AL! REZA

بر اساس گزارشی که چند روز پیش در مایکروسافت منتشر شد اعلام گردید در پایان سال ۲۰۰۸ میلادی در آمریکا ۲۵درصد مصرف کنندگان ویندوز ویستا از نسخه ۶۴ بیتی استفاده میکردند.در این گزارش آمده است که کاربران بدلیل ارزان بودن قیمت رم های DDR2 سیستم های خود را به بیش از ۴ گیگابایت رم مجهز میکنند که سبب افزایش محبوبیت نسخه ۶۴ بیتی سیستم عامل ها شده است. مایکروسافت معتقد است در آینده ای نزدیک پردازنده های ۶۴بیتی و سیستم عامل های ۶۴ بیتی مرسوم می شوند که این امر موجب میشود یک حرکت عمومی به سوی “نقطه تحول کیفی” شکل گیرد. معاون ارشد مایکروسافت میگوید: “از دیدگاه ما هسته سیستم عامل ویندوز ۶۴ بیتی تغییر رشدی از کمیت به کیفیت را داشته است” از زمان کاهش قیمت حافظه ها در آمریکا فروشندگان به مشتریان توصیه میکنند که حافظه سیستم خود را با افزایش دادن ارتقا دهند که این موضوع مصرف کنندگان را به سمت استفاده از سیستم های ۶۴ بیتی سوق میدهد و سبب مهمتر شدن سیستم عامل های ۶۴ بیتی میشود. خریدار یک سیستم سخت افزاری باید به این نکته اشراف داشته باشد که برای استفاده از حافظه هایی با حجم بیش از ۴ گیگابایت مجبور به استفاده از سیستم عامل های ۶۴ بیتی است زیرا درسیستم های ۳۲ بیتی به دلیل محدود بودن فضای آدرس دهی، سیستم عامل ۳۲بیتی نمیتواند بیش از ۳ یا ۳.۵ گیگابایت فضا را آدرس دهی کند. این مورد سبب شده است که خریدار بین انتخاب یک سیستم عامل ۳۲ بیتی و حجم حافظه بیش از ۴ گیگایت مردد بماند، زیرا انتخاب یکی منجر به از دست دادن دیگری میشود!. در این بین فروشندگان سخت افزارها نیز برای فروش محصولاتشان خریداران را به استفاده از سیستم عامل های ۶۴بیتی تشویق (یا مجبور) میکنند! بد نیست بدانید که ویندوز ۷ آخرین سیستم عامل ۳۲ ببتی مایکروسافت است. یکی از معظلات سیستم عامل های ۶۴ بیتی بحث درایورهای آنهاست که این مشکل تا حد زیاد و قابل قبولی در ویندوز ۷ مرتفع شده است. البته معضل دیگری نیز وجود دارد که بحث سازگاری نرم افزارهای ۳۲ بیتی بر روی سیستم عامل های ۶۴ بیتی است که این مشکل نیز در ویندوز ۷ در حالت شبیه سازی برنامه تحت حالت ۳۲ بیتی تا حد قابل قبولی برطرف شده است.

از آنجا كه يك پردازنده ي 32 بيتي از 32بيت براي ارجاع مكان هر بايت در حافظه استفاده مي كند پس خواهيم داشت32 ^2 = 4.2 ميليارد. يا بعبارتي 4GB .اما بعضي از ويندوزها كه در زير نام آنها را خواهم آورد حداكثر بين 3 تا 3.5 گيگابايت از حافظه ي رم را شناسايي كرده و نشان مي دهند و نهايتا از همين مقدار مي توانند براي كرنل و برنامه هاي جاري اختصاص دهند اما بخش باقيمانده ي رم تا 4GB بكلي بي استفاده نمي ماند! بلكه براي براي اموري مانند استفاده ي page fileها يا بعضي از سخت افزارهاي در حال كار از قبيل كارت گرافيك،PCI card ،كارت شبكه ي مجتمع(Onboard) و... رزرو مي شود اما براي استفاده عادي از رم غير قابل دسترس خواهد بود. در زير مي توانيد ليست سيستم عامل هاي گوناگون و مقدار حافظه ي رم ي كه پشتيباني مي كنند را ملاحظه كنيد.ضمنا علاقمندان براي اطلاع دقيق تر از مطالب بالا مي توانند به صفحات زير مراجعه كنند: http://www.brianmadden.com/content/article/The-4GB-Windows-Memory-Limit-What-does-it-really-mean- http://www.crucial.com/kb/answer.aspx?qid=4251 ضمنا با مراجعه به اين صفحه از وبسايت crucial.com مي توانيد با دقت خوبي وضعيت سيستم خود را از نظر حافظه ي رم و جزئيات امكان ارتقاي آن و با ذكر دليل،آناليز كنيد: http://www.crucial.com/systemscanner/index.aspx حداكثر ميزان Ramي كه سيستم عامل هاي رايج پشتيباني مي كنند: Windows Vista 32 bit Ultimate: 4 GB Enterprise: 4 GB Business: 4 GB Home Premium: 4 GB Home Basic: 4 GB Starter: 1 GB Windows XP 32 bit Professional: 4 GB Home: 4 GB Starter Edition: 512 MB Windows Server 2003 32 bit Datacenter SP2: 128 GB Enterprise SP2: 64 GB Standard SP1: 4 GB Datacenter R2: 128 GB Enterprise R2: 64 GB Standard R2: 4 GB Web Edition: 4 GB Small Business Edition: 4 GB Windows Server 2008 32 bit Datacenter: 64 GB Enterprise: 64 GB Standard: 4 GB Web Server: 4 GB Windows Vista 64 bit Ultimate: 128 GB Enterprise: 128 GB Business: 128 GB Home Premium: 16 GB Home Basic: 8 GB Windows XP 64 bit Professional: 128 GB Windows Server 2003 64 bit Datacenter SP2: 2 TB Enterprise SP2: 2 TB Standard SP1: 32 GB Datacenter R2: 1 TB Enterprise R2: 1 TB Standard R2: 32 GB Small Business Edition: 128 GB Windows Server 2008 64 bit Datacenter: 2 TB Enterprise: 2 TB Standard: 32 GB Web Server: 32 GB Windows 95: 1GB Windows 98: 1GB Windows 98SE: 1GB Windows ME: 1.5GB Windows NT: 4GB Windows 2000 Professional: 4GB Windows 2000 Server: 4GB Windows 2000 Advanced Server: 8GB with PAE enabled Windows 2000 Datacenter Server: 32GB with PAE enabled ساير پلتفورم ها OS X v. 10.4 "Tiger": 8GB OS 9.x: 1.5GB Red Hat Linux 2.4 kernel: 64GB

با سلام تفاوت های پردازنده های 32 و 64 بیتی محدودیتی که در دامنه پردازش‌های 32 بیتی وجود دارد، همواره باعث کندشدن سرعت انجام عملیات پیچیده و سنگین اطلاعاتی در سیستم‌های مختلف می‌گردد... به همین‌منظور بسیاری از شرکت‌های سازنده نرم‌افزار و خصوصاً آن‌هایی که در زمینه سیستم‌عامل فعالیت دارند از دیرباز رقابتی را برای تحت پوشش قراردادن تعداد زیادتری CPU و مقدار بیشتری حافظه RAM نسبت به یکدیگر آغاز کرده‌اند. به عنوان مثال رقابتی که بین ویندوز 2000 سرور با سولاریس یا انواع یونیکس و لینوکس بر سر امکان استفاده از 8 یا 16 تا 32 پردازنده به همراه چند گیگابایت حافظه RAM و امثال آن وجود داشت همواره یکی از جالب‌ترین و پرسروصداترین زمینه رقابت بین چند سیستم‌عامل به‌شمار می‌رفت. اما تمام این عوامل چندی پیش تحت‌الشعاع واژه جدیدی به نام پردازش 64 بیتی قرار گرفت. این فناوری جدید که به لطف به بازار آمدن دو محصول جدید از دو شرکت معتبر سازنده پردازنده یعنی اینتل و AMD شکل گرفت، در مدت کوتاهی توانست توجه سازندگان سیستم‌عامل را به شدت معطوف کارایی بی‌نظیر خود کند. پردازنده‌های Xeon و ایتانیوم از سوی اینتل و پردازنده Opteron از طرف AMD طی مدت کوتاهی توجه تمام سازندگان مشهور سرورهای Enterprise و همچنین تولیدکنندگان سیستم‌عامل را به خود جلب کرد. در این میان مایکروسافت نیز بلافاصله اقدام به طراحی نسخه‌ای از ویندوز 2003 سرور برمبنای انجام پردازش‌های 64 بیتی و با استفاده از پردازنده‌های جدید نمود. این نسخه جدید 64 بیتی از چند نظر بر نسخه پیشین خود برتری داشت. اول این‌که از میزان حافظه فیزیکی و مجازی بیشتری پشتیبانی می‌کند. دوم‌ این‌که در مقایسه با نسخه 32 بیتی از کارایی و سرعت بالاتری در مدیریت حافظه، رجیسترها و عملیات I/O برخوردار است. نکته سوم در مورد امنیت است. نسخه 64 بیتی قابلیت محافظت بیشتری در برابر کدهای مخرب(Malicious Code) از خود نشان می‌دهد. براین‌اساس به تدریج نه تنها سازندگان سیستم‌عامل مثل مایکروسافت سیستم‌عامل 64 بیتی مختص کامپیوترهای دسکتاپ (Windows XP 64 bit) را به بازار عرضه می‌کنند، بلکه سایر تولیدکنندگان نرم‌افزارهای مختلف هم با وارد شدن به دنیای پردازش‌های 64‌بیتی، کارایی و سرعت جدیدی را به کاربران خود ارایه می‌دهند. مقایسه در یک سیستم‌عامل 32 بیتی مثل نسخه‌های 32 بیتی ویندوز 2003 از یک حافظه مجازی (Virtual memory) برای انجام پردازش‌های مختلف استفاده می‌شود. این حافظه مجازی که حداکثر 4 گیگابایت می‌تواند ظرفیت داشته باشد به دو قسمت تقسیم می‌شود. یک قسمت 2 گیگابایتی آن به وسیله برنامه در حال اجرا اشغال شده و 2 گیگابایت دیگر در اختیار سیستم‌عامل قرار می‌گیرد. تا اینجا همه ‌چیز بسیار عادی به نظر می‌رسد اما مشکل زمانی پیش می‌آید که 2 گیگابایت سهم برنامه‌های در حال اجرا به مرز پرشدن نزدیک می‌شود. به عنوان مثال یک بانک اطلاعاتی SQL Server را در نظر بگیرید که برای اتصال هر کاربر به سرور و انجام عملیات موردنظر وی 20 مگابایت حافظه مجازی را در نظر می‌گیرد. با رسیدن تعداد کاربران به مرز یکصد نفر، کل حافظه مجازی 2 گیگابایتی در اختیار SQL Server قرار می‌گیرد و این به معنای نزدیک شدن سیستم به یک نقطه بحرانی در عملیات سرویس‌دادن به کاربران است. در نسخه‌های 32 بیتی یکی از راه‌هایی که برای این مساله در نظر گرفته می‌شد، اختصاص 3 گیگابایت از حافظه مجازی به برنامه‌های درحال‌اجرا بود. این روش که با استفاده از دستکاری در فایل boot.ini انجام می‌گرفت، یک گیگابایت از حافظه مجازی در اختیار سیستم‌عامل را به سهمیه حافظه مجازی برنامه‌های در حال اجرا واگذار می‌کرد و تا حدودی مشکل کمبود حافظه مجازی را رفع می‌کرد. اما خود این عمل هم عوارض جانبی خاص خود را دارد و آن محدود شدن کرنل سیستم‌عامل به یک گیگابایت حافظه مجازی برای انجام عملیات cache است. این محدود شدن باعث افت سرعت انتقال اطلاعات از سرور به کلاینت‌ها می‌شود. ضمن این‌که باز هم در نهایت با زیادترشدن تعداد کاربران یا پردازش‌های موردنظر آنان، این 1 گیگابایت الحاق‌شده نیز به مرز اشتغال شدن کامل نزدیک می‌شود و مدیران سیستم را به ناچار مجبور به افزایش تعداد سرورها برای رفع مشکل می‌کند. با آمدن ویندوز 2003 نسخه 32 بیتی، قدرت آدرس‌دهی سیستم‌عامل برای حافظه‌های فیزیکی (RAM) به 32 گیگابایت برای نسخه Enterprise و 64 گیگابایت در نسخه DataCenter افزایش یافت و این به معنای نیاز کمتر سیستم به استفاده از حافظه مجازی و در نتیجه کمتر شدن مشکل مربوط به محدودیت حافظه‌های مجازی بود. اما به هر حال استفاده از حافظه مجازی برای پردازش اطلاعات امری گریزناپذیر است و به‌همین دلیل توجه سازندگان سیستم‌عامل همواره معطوف به پیدا کردن راه‌حلی برای عبور از این مشکل بود. سرانجام با مطرح شدن و تولد سیستم‌عامل 64 بیتی ویندوز 2003 که با استفاده از قدرت پردازنده‌های 64 بیتی جدید قادر بود از یک سیستم آدرس‌دهی 40 بیتی استفاده کند، میزان حافظه مجازی قابل دسترسی سیستم از 4 گیگابایت به 40 2 یعنی 16 ترابایت (هزار گیگابایت) افزایش یافت. بدین‌ترتیب 8 ترابایت از این ظرفیت در اختیار برنامه‌های در حال اجرا و 8 ترابایت دیگر در اختیار سیستم‌عامل قرار گرفت. مهم‌ترین سوالی که در این‌جا می‌توانست مطرح شود این است که آیا برنامه‌های سابق محیط 32 بیتی که برای استفاده از حداکثر 3 گیگابایت حافظه مجازی کامپایل شده‌اند قادر به بهره بردن از این 8 ترابایت فضای جدید هستند یا خیر. پاسخ این سوال هم می‌تواند مثبت باشد و هم منفی. بدین‌صورت که برخی برنامه‌های کامپایل‌شده در محیط‌های 32 بیتی که به صورت صریح قدرت استفاده از حداکثر 3 گیگابایت حافظه مجازی را دارند، با ورود به محیط 64 بیتی هیچ تغییری را احساس نخواهند کرد. اما برخی دیگر که با تکنولوژی Large Address ware کامپایل شده‌اند قادر خواهند بود تا 4 گیگابایت از حافظه مجازی را در محیط جدید مورد استفاده قرار دهند. از لحاظ سرعت انجام عملیات نیز برخی برنامه‌های کامپایل شده در محیط 32 بیتی (مثلاً برنامه‌های نوشته شده با ASP.NET که از تکنولوژی Multithreading برای اجرای موازی چند دستورالعمل در آن واحد استفاده می‌کنند)، به دلیل قدرت بی‌نظیر پردازنده‌های 64 بیتی در انجام این کار می‌توانند از مزایای محیط جدید اجرا استفاده کرده و سرعت اجرای خود را افزایش دهند. اما اگر برنامه‌ای (مثلاً یک فایل Exe) در محیط توسعه‌ای مثل ویژوال بیسیک نسخه ششم برای دسترسی به یک پایگاه داده و کار با آن بدون استفاده از مکانیسم پردازشی موازی و به صورت ساده نوشته شده باشد، این برنامه حتی اگر برروی یک سرور 64 بیتی هم اجرا شود نمی‌تواند از قابلیت‌های محیط جدید سودی ببرد. بنابراین اگر قرار است این برنامه برروی کلاینت نصب شده و پایگاه داده موردنظر که SQL Server است برروی یک سرور باشد، بهتر آن است که کلاینت در همان وضعیت 32 بیتی باقی بماند و سرور به نسخه 64 بیتی ویندوز 2003 ارتقاء داده‌شود. در این صورت موتور بانک‌اطلاعاتی SQL Server که در تمام نسخه‌های خود از شیوه Multithreading برای انجام دستورات موردنظر کاربران استفاده می‌کند، می‌تواند در محیط جدید با سرعت بهتری فرامین رسیده از طرف کلاینت‌ها را پردازش کرده و نتیجه را سریع‌تر به آن‌ها برگرداند و کارایی کلی این سیستم بانک اطلاعاتی را به نحو مطلوبی افزایش دهد. اصولاً برنامه‌های نوشته شده برای محیط‌های 32 بیتی با استفاده از رابطی به نام WOW64 قادر خواهند بود در محیط 64 بیتی اجرا شوند و از مزایای ارتقاء سیستم عامل و دسترسی به حافظه بیشتر بهره ببرند. پردازنده هر دو شرکت اینتل و AMD از همان آغاز تولید پردازنده‌های 64 بیتی، تمام تمرکز خود را برروی پردازنده‌هایی که در رده کامپیوترهای سرور مورد استفاده قرار می‌گیرد، گذاشتند. پردازنده اُپترون (Opteron) محصول شرکت AMD وXeon محصول اینتل هر دو به همین منظور طراحی و تولید شدند. پس از آن استفاده از تکنولوی 64 بیتی در رده کامپیوترهای کلاینت نیز مدنظر هر دو شرکت قرار گرفت و از آنجا که سروصدای ظهور سیستم‌عامل 64 بیتی ویندوزXP به تدریج نوید یک دگرگونی در کارایی این رده از کامپیوترها را می‌داد، این دو شرکت پردازنده‌های 64 بیتی جدیدی را با قیمت ارزان‌تر برای کار در کلاینت‌ها روانه بازار کردند. پردازنده Athlon 64 و پنتیوم 4 سری EM46T از جمله این پردازنده‌های جدید بودند. ضمن این‌که در رده سرور نیز هر دو به ارتقاء پردازنده‌‌های ویژه خود پرداختند. پردازنده‌های اُپترون و پردازنده‌های ایتانیوم از اینتل نتیجه این ارتقاء محسوب می‌شوند که از آخرین دست‌آوردهای تکنولوژی 64 بیتی به‌شمار می‌روند. هم‌اکنون AMD پردازنده‌‌های Opteron را برای استفاده در کامپیوترهای دسکتاپ و سرور با سیستم‌عامل 64 بیتی، پردازنده‌های Athlon 64 را جهت استفاده در کامپیوترهای دسکتاپ و کیفی با سیستم‌عامل 32 یا 64 بیتی و پردازنده‌های Turion را برای استفاده در کامپیوترهای کیفی با سیستم‌عامل 64 بیتی به بازار عرضه می‌کند. اینتل هم انواع پردازنده‌های نوع Xeon خصوصاً سری MP را برای کار در محیط 32 یا 64 بیتی و انواع پردازنده‌های رده ایتانیوم را برای سرورهای با سیستم‌عامل 64 بیتی تولید می‌کند. نرم‌افزار با تحولی که در دنیای پردازنده‌ها و سیستم‌‌عامل‌ها در حال وقوع بود، قاعدتاً دنیای نرم‌افزار نیز باید شاهد تغییراتی در نحوه انجام پردازش‌ها و سرعت و کارایی اجرا می‌شد. در اولین گام کلیه سرویس‌هایی که به همراه ویندوز 2003 نسخه 64 بیتی ارایه شد همگی با این تکنولوژی جدید همراه شدند. این سرویس‌ها که متعلق به مقوله نرم‌افزار به حساب می‌آمدند، از اکتیودایرکتوری گرفته تا Terminal service و وب‌سرور IIS با امکانات جدید محیط 64 بیتی مثل استفاده از فضای بسیار بزرگ حافظه، افزایش سرعت عملیات I/O و استفاده مناسب و بهینه از زمان CPU کاملاً هماهنگ شدند. از طرفی دیگر بلافاصله خبر از ارایه شدن نسخه‌های جدید برخی نرم‌افزارهای سمت سرور مایکروسافت برای کار در محیط 64 بیتی رسید. نسخه 64 بیتی SQL Server2000 و بعد از آن حرف و حدیث‌های مربوط به نسخه 2005 که مرزهای سرعت و کارایی را پشت‌سر می‌گذارد، از این دست به شمار می‌روند. در همین حال خبرهای دیگری حاکی از اقبال این دگرگونی از سمت برنامه‌نویسان بود. محیط برنامه‌نویسی محبوب دات‌نت این‌بار با سروصدای جدیدی وارد معرکه شد و Visual Studio2005 را برای نوشتن برنامه‌های کاربردی 64 بیتی به علاقمندان ارایه کرد. از سوی دیگر رقبای مایکروسافت هم بیکار ننشستند. اوراکل با محصول oracle 10g و آی‌بی‌ام با تولید DB2 64 و بسیاری دیگر از سازندگان نرم‌افزار و خصوصاً سازندگان برنامه‌های سرور محیط بزرگ (Enterprise) با سعی و تلاش خود نشان دادند که پلتفرم جدید پردازش‌های 64 بیتی برای آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به هر حال در آینده نزدیک شاهد رونق فناوری محاسبات 64 بیتی در بسیاری از نرم‌افزارهای مختلف خواهیم بود. منبع : سراسر وب ( همه از روی هم کپی زدن ) :D

با سلام این مفاهیم هم یه مقدار گیج کننده هست من خودم بعضی از اوقات قاطی میکنم : به طور ساده و خلاصه: Dual Core : به هر پردازنده ای که دو هسته داشته باشه می گن Dual Core . این مفهوم کلی هست و کل Core 2 Duo و Athlon X2 و ... رو در بر می گیره. Core 2 : اسم سری جدید پردازنده های اینتل هست، این یک اسمه مثل Pentium و نشون دهنده چیز خاصی ( تعداد هسته ها یا ... ) نیست. Core 2 Duo : به پردازنده های سری Core 2 که دو هسته ای باشند میگن Core 2 Duo . یعنی پردازنده های Dual Core از خانواده Core 2 Core 2 Quad : به پردازنده های سری Core 2 که چهار هسته ای باشند گفته میشه Core 2 Quad Core 2 Quadro : وجود خارجی نداره! ( ابتدا یه حرفهایی بود که Core 2 های چهار هسته ای Core 2 Quadro نامگذاری بشن ولی اینطور نشد. ) Core 2 Extreme : پردازنده های نسل Core 2 هستند که Multiplier اشون باز هست و برای OverClock ساخته شده اند. Core 2 Extreme ها هم مدلهای دو هسته ای دارند ( مثل X6800 ) و هم مدلهای چهار هسته ای ( مثل QX6850 ) قیمتشون هم خیلی بالاتر از Core 2 Duo یا Core 2 Quad است. به نقل از Stream با تشکر

رضا جان تو هم که نمیزاری پست آدم کامل بشه دی: من هنوز پستم رو کامل نکردم شما پست دادی دی: مدل Thunder n6650EX (S4992) از شرکت معظم tyan Fully loaded with a massive memory capacity and superior performance capabilities, the Thunder n6650QX (S4992) is the premier 4-way server platform. It supports (4) 8300 series AMD Opteron™ 45nm Quad-core Processors (1207-pin; Socket F), (1) nVIDIA NPF 3600 + NPF3050 chipset, (32) DDR2 DIMMs, up to 128GB ECC registered memory, (2) PCI-E x 16, (3) PCI x 8, (1) PCI-X 64/133MHZ slots. It also features (2) USB headers, (6) SATA-II connectors (8) SASports, XGI Z9S 32 MB DDR II frame buffer on-board 2D/3D graphics controller, and RAID 0/1/5/10 support capabilities. Additionally, the Thunder n66500QX (S4992) supports EDA, HPC, life and science, CAD, CAM, CAE and CFD simulation applications . البته توجه کنید که 128GB ECC registered memory ای خدا از دست شما مجبور شدم پست رو ویرایش کنم برو لینک رو ببین رضا جان فکر کردی یاهو و گوگل یه سیستم دیزلی گزاشتن تازه همین هم کمه

همه رو خاموش کن

با سلام چرا شلوغش میکنید بابا چیز عجیبی نیست که بله رضا جان مینبودهای سرور این امکان رو دارن البته 128 گیگ رو ساپورت میکنن http://www.tyan.com/product_board_detail.aspx?pid=631

آخه مردم آزاری افتخاره که با آب تاب توضیح میدن ، آخرش ضد حال این کارتون رو میخورید . من کلا توی دوران تحصیلم بچه مثبت بودم دی : به هر حال ولی یه خاطر بگم که ترم پیش یه استاد داشتیم از استرلیا دکترا گرفته بود و به ما استاتیک تدریس میکرد خلاصه بگم ما هم که ادعای استاتیک داریم استاد هم که بیق بود و چرت پرت زیاد میگفت ما هم تا میتونستیم دستش مینداختیم که چند بار مجبور شد بگه من این رو بلد نیستم خوت برو بخون البته فکر نکنید همه اساتید این طوری هستن چون مثلا من توی یه درس تخصصی دیگه خودم هم ادعا داشتم ولی استاده چنان درسی داد و امتحانی گرفت که آخرش به زور شدم 12 ولی اون استاتیک رو استاد جبران کرد و بهم داد 10 :D تا ما باشیم دیگه استادی رو دست ندازیم دی :

سلام رضا جان بخوای حساب کنی من تقریبا 70 درصد این کیسها رو دیدم و تقریبا آموزش ساخت 30 درصدشون رو هم دیدم در مورد پروژه جدید بگم که من غلط بکنم بخوام یه نمونه جدید بسازم چون اونقدر لوازم میخواد که آدم پشیمون میشه مگر اینکه یه کارگاه آشنا داشته باشی و اون وسایلهاش جور باشه و بری اونجا بسازی چون اینهایی که شما میبینی همشون وسایل خفنی دارن مثلا در آوردن همین جای فن خودش کلی دنگ فنگ داره درصورتی که اگر وسیلهاش باشه کار 1 دقیقه بیشتر نیست در صورتی که من خودم برای همین اکرولیک که دیگه یه راه من در آوردی پیدا کردم انجام میدم 20 دقیقه طول میکشه تازه اگر کارهای پرتیش رو حساب نکنیم . موفق باشید

این رو هم ذکر کنم که خنک کنندگی این برد شبیه مین x58 همین شرکته و در واقاع هرچی داشته گیگابایت توی این مین رو کرده

و نتایج هم میتونید ببنید : http://www.bit-tech.net/hardware/motherboards/2008/11/21/gigabyte-ga-ep45-ud3r/1 Test Setup: Motherboards: Gigabyte GA-EP45-UD3R (Intel P45, F3 BIOS) Asus Maximus II Formula (Intel P45, 1307 BIOS) MSI P45 Platinum (Intel P45, DDR2, .100 BIOS) Gigabyte GA-EP45-DQ6 (Intel P45, DDR2, F3h BIOS) Asus P5Q Deluxe (Intel P45, DDR2, 0302 BIOS) Gigabyte GA-X48T-DQ6 (Intel X48, DDR3, F4 BIOS) Abit IX38 QuadGT (Intel X38, DDR2, "12" BIOS) EVGA nForce 750i SLI FTW (Nvidia nForce 750i SLI, DDR2,) XFX nForce 780i SLI (Nvidia nForce 780i SLI, DDR2,) Gigabyte GA-EP35-DS4 (Intel P35, DDR2, F3 BIOS) MSI P35 Diamond (Intel P35, DDR3, 2.2 BIOS) Common Components: Intel Core 2 Quad Q9550 (45nm, 12MB L2 cache, 8.5x1,333MHz; 2.83GHz) 2GB DDR2 800MHz at the lowest timings where possible Nvidia GeForce 9800 GTX ATI Radeon HD 3870 CrossFireX PC Power and Cooling Silencer 750W PSU Seagate 7200.9 250GB SATA hard drive Windows Vista Home Premium 64-bit SP1 Nvidia Forceware 174.74 WHQL ATI Catalyst 8.6 WHQL

با وجود مین MB GIGABYTE GA-EP45-UD3R http://lioncomputer.ir/index.php?product_id=704 این دو ارزشی ندارند

برج میلاد پیرم کرد، ولی ارزشش را داشت (مصاحبه با مهندس سیدرضا میرصادقی ) مردی که افتتاح آزمایشی برج میلاد را کلید زده است، کسی نیست جز سیدرضا میرصادقی. مهندس میرصادقی، ۴۱ سال بیشتر ندارد، اما موهایش سفید شده است. برج میلاد و سختی هایش، او را پیر کرده و حتی، جان او را هم از او گرفته است! ایست قلبی که در ۴۰ سال و شش ماهگی سراغ او آ»د، در برنامه هایش نبود و غافلگیرش کرد. البته در کنار غافلگیری، درسهای بزرگی هم به او داد. مهندس میر صادقی، تمام کننده پروژه های زیادی بوده است. در ایران، پروژه ها، معمولا بالای دو برابر هزینه زمانی و ریالی برآورد اولیه شان هزینه و زمان می برند. این آمار، در مورد برج میلاد و تونل رسالت و .... هم صادق بوده است. او، این پروژه های عظیم نیمه تمام را، تمام کرده تا نامش را در تاریخ ساخت و ساز و عمران این مرز و بوم، حک کند. تونل رسالت و برج میلاد، دو نمونه از کارهایی است که شرکت یادمان سازه با مدیریت مهندس سیدرضا میرصادقی به سرانجام رسانده است. حرفهای این مرد با اراده، البته باید شنیدنی باشد، که شنیدنی هم هست. با ما به نزدیکی های برج میلاد پایتخت سفر کنید تا حرفهایی بلند پروازانه، به بلندای همین برج، شکار کنید. * همه پیش شما می آیند و از برج حرف می زنند. ما آمده ایم که از برج ساز حرف بزنیم. یادم هست که در یکی از مصاحبه های قبلی مان، گفته بودید از زمان جوانی پروژه های سنگینی را دست گرفته بودید. اولین پروژه سنگینتان کی بود؟ ۲۵ سالگی، زمان جنگ. ۱۱ کیلومتر راه به من دادند که به جاده آسفالته وصلش کنم. به رقم امروز، ۱۳ یا ۱۴ میلیارد تومانی هزینه اش می شد. * دانشجو بودید؟ سال دوم را تازه تمام کرده بودم و وارد سال سوم شده بودم. * من ۲۵ ساله های الان را با ۲۵ سالگی شما که مقایسه می کنم، کلی تعجب می کنم که چطور در این سن توانستید اولین کار جدیدتان را انجام بدهید؟ فضا این طور بود. جنگ بود و باید اعتماد می شد. از خطا هم نمی ترسیدیم. به الان نگاه نکنید که حتی اگر مدیر میانسالی هم اشتباه کند، این قدر جنجال می کنند که توبه می کند تا دیگر از این جسارتها نداشته باشد. * جواب هم گرفتید؟ جواب هم گرفتند؟ از اعتماد به این جوانها.... بله، اصلا من بدون ابلاغیه و مکاتبه ای، با یک لندکروز و راننده و لوازم نقشه برداری که پشت ماشین بود، رفتم سر پروژه. یک دفعه دیدم ۴۵ تا کامیون، ۱۰-۱۲ تا بلدوزر و .... را در اختیار من گذاشتند. ۷-۸ تا تکنیسین هم داشتم که مدام به من می گفتند مهندس. بعضی هایشان هم می گفتن حاجی. فقط ۲۵ سالم بود! * با اشتباه های شما چطور برخورد می شد؟ فضا و راه باز بود. اگر خطا می کردیم، که قطعا بارها هم خطا کردیم، نمی ترسیدیم. بالادستی ها هم اگر انتقادی می کردند، به ما برنمی خورد. اصلا بعضی از کارها را، مثل پروژه پل نصف شده ای که در بمباران این طور شده بود، الان که فکر می کنم، مانده ام که با آن دانشی که داشتم، چطور انجام می دادم! جوشکاری های ما، نیروهای مردمی ای بودند که می گفتند جوشکاری اتصالات بلدند. بعد سرکار می آمدند و شب ها، کار ما شده بود قطره چکاندن در چشم اینها، از بس که سوزش چشم داشتند. تجربه جوشکاری اتصالات نداشتند. بگذارید از این مرحله رد شوم، مرحله ای است که در خاطراتم با آن صفا می کنم. * بسیار خوب، پس همین را ادامه اش بدهید. جنگ تمام شد. در جهاد و وزارت راه و چند جای دیگر هم بودم. برای بنیاد هم کار کردم. بلند مرتبه سازی می کردیم. در کارخانه های ساخت سازه های فلزی، که علاقه و تخصص من هم بود، کار کردم. مانیفست جدیدی را در بلند مرتبه سازی مطرح کردیم، بحث مدیریت زمان را. * ابتکاری بود؟ مهندسان صنایع ما، همه شان کنترل پروژه را می خوانند، اما نسبت به این بحث شناخت ندارند. متاسفانه خیلی از کارهایی که در کشور ما انجام می شود، سنتی است. وقتی که ما کار را دست گرفتیم، دیدیم بعضی از فرآیندها قابل قبول نیست. مثل این که حتما باید مرحلی تمام بشود تا مرحله دیگر شروع بشود. ما چند مرحله را همزمان شروع کردیم . تونل رسالت هم این طوری بود. ۷۰ درصد کار در هشت سال و نیم تمام شد. ما چند جبهه را همزمان فعال کردیم تا زمان را از دست ندهیم. * کسی از شما نخواسته بود که این ابتکارها و کارها را انجام بدهید. خودتان احساس کردید که باید انجام بشود، بعد هم انجام دادید. این روحیه که منتظر کسی و دستوری نمانید را از کجا آورده اید؟ ما عادت کرده ایم همه اش انتقاد می کنیم. تا به دو کشور خارجی می رویم و بر می گردیم، شروع می کنیم به انتقاد کردن. اما هیچ کس از خودش نمی پرسد که چه کار می شود کرد. دیدم خیلی از انتقادهایی هم که می کردم، به منی بر می گردد که در مدیریت اجرایی هستم. نشستیم و هرجایی که هزینه مالی و زمانی اضافه ای بود، حذف کردیم. تغییر نگاه مدیریتی داشتیم تا عزمی برای تمام کردن پروژه ها وجود داشته باشد. * یعنی میل شدیدی برای تمام کردنشان ایجاد کردید؟ در تمام حوزه ها. در کشور ما، زمان پایان پروژه ها، ۲.۲ برابر و بودجه آنها، ۲ تا ۲.۵ برابر میزان برآورد شده اولیه است. واقعا چرا؟ ما به این چراها فکر کردیم. ما بحث مدیریت زمان و مهندسی ارزش را وارد پروژها هایمان کردیم. دستاوردهای خوبی هم در این زمینه داشتیم. فکر کنم الان رکورددار هستیم. * آقای مهندس، چرا نشریه ای که درباره موفقیت کار می کند، برای مصاحبه با یک آدم موفق، سراغ شما آمده؟ اصلا خودتان را آدم موفقی می دانید یا نه؟ ترین که نیستم. تحصیلات خیلی بالا و دکترا هم که ندارم و مدرس دانشگاه هم که نیستم. شما اول باید نسل مرا تعریف کنید: در نوجوانیمان انقلاب شده، در جوانیمان جنگ. روزگار تحصیل ما در جنگ گذشت. خیلی از همدوره های ما که موفقیتهای تحصیلی داشتند، برای ادامه تحصیل به خارج از کشور می رفتند. درس خواندن در آن روزها واقعا مشکل بود، رقابت هم برای ورود به دانشگاه سنگین بود. خیلی ها هم بودند که در تحصیل موفق بودند و به جبهه رفتند. ما گفتیم برویم خارج از کشور که چه بشود؟ برای چه؟ مدام از خودمان می پرسیدیم که چطور می توانیم به عنوان یک شهروند ایرانی، تاثیرگذار باشیم. چرا همه اش باید از گذشتگانمان انتقاد می کردیم. این گذشتگان فقط شامل حاکمان نمی شود، شامل خود جوانها و مردم هم می شود. فلسفه ما، "کارکن، اثرش را هم ببین" بود. این، هدف ما شد. به خیلی از این کارشناسانی هم که مرا معتمد خودشان می دانند و برای مشاوره پیش من می آیند، همین را می گویم. * یعنی با این مشغله سنگین، وقت برای این کار هم کنار می گذارید؟ معمولا روزانه یکی-دو ساعتی می توانم برای این کار وقت بگذارم. همین چند وقت پیش بود که یک زوج فوق لیسانس، که هر دو از دانشگاه های خارجی پذیرش داشتند، اینجا بودند. خوشحالم که توانستم در چند جلسه، اثری روی آنها بگذارم که از رفتن منصرف شوند و به درد مملکتم بخورند. * خیلی دوست دارم بدانم کسی که در این سطح بالای فنی و اجرایی مدیریت می کند، چه سبک زندگی ای دارد و چه عادت هایی دارد و چطور کار می کند؟ من سعی داشته ام در زندگی شخصی ام، با خانواده ام به تعامل برسم. در سال، باید دست کم دو سفر را داشته باشیم. صبح ها هم مثل همه، ساعت شش و نیم آماده رفتنم. * سحرخیز هستید؟ بعد از نماز صبح نمی خوابم. قطعا هر روز، یک دوش آب ولرم مایل به سرد می گیرم تا سرحال بیایم. از دبیرستان عادتم شده. بعد هم می آیم سرکار. این جا هم تنوع کاری داریم. غروب ها هم معمولا ۹ می روم. بیشتر از ۵ ساعت هم نمی خوابم. * این میزان خواب، اذیتتان نمی کند؟ اتفاقا اگر ۸ ساعت بخوابم، کسل خواهم بود. * چه عات های کاری ای دارید که شما را الان پشت این میز، در مقام تمام کننده پروژه برج میلاد، نشانده است؟ میزی که خیلی ها دوست داشتند الان به جای شما، پشت آن نشسته باشند... البته من معتقدم که خیلی هم نقص دارم.... * شکسته نفسی؟ نه! ما دو گروه مدیر داریم. یک گروه روی زمان و قرارها و انضباط و ... خیلی حساس اند و باید کار، سر زمانش تمام شود. عذاب هم می کشند بابت این زمان. به جزم این دسته ام. اگر نتوانم سر قراری برسم، به هم می ریزم. * چرا؟ عادت کرده ام. حتما باید همه چیز سر جای خودش باشد. * به مرز حساسیت رسیده است؟ بله. این مدیران، شاید در بیرونشان موفق باشند و نشان بدهند، اما در موضوعات شخصی دچار مشکل اند. زودجوش اند، عصبی اند، خونسرد نیستند و زندگی می کنند که کار کنند. گروه دوم، برعکس اند. کار می کنند که زندگی کنند. دیر و زود شدن و انضباط برایشان مهم نیست. * گروه سومی هم داریم؟ کسانی که می توانند مدیریت زندگی برای کار و کار برای زندگی را دست بگیرند. این گروه، خیلی کم اند و موفق ترند. من عضو گروه اولم، اما دوست دارم به شرایط گروه سوم برسم. * وقتی به برج میلاد آمدید که کار را تمام کنید، چه اتفاقاتی افتاد؟ وقتی که من و گروه من، برنامه فشرده زمانی را ارایه کردیم، همه می خندیدند! که گروهی پیدا شده که می خواهد ۵۸ درصد کار را در دو سال انجام بدهد! غیر قابل باور بود.... * چه بهانه هایی برای نشدن این کار می آوردند؟ این که تجربه دیگران، نشان می دهد که شدنی نیست، فکرش را هم نکن. * این بهانه ها را، چطور مدیریت می کردید که تاثیر منفی رویتان نگذارد؟ وقتی دکل آنتن را بدون هلی کوپتر(کسی به ما هلی کوپتر نمی داد، تحریم بودیم) می خواستیم بالا ببریم، آن هم با ابتکار خودمان، افرادی که سن و سال دارتر از من بودند، محتاطانه عمل می کردند. * نصیحتتان می کردند؟ غیر از این، برای من شرایط احتیاطی شدیدی هم می گذاشتند. ریسک بالا بود. من البته یک اعتقادی هم دارم: اگر نیت ما، صددرصد برای درست انجام دادن کاری باشد، اگر در درصدی از آن هم فکرش را نکرده باشیم، خودش درست می شود. واقعا اعتقاد دارم که خدا کمک می کند. * مثال بزنید! دکل آنتن، قطعه ای ۱۰۰ تنی بود. به صورت آونگ بود باید بالا می رفت. از پایین ول بود و مهار نشده بود. رفت بالا، دیگران گفتن دیگر کافی است و بالاتر نمی شود برد. من گفتم بالاتر. تا جایی بالا رفتیم که خیلی از دوستان با شک و ابهام کار را انجام می دادند. وقتی به مرحله ای رسید، گفتم کافی است. ۴۸ ساعت بعد، در اطراف تهران زلزله ای شد. اگر این کار را نکرده بودیم، تخریب شدیدی را در بالا داشتیم. یک هفته بابت بالا بردن این خواب نداشتم. همه می گفتند نکن و نبر و نن های زیاد دیگری. تنها کسی که ما را شارژ می کرد، دکتر قالیباف بود که آن هم شارژ دستوری بود. * در روزهای تمام کردن این پروژه، کسی هم به شما روحیه می داد؟ مردم! روزی، داشتم بر می گشتم خانه. ۸ شب بود. پیرمردی را دیدم که با نوه اش داشت این جا را بالا می آمد. پرسید کجا می شود عکس گرفت. اهل شهرک غرب بود و فردا، می خواست برگردد آمریکا. ۷۸ ساله بود. نمی دانست زنده می ماند که دوباره به ایران برگردد یا نه. می خواست از این جا عکس بگیرد که به نوه هایش نشان بدهد و افتخار کند که زمانی که او زنده بوده، چنین کاری در ایران انجام شده! وقتی فهمید مسوولیت من چیست، تا ۱۱ شب با هم گپ زدیم. چنان مرا شارژ کرد که تا ماه ها انرِژی برای کارکردن داشتم. تجربه برج میلاد پیرم کرد، اما خوشحالم که تجربه درونی دیگری، به من بخشید. * شما برای تمام کردن این برج، سختی ها و محدودیت های زیادی داشتید. تحریم بودیم و کلی مصالح و امکانات کم بود. می توانستید یک عالم بهانه های موجه بیاورید و کار را انجام ندهید. بهانه هایتان هم موجه باشد که بودجه نیست و امکانات نیست و مدیریت شهری همراهی نمی کند و .... اما این کار را نکردید. چرا؟ به خواطر پرستیژ حرفه ای خودم. خیلی از دوستان متخصصم با آمدن من به برج میلاد مخالف بودند.... * چرا؟ حمایت نمی شوی و بلندپروازی و زمین می خوری و ..... * پس بلند پرواز هم هستید؟ بله. می گفتن زمین می خوری و پرستیژ اجتماعی و حرفه ای تو هم ضربه می خورد. برای خودم هم خوشایند بود که کاری به این ابعاد را تمام کنم. مردم هم خسته شده بودند از دیرکرد این پروژه. البته به این راحتی ها هم نبود که بگوییم غیر ممکن ها، ممکن شدند. خیلی جاها هم پیش می آمد که ناامید می شدیم. * بالاخره بخشی از مدیریت هم همین است دیگر. اگر قرار بود هیچ مشکلی نباشد و شمای مدیر، هیچ مساله ای را حل نکنید که دیگر مدیریت معنایی نداشت. این ناامیدی ها چطور بود؟ این نا امیدی ها، باعث اشتباه ماهم می شد. گروه ما، به بعضی از گروه ها اعتماد بیش از حدی می کرد که از این اعتماد خودش جواب نمی گرفت. دوباره از اول شروع می کردیم. خدا را شکر که همه این ها را گذراندیم. * با چه نیرویی گذراندید؟ با هم افزایی ای که در مجموعه داشتیم. در همین شرکت، در سطح نیروها و مدیریت، کسانی را داریم که دقیقا خصوصیات ضد مرا دارند. اما وقتی که خوب نگاه می کنیم، می بینیم که همدیگر را تکمیل می کنیم. فکر کنم پروژه های بعدی، بتوانم از تجربه های اینجا استفاده کنم. * قصد بازنشستگی دارید؟ بله، اما بازنشستگی دوره ای کوتاه دارد. به مدیریت پروژه ها خواهم پرداخت. منبع: مجله موفقیت، شماره ۱۵۹، نیمه اول بهمن ۸۷

با سلام رضا جان نمیدونم شما این رو از کجا آوردین ولی تا جایی که میدونم این واقعا کیسه و دست ساز نیست در واقع صنعتی هست . لینک بررسی این محصول http://www.bit-tech.net/hardware/cases/2008/11/12/antec-skeleton/1 میگم تغلب نکن برا همینه :D با تشکر از زحمتی که میکشی

جالب بود رضا جان خوب از نظر داستانی چطور هست آیا خودشون تغییراتی توی داستان ندادن

پس مثل خودم هستی یا من مثل شما هستم دی:

بد جور زدی توی فاز سایت http://www.bit-tech.net هرچی کیس مود کردن شما داری قرار دادی دی: در مورد تصویر بالا یعنی LUMINA by Design_Master توضیح بدم که یک مهندس عمران از برزیل ساخته و خود ایشون 6 ماه وقت صرف کردن تا این کیس رو بسازن و این کیس در سال 2007 زیباترین کیس مودینگ شناحته شد و البته از نظر کارایی و زیبایی پس از کولر مستر قرار گرفت که علیرضا حسینی نمونه کیس کولر مستر ور دارن و دیگه اینکه در واقع من با دیدین این کیس به ذهنم اومد که یه کیس بسازم و البته نمونه همین رو میخواستم بسازم که البته همین شد ولی نه خود این و به قولی شبیه این شد و البته در قدم اول فکر کردم که یا صرف شاید یک یا نهایتا دو هفته بشه این کیس رو ساخت اما بعدا مشکلات فراوانی گیر خوردم که خودم هم تقریبا 4 ماه طول کشید که بسازم البته نه به صورتی که جدی به دنبال ساختش باشم ولی کلا فراهم کردن لوازم سخترین مرحله بود برای مثال برای خم کردن اکرولیک به کار رفته در کیس به مشکلات زیادی برخوردم همچنین سوراخ کردن جای فن ها و ....

با سلام رضا جان قبلا هم درخواست کردم که توی هر پست یه دونه بزارین بهتره هست چون تاپیک کلا عکس هست حجم صفحه میره بالا . در ضمن تقلب نداشتیما :| با تشکر از زحمتی که میکشید =d>

نه سعید جان بعضی از سایت ها فقط میتونید لینک اصلی رو ببنید و اگر اون عکس رو لینک کنید یه تصویر دیگه نمایش داده میشه و ضد حال میزنه

خوب اون درست این رو چی میگین این که 3 تا نیست