farhadii

یکی از بیمارانم که نقص جسمانی شدید، یافتن جفتی مناسب را برایش مشکل کرده بود، با «انتخاب» این اعتقاد که زندگی بدون رابطه ای عاشقانه - جنسی با یک مرد ارزشی ندارد، خود را شکنجه می داد. بسیاری از درها را به روی خود بسته بود از جمله خود را از لذت عمیق دوستی صمیمانه با دیگران محروم کرده بود. بخش عمده ی درمان این بیمار، به چالش طلبیدن آن اعتقاد اولیه بود: اینکه اگر جفتی نیابد هیچ است(دیدگاهی که همیشه خصوصا برای زنان از سوی جامعه تقویت می شود.) او در نهایت به این ادراک رسید که گرچه در برابر نقص جسمانی اش مسئولیتی ندارد، ولی مسئولیت کامل نوع منش اش نسبت به این نقص با اوست، نیز مسئولیت این تصمیم که به همان نظام اعتقادی اش که به خودخوارنگری شدید منجر شده بود وفادار بماند یا آن را رها کند.

 از میان تمام نعمت‌هایی که به‌ ما ارزانی شده ‌است، هیچ نعمتی بالاتر از دوستی نیست - نه‌ثروت و نه‌لذت.اپیکور

بنی آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

کسی که از اندک خویش خوشنود نباشد هیج چیز خوشنودش نخواهد کرد.

ثروت واقعی آن چیزی نیس که  داریم  بلکه چیزیست که از آن لذت میبریم