران آلودهترین روزش بهتره اهواز هست. اینم یه دلیل برای مهاجرت.

 

 

[MEHDI-GTX 3053]

سلام

اقا بنده خدا استارتر زبونش بند اومده هیچی نگفته😂

هی روزگار زبون ما هم بند اومده نمیتونیم چیزی بگیم

[ARMIN 20885]

تهران کجا کار هست به ماهم بگین، سه ساله بیکاریم.

[ferdosi 924]

1 ساعت قبل، ARMIN گفته است:

تهران کجا کار هست به ماهم بگین، سه ساله بیکاریم.

آواز  دهل شنیدن از دور  خوش  است 

ویرایش شده دسامبر 8, 2023 توسط ferdosi

[MEHDI-GTX 3053]

فردوسی جان دهل آوار شده؟ نقطه رو بزار

 

دهل دیگه خوش صدا نیست چه از دور چه از نزدیک

 

یه زمانی ملت لحظه شماری میکردن جمعه برسه بزنن تو دل تفریح. از چند روز قبل میشد بوی جمعه رو حس کرد. حال و هوای عجیبی داشت

الان دیگه هفته ها همینجور میاد و میره. جمعه دیگه معنی نداره. یا این روز رو کار میکنن یا چپ میکنن برای استراحت. 

 

تهران فقط یه چیزش خوبه:

ساعت 2 شب بزنی بیرون به بدختی فکر کنی تو خیابونهای خلوت😂

 

ویرایش شده دسامبر 9, 2023 توسط MEHDI-GTX

[Mhjch 197]

مهمترین چیز از نظر من درامد و پس از اون حال خوب خودته

مثال وضعیت خودمو میگم

من به تازگی مهاجرت کردم لاهیجان،میتونستم تهران هم برم که حتی برام راحت تر بود و مقداری درامدم ممکن بود بیشتر باشه از الان،ولی ترجیح دادم درامد کمتر رو انتخاب کنم ولی حال خانوادم بهتر باشه

دوستی داشتم که تقریبا در شرایط من بود و رفت تهران،خیلی هم راضیه،چون میپسنده اونجارو

پس یه جورایی سلیقه ایه

 

یه نکته دیگه،اینو بگم به جز مسئله کار،که‌ من نمیتونم شمارو راهنمایی کنم،چون از شغل شما اطلاع ندارم،باید بگم من هم در تهران و هم اصفهان زندگی کرد چندسال هرکدوم،میتونم بگم در مجموع اصفهان شهر ارام تری برای زندگیه،اگه دلیل اصلیت هم برای مهاجرت فاصله گرفتن از خانوادست به نظرم مرحله به مرحله جلو برو،در همون اصفهان یه مدت جدا زندگی کن ببین تا چه حد به هدفت میرسی

 

 

 

[Sandor 279]

با سلام
جالبه که من همین چند روز پیش تهران بودم، دنبال خونه تو یه جای متوسط (البته کیس من کاری نبود)

یک نکته‌ای رو باید بگم، هم خدمت دوستان شهرستانی و هم تهرانی:

کسانی که ساکن تهران هستن، از وضعیت زندگی (آلودگی هوا، هیاهو، اجاره‌بها، شلوغی و ...) ناله می‌کنن و تمایل دارن به شهرستان‌های کوچک‌تر مهاجرت کنن. در عوض بچه‌های شهرستانی که دوست دارن از یه سطحی بیشتر پیشرفت کنن، امکانات لازم مثل بازار کار (شما بگو هر کاری) رو در شهرستان پیدا نمی‌کنن، خصوصا شما اگر هدف والاتری داشته باشی (مثلا مهاجرت برای خارج از ایران)، آپشن‌هایی که تو تهران هست، توی شهرستان نیست، پس طبیعتا دوست داری اول به تهران مهاجرت کنی.

از این نظر که به هر دو قشر نگاه کنی، هر دو حق دارن. مشکل اساسی هم اینه که توی این خراب شده، امکانات زندگی به شکل متوازن بین شهرستان‌ها توزیع نشده، در نتیجه همه امکانات و آپشن‌ها جمع شده توی تهران!

اما خدمت استارتر محترم عرض کنم که شما اگر بخوای یه خونه حداقلی (40 الی 60 متر) در یک جای متوسط یا متوسط رو به پایین تهران اجاره کنی، حداقل به پول پیش 200 و اجاره‌بهای 6 الی 7 تومن نیاز داری، مگه اینکه بخوای بری جنوب شهر که اونجا به ریسک و دردسرهایی که داره نمی‌ارزه! غیر از اجاره‌بها، هزینه جاری زندگی در تهران به طرز عجیبی بالاست، حتی شما اگر بخوای یه سری چیزها رو از جاهای ارزون‌تر تهیه کنی، به دردسر رفت و آمدش نمی‌ارزه، مثل شهرستان نیست که 20 دقیقه‌ای برسی میدون تره‌بار! تازه همه اینا برای وقتیه که ملت سرت کلاه نذارن!

بهترین راه‌حلی که من خودم بهش رسیدم، اینه که شما با یک فرد معقول هم‌خونه بشی و هزینه اجاره‌بها (که حداقل معادل نصف درآمد شماست) رو با یکی شریک بشی، در اون صورت می‌صرفه، اونم به شرطی که یه هدف والاتر داشته باشی (مثل جمع کردن رزومه، مهاجرت به خارج، زبان یاد گرفتن و ...) یعنی فقط می‌تونی برای مدت محدودی تهران باشی که به هدف نهاییت برسی، وگرنه تهران برای زندگی دائمی اصلا خوب نیست، خصوصا برای بچه‌های شهرستانی به شدت سخت خواهد بود

[sajad564 151]

سلام
در مورد هزینه خونه و اینا
یکی از دوستان رفته بودن خوابگاه
هزینش هم اون زمان در حد یه تومن اینا برای هر ماه بود
(البته بستگی به این داره که اتاقتون چند نفره باشه)
در کل هزینش معقول بود
بعد از چند ماه اگر دیدید از لحاظ مالی دارید پیشرفت میکنید یا به مرور که با هم خوابگاهی هاتون بیشتر آشنا شدید میتونید با بَکس یه خونه اجاره کنید
(البته این ها همه تئوری هستش و در عمل تجربش رو نداشت(جز اون بخش خوابگاه که از دوستان تجربش رو داشتن))

[HK888 954]

سلام دوباره خدمت همه. امیدوارم آخر هفته ی خوبی رو همه گذرونده باشن. من از همه ی دوستانی که نظراتشون رو نوشتن. من یه سری مسائل و دیدگاه خودم رو توضیح بدم:

اول اینکه بنده با خانوادم مشکلی ندارم. دلیل استقلال طلبی فعلی بنده هم در واقع تست خودم هست. هدف اصلی بنده مهاجرت به خارج از ایرانه. بنده در حال حاظر سربازیم رو رفتم، رزومه ای که بتونم بهش استناد بکنم با مدرک 4 سال سابقه بیمه هست، از نظر مهارت و تجربه هم بنده رشتم مترجمی زبان بوده (مدرکم رو هم آزاد کردم)، زبان بلدم در سطح خوب (تدریس، ترجمه، ترجمه زنده، صحبت، کلاس آنلاین و...همه اینکارارو انجام دادم) در بازار کامپیوتر اصفهان هم شاگردی می کردم و سیستم می بستم تا سالیان تا اینکه اون دوست بنده مغازش رو ترجیح داد بده اجاره به جای اینکه مغازه دار باشه، و با توجه به فعالیتی که توی همین فروم هم داشتم کار سخت افزار کامپیوتر رو هم آشنا هستم و علاقه داشتم و از لحاظ نرم افزار بنده تا سطح متوسط رو به بالا آشنایی با نرم افزار های ادیت و تدوین ویدئو و صدا دارم (پریمیر و فوتوشاپ و این برنامه های معمول). با توجه به این قضایا و اینکه کسایی رو میشناسم که مهاجرت کردن کانادا و سریع مجبور شدن به برگشتن (اکثرا به دلایل خلق و خو و دلتنگی یا عدم سازگاری) بنده تصمیم گرفتم برای حداقل 1 و حداکثر 2 سال مهاجرت کنم تهران که یه پیش زمینه ای بشه برای تجربه "استقلال کامل". با اینکه من در مدت دانشگاهم شهرکرد خوابگاه بودم و در مدت آموزشی سربازیم هم پادگان کرمان بودم. همچنان این تجربه هارو کم می دونم برای استقلال. به جز این مسئله ی "زدن به آب و تست کردن خودم" این مسئله می تونه به مدت رزومه کاری بنده اضافه کنه و اینکه احتمالا بتونم یه مقدار هم پول جمع کنم.

نکته ی دوم متاسفانه فرهنگ کار اصفهان با من نمی خونه.
در مورد یکی از تجربه های شخصیم صحبت می کنم:
من به مدت یکماه برای یک شرکت قطعه ماشین سنگین آزمایشی کار بازاریابی انجام دادم. ایشون اعتقادشون بر حضور بی چون چرای نیرو در محل کار بود با اینکه کار بنده به وسیله ی تلفن و کامپیوتر و اینترنت انجام می شد و در طول اون یک ماه بنده هیچ همکاری در اون بخش نداشتم و تنها کسی که باهاش صحبت می کردم مدیر خود شرکت بود (کل بخش بازرگانی هم من یک نفر بودم و نفر قبلی هم از این کار جا زده بود. کسی که کارش بازیابی بوده و سالیان سال مشغول این کار بوده و اینا بماند). شرکت ایشون شاپور جدید بود و بنده هر روز صبح برای طی کردن 3-4 کیلومتر باید داخل ترافیک 40-50 تومن هم پول اسنپ پرداخت میکردم تا 8 صبح تا 5 بعد از ظهر اونجا باشم و برای برگشت هم همین صورت بود و بنده در واقع هر روز برای 3-4 کیلومتر مسیر سر راست 50-60 دقه درترافیک باید میموندم چه رفت چه برگشت (ترافیک اصفهان از نظر من در بعضی مسیر ها بسیار از تهران بد تر هست). از این 8 صبح تا 5 بعد از ظهر 8 تا 12 کارمندای دفتر کار می کردند و ساعت 12 تا 2 کف همون دفتر فرش پهن می کردن و 2 ساعت ناهار و استراحت و دوباره از 2 تا 5 بعد از ظهر کار می کردند (ناهار هم با خود کارمندان بود و کارفرما ناهار تهیه نمی کرد). و باز با توجه به این همچنان پنج شنبه ها هم از ساعت 8 تا 1 بعد از ظهر کارمند ها باید سر کار می اومدن. بگذریم از اینکه من با ایشون صحبت کرده بودم که تمام کار بنده تماس با نهاد هایی مثل اتاق بازرگانی و غیره هست که اصلا بیرون از ساعت اداری که تا 2 بیشتر نیست حضور ندارند و من عملا از ساعت 2 تا 5 کاری برای انجام ندارم. (چه بسا که همون ساعت 12-2 هم استراحت به اجبار بود و ساعت کاری در نظر گرفته نمی شد و باید بگم که شاپور جدید یه مکان حاشیه شهر حساب می شه و به جز گاراژ کنار گاراژ کامیون چیزی داخلش نیست پس جایی برای رفتن توی این 2 ساعت مثل کافه یا رستوران هم نبود). خلاصه صحبت اضافه نکنم. با توجه به همه این مسائل و اینکه بنده در طول اون 1 ماه فقط 2300-2400 پول اسنپ دادم ایشون برای اینکار 1 میلیون زیر حقوق پایه حتی در نظر گرفته بود. یعنی چیزی حدود 7 تومن. و ایشون انتظاری نجومی داشت از اینکه من باید براش از طراحی کاتالوگ محصولات تا درست کردن وبسایت تا شرکت در نمایشگاه، جوش دادن معامله و حتی سفر به کشور های دیگه برای انجام معامله رو همه روبنده 1 نفر باید برای ایشون با حقوق پایه 7 تومن انجام بدم. که در نهایت بنده همون 7 تومن 1 ماه رو گرفتم و پشت سرم رو حتی نگاه هم نکردم.

نکته ی حرف من اینه دوستان متاسفانه با دانسته ای که من دارم فرهنگ داخل اصفهان برای کار اینکه فرد رو بیش از حد ازش کار بکشند و رستش رو در بیارند حتی پنج شنبه ای که هیچ کاری پیش نخواهد رفت شما باید محل کار حاظر بشی و زمانت رو تلف کنی. شما قبل از اینکه خمیازه کشیدن صبح تموم بشه نگاه می کنی می بینی ساعت 12 است باید کم کم جمع کنی برگردی خونه و فقط این وسط 1 ساعت صبح تو ترافیک بودی و 1 ساعت بعد از ظهر. همیشه حرف تمام کارفرما هایی که من باهاشون حرف زدم اینکه "من یکی رو می خوام که کولاک بکنه و فلان بکنه و بهمان بکنه و خلاصه کار 20 نفر رو یه نفره انجام بده..." در عین حال ارزش کارش رو پایین جلوه بدن و حقوق کمتر از حتی اداره کار پرداخت کنن با کارکردن بیشتر اونم طوری که به شما بفهمونن به راحتی قابل جایگزاری هستین (که در خیلی از مواقع بعدا آمار گرفتم و کارفرما با این رفتار کار خودش رو خراب کرده و ماه به ماه در حال گرفتن نیرو جدیده). دوستان و افراد دیگه ای هم که توی شرکت های دیگه کار می کنند یا در کار های آزاد با این مسائل در حال دستو پنجه نرم کردن هستن توی همه ی صنف ها و وضعیت اصفهان به این صورته. کسایی اینجا راضی هستن که خودشون کار فرمای خودشون هستن یا در شرکت های خاصی کار می کنن که اون شرکت ها اکثرا شعبه ای در تهران دارند که اونا با تهران هماهنگ کار می کنند. در نتیجه با دیدن اینکه اصفهان اوضاع کارش آش دهن سوزی نیست و بنده فعلا با کار فری لنسری و ترجمه و کلاس خصوصی در حال گذران هستم با پرسجو هایی که داشتم می دونم که کار هایی که الان در حال انجامشون هستم تهران در آمد های بهتری دارند. متوسط کلاس خصوصی زبان در اصفهان ساعتی 300-500 هست در حالی که در تهران 600-900 یا حتی بیشتر هم راحت مردم حاظر به پرداختش هستند. یا حتی بنده الان کار ادیت ویدئو در اصفهان حدودا دقه ای 150-200 هست ولی تهران کسایی که صحبتش رو کردم دقه ای 400-500 و بالاتر می گیرند برای ادیت های خیلی ساده بدون افکت های خاص یا چیزی و حتی برای ایجاد تغییرات کوچیک هم هزینه دریافت می کنند در حالی که توی تجربه من انجام 3-4 تغییر توی ویدئو رو هم انتظار دارند شما رایگان انجام بدید (به اسم جزئی بودن حتی با اینکه شما باید دوباره از اول ویدئو رو رندر کنی و ارسال کنی).

نکته ی سوم: بله اصفهان به مراتب شهری هست که کمتر شلوغه (بازم بستگی داره کجای اصفهان باشه و چه ساعتی) شهری هست که "مثلا هوای تمیز تری داره" ( توی این چند هفته که ظاهرا اصفهان از تهران هم آلوده تر بوده) ولی بنده خانه ی پدریم اصفهان هست پس زیاد مسئله ای برای برگشتن به این شهر ندارم و تصمیم ماندگاری طولانی مدت در تهران رو هم ندارم و بیشتر برای کسب تجربه می خوام به تهران بیام. (مگر اینکه اتفاقات خاصی در طی تجربه من رخ بده که بخوام کلا تهران ماندگار بشم). بازم با این حال برای مثال میگم: نزدیک محله ی ما که اکثریت خانه ها کلنگی و ساخت های 40-50 ساله با زمین های قناصی وحشتناک دارند پیش 200 و اجاره 20 چیز معمولی هست! بله جاهای خوب هم پیدا می شن چه اصفهان چه تهران که اجاره به پیش و ساخت و نقشه ی خونه می خوره و صاحب خونه آدم خوب و با انصافیه ولی بازم من ترجیح می دم اگه قرار به استقلال و کسب تجربه هست، اینو در تهران تجربه کنم تا اصفهان.

نکته ی چهارم: بنده سطح رفاهی و انتظارات خاصی ندارم. بنده الان 90% اوقات داخل اتاق خودم به سر میبرم. در طول هفته بیرون نمی رم به اون صورت. نهایت باشگاه ورزشی در فصل های گرم تر می رم و متاسفانه دور همی های دوستانه یا آخر هفتگی ندارم چون دوستان من همه یا متاهل شدند یا مهاجرت کردند و از من جلو تر هستن تو این زمینه و تفریح بنده بازی کامپیوتر، فیلم، کتاب،  موسیقی و یاد گرفتن انجام پروژه های شخصی هست. خرج و مخارج من بین بسته های اینترنتی و گاه گداری خرید های شخصی هست. انتظار اینکه با در آمدم گوشی عوض کنم یا تلویزیون بخرم یا لباس فلان، ماشین خونه یا تشکیل زندگی اصلا ندارم. حتی توی سیستم شخصی خودم حاظر به پرداخت مبلغ اضافه تر برای خرید مادربرد B550 نشدم و مادربردم A520 برداشتم😁. برای همین یه خونه ای که حالا زیاد دورو اطرافش شلوغ نباشه، من بتونم راحت با گذاشتن هدفن صدای اطرافم رو نشنوم و بتونم جلسه های آنلاینم رو بدون مزاحمت بگذرونم کافی هست برام. تنها انتظاراتم امنیت، و یه فضای متوسط هست که نقشه ی مناسبی در ساخت داشته باشه. یه اتاق خواب یه حمام دوش دار یه آشپزخانه و یه اتاق سالن اصلی کافی هست برام. در همین حد که اگر شاگرد کلاس خصوصیم جلسات حضوری خواست به جای آنلاین بتونم در یه فضای مناسبی تدریسش رو انجام بدم بدون مزاحمتی برای خودم یا کسی.

نکته ی پنج: بنده با توجه به اینکه فعلا اجاره ای پرداخت نمی کنم و مخارج آنچنانی ندارم کاری فریلنسری که انجام میدم مخارج حاظرم رو تامین می کنه. اما طبیعتا اگر خواستم مستقل بشم با کار بیرون از خانه و در دفتر با یه حقوق معقول ولی ترجیحن به ساعت دولتی که تمام روز بنده رو نگیره کاملا راضی هستم. که در صورتی که من بتونم به روال بی افتم در کنار این کار معمول روزانم، کار تدریس یا فری لنسری خودم رو هم ادامه بدم. ( ایده عال شرایط بنده اینکه 7 صبح تا 4 بعد از ظهر درگیر کار معمول خودم باشم و 6-7 عصر تا 11-12 به پروژه های خودم برسم که خب خوبی کار فریلنس و پروژه ای اینکه دست آدم برای تایم انجامشون باز تر هست 2 روز انجام نمی دی یه روز انجام میدی و ... پس می تونم به باشگاه یا کار های دیگه هم اگر خواستم برسم و در شرایط ایده عال تر اینکه پنج شنبه و جمعه ها رو کار نکنم.)

با توجه به توضیحاتی که من دادم حالا ممنون می شم از راهنمایی های شما. پیشاپیش هم از ابراز همدردی ها و نگرانی های کاربر ها ممنون هستم.🙂

ویرایش شده دسامبر 9, 2023 توسط HK888

[HK888 954]

در ۱۴۰۲/۹/۱۷ در 01:28، Yosef Faraji گفته است:

من خودم چندسال پیش تو فکر این بودم که برم تهران برای کار ولی آرامشی که اینجا تو شهر خودمون دارم رو تو تهران نمیتونم داشته باشم کلی هزینه هم باید بدم ماهانه و چیزی برام نمیمونه و پشیمون شدم

به جاش الان از تو اتاق خودم فریلنسری میکنم برای شهرای دیگه و همه کارهامو با اینترنت جور میکنم بدون اینکه نیاز باشه خودم تو تهران یا شهر دیگه ای باشم

اول ببینید شغل مدنظرشما چیه که میخواید بخاطرش به تهران مهاجرت کنید و چرا تو شهر خودتون نمیتونید انجامش بدید

الان من تنها هزینم خرج ماهیانه اینترنتمه و بقیه درآمدم سوده برام

حتی میتونید اگه زبانتون خوب باشه با کشورهای دیگه کار کنید و محدود به منطقه جغرافیایی خاصی نباشید ، بازم بستگی داره چه کاری مدنظرتون باشه و چه مهارتی داشته باشید

ولی به قول سعید حسینی تو شرایط الان اونی که با کمترین هزینه کار میکنه برندس و تو شهرای بزرگ زندگی کردن باعث موفقیت بیشتر نمیشه

بنده شرایط شمارو دارم و الان تجربه بهم می گه که کار فریلنسری گرفتن عالیه ولی به شرطی که از شهر های دیگه و حتی بیرون از ایران بتونی بگیری. البته با توجه به شغل ومهارت شرایطش متفاوته و همچنین در آمدش. اگر تمایل داشتین یه مقدار صحبت کنیم داخل پیام خصوصی بنده بتونم از تجربیات شما استفاده کنم. ضمن اینکه همونطوری که توضیح دادم بنده تهران رفتنم درسته که به لحاظ اقتصادی یه جورایی Net Negative حساب می شه و هزینه و دردسر زیادی داره اما...اگه از پس اصفهان به تهران نتونه بر بیاد یه نفر به نظرم از پس ایران به کانادا یا جای دیگه هم بر نخواهد اومد.

[Yosef Faraji 1074]

37 دقیقه قبل، HK888 گفته است:

بنده شرایط شمارو دارم و الان تجربه بهم می گه که کار فریلنسری گرفتن عالیه ولی به شرطی که از شهر های دیگه و حتی بیرون از ایران بتونی بگیری. البته با توجه به شغل ومهارت شرایطش متفاوته و همچنین در آمدش. اگر تمایل داشتین یه مقدار صحبت کنیم داخل پیام خصوصی بنده بتونم از تجربیات شما استفاده کنم. ضمن اینکه همونطوری که توضیح دادم بنده تهران رفتنم درسته که به لحاظ اقتصادی یه جورایی Net Negative حساب می شه و هزینه و دردسر زیادی داره اما...اگه از پس اصفهان به تهران نتونه بر بیاد یه نفر به نظرم از پس ایران به کانادا یا جای دیگه هم بر نخواهد اومد.

با توجه به توضیحاتی که دادید ، شما تجربه و مهارت های بیشتری هم از من دارید

ولی اگه کمکی ازم بربیاد درخدمتم پیام بدید حرف بزنیم

[hosin 879]

رفتن به تهران اگر خونه ندارید خریت محضه

به توجه به کار و تخصص شما  سطح درامد شما زیر متوسط هست

هرچی در بیاری برای هزینه های ماهانت میره

این صحبتا که میخوام خودمو بسنجم و استقلال پیدا کنم بزار در کوزه عزیز جان

اون شهر لعنتی خفقان بیداد میکنه توش مخصوصا شما که تنهایی بعد از یه مدت حالات روحی شما هم به شدت داغون میشه

 

 

نظر شخصی بنده

بجای تلف کردن وقتتون توی خراب شده ای مثل تهران

شروع به یادگیری و ارتقا سطح در تخصص زبانتون کنید چون بقیه کاراتون حقیقتا بدردی نمیخوره

و بعدش با فعالیت در فضای مجازی و ... شروع به اموزش کنید در حوضه ایتلس و تافل

ناقابل جلسه ای 1 میلیون برای کیس مهاجرت به المان  { روزی 3 جلسه دو ساعته و حداقل دارمد ماهیی 50 میلیون فقط از تدریس }

به راحتی میتونید با کیس های مهاجرتی توی همین ایران همکاری کنید اونم اینترنتی و توی همون اصفهان درامد خوبی داشته باشید

نیاز به زندگی سگی کارمندی هم نیست اونم کارمندی خصوصی و نه دولتی

وقتتون فقط تلف میکنید برای ماهی به قول خودتون 7 میلیون

 

[saeed0c 1954]

به نظرم تاپیک خیلی خوبی شده. من خیلی چیزا یاد میگیرم. 🖐️

[_lol 2]

سلام،خیلی دوست دارم بدونم که در اخر تهران رفتید یا نه؟

[eMineLLL 255]

ای بابا پس کی پخش میشه فصل جدید سریال؟ 😁
منم دوس دارم بدونم چه تصمیمی استارتر گرفتن

یه توصیه به دوستانی که تخصصی دارن که میشه توی خونه کار کنن خصوصا آنلاین
اگر از موندن توی شهرهای بزرگ خسته شدین
به نظرم به شهرهای کوچیک و خوش آب و هوا مهاجرت کنید. مخارج اصلا قابل مقایسه نیست با شهری مثل تهران
با اون مبلغی که استارتر اعلام کردن به عنوان مثال توی گنبدکاووس میشه خونه ویلایی رو 4-5 ساله رهن کامل کرد. یا 2 ساله رهن کامل کرد + وسایل اولیه خونه بگیری + یه موتور مثلا
یا یه آپارتمان ( بین 60 تا 80 متری ) زیر ده سال ساخت رو رهن و اجاره کنی و بقیه پولتو مغازه حدود 20 متر اجاره کنی و شاید یک سوم پولت بمونه برات
ولی بخوای روی شاگردی هر فروشگاه و مغازه حساب کنی نه ارزش نداره( که اونم به نظرم باز بستگی به انتظارت داره)
هزینه رفت و آمد هم خیلی ناچیز و به چشم نمیاد
شهر های کوچیک دیگه رو نمیدونم و نباید زیاد تفاوتی کنه

[ViCT0R 82]

درود و عرض ادب.
من از 18 سالگی از قم بخاطر قبولی دانشگاه راهی تهران شدم. توی دانشگاه با افراد زیادی اشنا و تجربه هایی کسب کردم که در قم هیچوقت اتفاق نمیوفته. 
زندگی توی تهران شاید لذت بخش باشه ولی نکات منفی هم زیاد داره. درکل بعد از دانشگاه دوباره برگشتم به قم با اینکه از نظر اعتقادی چندان تفاهمی با حال و هوای قم نداشتم.
من توی همون 22 سالگی تنهای تنها شدم و همیشه حسرت اینو میخورم که چرا اون 4 سال قم و کنار خانواده ام نبودم.(درحالی که حادثه بود...)
توصیه ام اینه که تا زمانی که میتونین کنار خانواده اتون باشین که بعدا حسرتش مثل من روی قلبتون تا آخر عمر باقی نمونه.

درکل فضای تهران رو دوست دارم نه خودش رو. قم بنظرم رقابت شغلی کمتره و فرصت شغلی بیشتر. اگه شما توی یه رشته مهارت بالایی داشته باشین هیچوقت جایگزینی برای شما نیست توی قم. 

باز من خیلی خوش شانس بودم و زود شغل متناسب با رشته ام رو پیدا کردم و البته خونه هم داشتم.
درکل بدون تعصب قم رو به تهران ترجیح میدم برای مهاجرت.(راستی برم محل سکونتو عوض کنم😂)

ویرایش شده دیروز ساعت 11:29 توسط ViCT0R

[Ali-- 28]

درسته از تاپیک مدتی گذشته ولی یچیزی که تجربه شخصی خودم بوده و بعد از متوجه شدنش درک کردم مشکل زندگی من از کجا بود را میگم شاید بدرد دوستان بخوره. همه ما کما و بیش مشکلاتی داریم و مهم هم نیست در چه سطحی باشیم بالاخره یه مشکلی پیدا میشه باز برامون. هیچ مدینه فاضله ای برای هیچ احدی وجود نداره از نظر بنده. و  تو زندگی خودم هم همیشه همینطور بود که هر مشکلی را حل میکردم یه مشکلی از یجایی پیدا میشد که ذهنم را درگیر کنه. البته این خیلی داستان طولانی داره ولی دست اخر یجایی من متوجه یه حقیقت بزرگ شدم، اونم این بود که شیطان و خدایی که همیشه فکر میکردم تو اسمان ها بود تا دوران نوجوانی ( بعدها طرز فکر روشن فکرانه و منطقی پیدا کردم) فهمیدم در واقع جعلی هستن و هر دو توسط شیطان اصلی ساخته شدن و اون شیطان اصلی هم کسی نبود جز خود من. در واقع تمام تفکرات و من بودن من همون شیطان بود و باعث تمام مشکلات همین من و تمام خواسته های اونه. تا زمانی که تو این دنیا دنبال این بودم هر کاری بکنم تا این من به بهترین داشته ها برسه هم همش عذاب بود. در واقع تو این دنیا مثل دریاست که بجای گرفتن باید بدید. و این همون راز قربانی کردنه. قربانی کردن یا دادن یا انجام کاری بدون هیچ چشم داشتی حتی در حد خوب بودن یا حتی معامله بهشت ( من که همون شیطان هست را که نمیشه فرستاد بهشت  )  پس همیشه از چیزهایی که دوست دارید ببخشید یا کاری را بدون هیچ چشم داشتی انجام بدید یا حتی کارتون را بدون اینکه صاحب کاری کی هست و بالای سر کار هست یا نه و.... شما مثل همیشه خوب انجام بدید. هرچی قربانی کردن و کندن از این من سخت تر باشه و دردش بیشتر بهتره. میتونه پول باشه، غرور باشه،طمع باشه، حسادت ، غرور و... خلاصه همه ی اینا ماله اینه منه. ازش بکنید بندازید دور. از یجایی به بعد رهایی را احساس میکنید و از جایی به بعد وارد دنیایی میشید که بیشتر شبیه جادو میمونه و کمال ارامش و بهترین پیشرفت و زندگی که براش هستید میرسید. و اون دنیا در واقع دنیای خداست ( تمام هستی هرکس محصور در حد ذهنشه و این ذهن محدود هست و خدا بی نهایت هست و بینهایت قسمتی از زیر مجموعه ذهن ما نمیتونه باشه، کل ذهن هرشخصی مثل دایرست،ما با تمام تفکر تمام عمر و بالا بردن علم و شناخت بیشتر و بیشتر فقط این دایره را بزرگتر میکنیم، حالا هرچقدر هم ادم بزرگی بشیم و عمر هزاران برابر نوح داشته باشیم، هر چقدر دنیای ذهن ما و این دایره را بزرگ کنیم، باز هم دنیا و دایره ای بزرگ تر موجود هست و این ادامه نامتنهایی اتمامی نداره و هیچ وقت نمیتونیم متوجه بی نهایت بشیم. فقط در یک حالت که دایره ای که بزرگ کردیم را پاک کنیم و اونجا متوجه بی نهایت میشیم و بی نهایتی که دیگه روی کاغذ همزمان دیگه چیزی نیست. اون زمان نه در حرف بلکه در عمل به عینه حقیقت اشکار میشه و یه ارامش عمیق بهتون را میگیره. خلاصه این صحبت ها در حد حرف نیست و البته من هم بعدا متوجه میشید در چرخه بی نهایت به اذن خودم اینا را نگفتم، همونطور که خواننده اینها بصورت اتفاقی و به اذن خودش نخونده.

از یه شکل دیگه بخوام بگم تجربه خودم را: یه تور مسافرتی را در نظر بگیرید که انقدر کارش درجه یک هست و بصورت عجیبی تاپ شده که همه صف گرفتن جلوش که دستشون یه کاغذ بده که کجا برن و با چی برن و چطوری برن و.. و همه هم با شوق زیاد و برق تو چشمشون منتظرن کاغذشون را سریع بگیرن بخاطر اعتماد و ایمان کاملی که دارن بهش که این بهترین تجربه و لذت هست که سر سوزنی از کس دیگه کمتر نیست،بخاطر همین هیچ کسی حتی به فکرش نمیاد که بخواد یه لحظه هم وایسه و نگاه کنه و سوال پرسی کنه که چرا اینطوری و چرا اونجا. تو این کاغذها یک نفر رفته کانادا با هواپیما یه نفر هند با پراید. هیچ کسی فرمون مسیر دستش نیست و راننده کس دیگست و اگر تو مسیر بخواد تغییر بده شروع میکنه خودش را تکون دادن و فکر میکنه داره کاری میکنه ولی حقیقت اینه مسیر از قبل چیده شده و فقط اذیت و رنج میبینه ( اگرچه بعدا متوجه میشید همون رنج و تقلا هم قسمتی از نوشته های مسیره).و این مسیرها همه منحصر به فرد و زیبا هستند.

به نقل از مولانا : هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر* ارام تر از اهو و بی باک ترم از شیر- هرگاه که میکوشم در کار کنم تدبیر* رنج از پی رنج اید زنجیر پی زنجیر

در باب قربانی از داشته منیت: تو طول تاریخ هستی بارها نشون داده بصورت از خود گذشتگی، خودتون هم تست کنید بلافاصله حسش را میگیرید، دعوا کردید شما عذرخواهی کنید، بحث غذا بود بهتر را بدید به طرف مقابل، یا به مثال تو ذهنتون به فرض دوتا ماشین داشتید یا تو واقعیت و تصمیم گرفتید به یه بیمار و.. بدون هیچ چشم داشتی کمک کنید اون ماشینی که بهتره یا موبایل و... را بدید. قبل از دادن طمع و حرص جلوتون را میگیره ولی بعدش. من بالا اشاره کردم بینهایت دایره بدون مرزه.و در واقع بی نهایت همون نیستی و صفره. بخاطر همین هرکسی به صفر برسه به اوج شکوه میرسه، این صفر گذشتن از جانه در راه زندگی بهتر دیگران ، برای همینه که امام حسین نامش برقرار مونده و در واقع تمام اون رخداد نشان از برملا کردن این حقیقت داشته، البته مرز و زمان نداره،برای نمونه سقراط 1000 سال قبل از اسلام شهید شده.جوهره یکیه و فقط نامش تو جاهای مختلف فرق داره. مولانا هم شاعر نبود ولی هم دانشمند بود و هم کلی ادم داشته و ثروت و اعتبار و ادم با اخلاق و دینداری هم بوده و بعد دیدار با شمس متحول میشه و این شعر را میگه : زاهد بودما ترانه گویم کردی* سر حلقه بزما، باده جویم کردی - سجاده نشین باوقاری بودم* بازیچه کودکان کویم کردی. سر حلقه بزم: بالانشین مجالس. و این اشاره به این داره که تمام دارا و ندار و همه چیزش را رد کرده رفته و قربانی کرده و بعد از اون هم یکباره شاعر میشه. خلاصه امیدوارم که تجربه اندک من کمک کنه به دریای بی کران لذت متصل بشید، جایی که بدی وجود نداره و به نقلی هست نمیدونم از کی که خدا میگه: تو مبین بر درختی یا بچاه* تو مرا بین که منم افتاده را : جنگ و اشوب و مریضی و سرطان و..... را نبین فقط خدا را بین که عامل همش خداست. - سرپنهانست اندر صد غلاف* ظاهرش با توست و باطن برخلاف. به اجبار زیاد شد به بزرگواری خودتون ببخشید

ویرایش شده 19 ساعت قبل توسط Ali--